در ادامه سلسله گفتارهاي اخلاقي که در بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار مي شود جمعه شب گذشته (26/8/85) حجت الاسلام والمسلمين فدايي با اشاره به بيست وپنجم شوال شهادت امام جعفر صادق عليه السلام اظهار داشت: امام صادق عليه السلام در سال 83هجري به دنيا آمد ودر سال 148هجري در سن 65 سالگي به شهادت رسيد. در ميان امامان ما غير از وجود مبارک ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف هيچ کدام عمري به اين اندازه نداشته اند. ايشان تا دوازده سالگي معاصر جدشان امام زين العابدين عليه السلام وتا 31 سالگي معاصر پدر بزرگوارشان امام باقر عليه السلام بودند. بقيه عمرشان (يعني 34 سال) مدت امامت آن جناب بود که در اين مدت ايشان پايه هاي مذهب جعفري را استوار کردند واسلام حقيقي را احيا نمودند. در اين مدت 34 ساله ايشان با 5 تن از خلفاي بني اميه به نام هاي هشام بن عبدالملک، وليدبن يزيد، يزيدبن وليد، ابراهيم بن وليد، مروان حمار ونيز دو تن از خلفاي عباسي به نام هاي ابوالعباس سفاح ومنصور دوانيقي معاصر بودند.

حجت الاسلام والمسلمين فدايي در ادامه يادآور شد: درباره منصور دوانيقي آورده اند که در ابتدا گدايي مي کرد ودر مناطق شيعه نشين از مردم مي خواست به محبت اميرمؤمنان به او پول دهند ولي هنگامي که به حکومت رسيد ستم هاي بسياري به امام صادق عليه السلام وشيعيان آن حضرت روا داشت واز هيچ اقدام وآزاري عليه پيروان مکتب اهل بيت عليهم السلام کوتاهي نکرد.

وي خاطرنشان کرد: امام صادق حق بسيار سنگيني بر ما دارند. زيرا اسلام حقيقي يعني همان تشيّع مديون زحمات وتعليمات شبانه روزي آن امام همام مي باشد. اغلب يا تمام روايات وتعاليم والاي اين مکتب از ناحيه ايشان به دست ما رسيده است. فقه شيعه اماميه که به فقه جعفري مشهور است منسوب به حضرت امام صادق عليه السام است؛ زيرا قسمت عمده احکام فقه اسلامي بر طبق مذهب شيعه اماميه از آن حضرت است وآن اندازه که از ايشان نقل شده، از هيچ يک از اهل بيت عليهم السلام نقل نگرديده است.

وي در پايان به برخي از احاديث ومواعظ امام صادق عليه السلام اشاره نمود واز جمله گفت: از امام صادق عليه السلام روايت شده است که فرمودند: «المعروف زکاة النعم والشفاعة زکاة الجاه والعلل زکاة الأبدان والعفو زکاة الظفر وما أديت زکاته فهو مأمون السلب؛(1) زکاتِ نعمت، نيکي کردن به مردم، زکاتِ مقام وقدرت، ميانجيگري ووساطت براي خلق، زکاتِ بدن بيماري وزکاتِ پيروزي گذشت است وهر چيز که زکات آن پرداخت شود از آدمي سلب نخواهد شد وبيمه مي باشد. رواياتي از اين دست نشان مي دهند که بر خلاف تصورِ برخي از ظاهربينان وبخيلان، پرداخت خمس وزکات نه تنها باعث نمي شود مال انسان کاهش يابد بلکه اصولاً پرداخت حقوق مالي در ثروت انسان برکت ايجاد مي کند وموجب ازدياد وبرکت ودر عين حال ايمني مال مي گردد. از همين روست که در روايات آمده است هر روز ملکي در آسمان براي پرداخت کنندگان حقوق مالي دعا مي کند ومي گويد: «أَعْطِ مُنْفِقاً خَلَفاً وَآتِ مُمْسِکاً تَلَفاً؛(2) به احسان کنندگان در برابر مالي که مي بخشند جايگزيني ده وثروت بخيلان را تباه کن».

1. بحارالانوار، ج75، ص268 (باب23ـ مواعظ الصادق...).

2. وسائل الشيعه، ج21، ص547 (23_ باب استحباب الإنفاق وکراهة...).