روز دوم محرم روز رسيدن کاروان حسيني به سرزمين کرب وبلاست. در دومين روز دهه عاشورا در سراسر شهر مقدس قم از جمله بيوت مراجع عظام مراسم سوگ برپا بود. در مجلس عزايي که در بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار شد، علاوه بر سادات خاندان شيرازي، شماري از فضلا، طلاب علوم ديني ايراني وخارجي، نمايندگان برخي از دفاتر مراجع عظام از جمله بيت آيت الله العظمي وحيدي وعموم شيفتگان اهل بيت ومؤمنان دلسوخته حضور يافتند وبه سوگواري پرداختند.

نخستين سخنران اين جلسه حجت الاسلام والمسلمين بيگدلي ضمن بيان برخي از ويژگي هاي تاريخي دوره معاويه ويزيد، نقش ويرانگر شخصيت هايي چون يزيد، وابن زياد را در تحريف اسلامِ حقيقي مورد بررسي قرار داد واظهار داشت: يزيد علاوه بر استمرار فعاليت هاي منفي پدرش در تحريف حقايق واز ميان بردن احکام اسلامي، آشکارا به ارتکاب انواع فسق وفجور وشرابخواري وميمون بازي مي پرداخت واز هيچ فحشا وحرامي باک نداشت. علاوه بر اين به احکام اسلامي نيز تعدي وبي اعتنايي مي کرد وبراي نمونه ازدواج همزمان با دو خواهر را مجاز مي دانست.

وي افزود: ابن زياد فرزند زنازاده اي به نام زيادبن ابيه است که چون پدر وي معلوم نبود او را فرزند سميه يا گاه زيادبن ابيه (يعني زياد فرزند پدرش) مي خواندند. ابن زياد از افرادي بود که به فساد وستم شهره بود واِصرار بسياري بر کشتن علويان وشيعيان حضرت امير عليه السلام داشت. يزيد چنين کسي را که سابقه روشني در ستم وفسق داشت با حفظ سمت به امارت کوفه گماشت.

وي تأکيد کرد: اگر امام حسين عليه السلام وفداکاري هاي آن بزرگوار نبود، بني اميه وبني مروان به ويژه افرادي چون يزيد وابن زياد طومار اسلام ومسلماني را در مي پيچيدند. حضرت سيدالشهدا عليه السلام فرمودند: «نحنُ أهل بيت النبّوة ومعدن الرسالة ويزيد فاسقٌ شاربُ الخمر وقاتلُ النفسِ ومثلي لا يُبايعُ لمثلَهُ؛(1) ما اهل بيت نبوت وگنج خانه رسالتيم در حالي که يزيد فاسق، باده گسار وآدم کش است وشخصي همانند من با مثل اويي بيعت نمي کند» ونيز آشکارا هشدار دادند: «وعلي الإسلامِ السلامُ إذ قد بُليت الأمة براعٍ مثل يزيد ولقد سمعتُ جدّي رسول الله صلّي الله عليه وآله يقولُ الخلافةُ محرّمةٌ علي آلِ أبي سفيان؛(2) وقتي امت اسلامي به حکمراني چون يزيد مبتلا شود پس بر اسلام سلام باد (وفاتحه آن را بايد خواند). از جدم شنيدم که فرمود: خلافت بر خاندان سفيان حرام است».

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين عالمي درخصوص فضيلت زمين کربلا خاطرنشان کرد: زمين ها از نظر فضيلت يکسان نيستند وبرخي از جاهاي زمين بر برخي ديگر برتري دارد. براي نمونه سرزمين مکه با ديگر زمين ها يکسان نيست وخداي متعال نام مبارک خود را بر آن نهاده وخانه خود را در آن جا قرار داده است. ولي بر اساس روايات پيشوايان دين سرزمين کربلا افضل از مکه مي باشد وفرشتگان آسمان وانبياي الهي بدان تبرّک مي جويند وآن را احترام مي کنند.

وي در بخش ديگري از سخنانش اظهار داشت: وقتي کاروان آل الله به سرزمين کربلا رسيد اسب حضرت سيدالشهدا از رفتن باز ايستاد وهرچه کردند پيش نرفت. حضرت روز دوم محرم به سرزمين کربلا رسيدند. وقتي به آن جا رسيدند، از اصحاب پرسيدند: آيا اين جا کربلاست؟ عرضه داشتند: آري يابن رسول الله. فرمودند: «هذا موضع کرب وبلاء هاهنا مناخُ رکابِنا ومَحَطُّ رحالِنا ومقتلُ رجالِنا ومَسفَکُ دمائنا؛(3) اين جا جاي کرب (يعني دشواري) وبلاست. اين مکان جاي فرود آمدن شترانمان وباراندازِ باروبنه ما وجايي است که در آن کشته مي شويم وخونمان بر زمين ريخته مي شود».

آخرين سخنران اين جلسه حجت الاسلام والمسلمين جوانمرد اظهار داشت: بسياري از افراد از سر ارادت وخيرخواهي يا جز آن حضرت سيدالشهدا عليه السلام را از رفتن به سرزمين عراق بازداشتند که از ميان اين افراد به محمد حنيفه وابن عباس وعبدالله بن جعفر وعبدالله بن عمر مي توان اشاره نمود.

وي در بخش ديگري از سخنانش ضمن تأکيد بر اين نکته که ائمه بزرگوار به زمان وجزئيات شهادت خود علم دارند اظهار داشت: سيد مرتضي در تنـزيه الانبياء در توجيه خوردن غذاي مسموم توسط آن بزرگواران گفته است: امامان بزرگوار به شهادت خويش علم دارند ولي در چنين مواردي ثمره دنيوي واخروي شهادت آنان براي خودشان ومسلمانان بيش از حيات آنان است. از سوي ديگر آن بزرگواران در هر کاري به امر خداي سبحان عمل مي کنند. وانگهي چنين نيست که آن بزرگواران هميشه ودر همه جا به علم خود عمل نمايند. براي مثال حضرت علي به نيکي مي دانستند که در نبرد صفين پيروزي ظاهري با سپاه معاويه است ولي از اقدام به نبرد خودداري نکردند.

وي تصريح کرد: علم امام به شهادت خويش به معناي القاي نفس در مهلکه نيست. حضرت امير عليه السلام در جنگ جمل از ياران خويش خواستند کسي داوطلب شود تا سپاه مقابل را نصيحت کند. جواني به نام مسلم داوطلب شد وحضرت به او تأکيد کردند کشته خواهد شد ولي آن شخص قرآني برداشت وسپاه جمل را نصحيت کرد والبته به فيض شهادت نيز رسيد. از اين رو سخن برخي از نادانان مبني بر اين که حضرت سيدالشهدا نمي دانستند به شهادت مي رسند سخني فوق العاده بي اساس است.

وي در پايان ضمن اشاره به وقايع روز دوم محرم ورسيدن کاروان سيدالشهدا به سرزمين کربلا به ذکر توسل پرداخت واز جمله يادآور شد: در اين روز هنگامي که دخت گرامي علي بن ابي طالب عليه السلام مي خواست از مرکب فرود آيد، جناب قمر بني هاشم زانوي خود را خم کردند تا حضرت زينب پا بر آن بگذارد وجوانان هاشمي پيرامون ايشان گرد آمدند. پس از شهادت امام حسين عليه السلام حضرت زينب سلام الله عليها اجازه ندادند مردان بيگانه جلو آيند وخودشان زنان وکودکان را سوار مرکب ها نمودند. ولي وقتي نوبت به خودشان رسيد وخواستند سوار مرکب شوند هرچه نگريستند جز اجساد به خون خفته شهيدان، کسي از خويشاوندانشان را کنار خود نديدند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. مثير الاحزان، ص24.

2. بحارالانوار، ج44، ص326 (باب37ـ ما جري عليه بعد...).

3. همان، ص382.