در ادامه سلسله مجالس عزاداري دهه عاشورا، روز سيزدهم محرم (13بهمن ماه1385) مجلس عزاداري با شکوهي با حضور شماري از سادات، علما، فضلاي حوزه، طلاب ايراني وخارجي وعموم سوگواران وارادتمندان اهل بيت عصمت وطهارت تشکيل شد.

در اين مراسم برخي از هيئت هاي مذهبي از جمله هيئت متوسلين به حضرت قمربني هاشم عليه السلام (برادران مهاجر افغان) حضور يافتند وضمن سوگواري وذکر مصيبت وسينه زني، اين مصيبت را به مقام مرجعيت تسليت گفتند.

طي اين مراسم خطباي ارجمند حجج اسلام ومسلمين چاوشي، يثربي وکرمي هريک به بيان جنبه هايي از عاشورا ومصائب سالار شهيدان عليه السلام ونيز جنبه هايي از مصائب وزندگي وشخصيت بانوي بزرگوار اسلام حضرت زينب کبري عليهاالسلام پرداختند.

برخي از مهم ترين محورهاي مطرح شده در بيانات آنان بدين شرح است:

1. حضرت بقيةالله الاعظم عجل الله تعالي فرجه الشريف توصيفي جان سوز از نحوه انتقال اسيران خاندان رسالت به کوفه ارائه مي دهد. بنابر آنچه در زيارت ناحيه مقدسه آمده است امام سجاد عليه السلام وديگر اعضاي خاندان عترت به شکلي جانکاه دست وپا وگردن در زنجير داشتند ودو سر زنجير را به يکديگر بسته بودند وپاهايشان نيز از زير شکم شتران بسته شده بود. علاوه بر اين شتران هيچ پوششي نداشتند تا نشستن را تا اندازه اي هموار کند. سوارشدن بر اسب يا استر ودرازگوش که پشتشان سطح نسبتاً هموار ويکدستي دارد تا اندازه اي راحت است اما شتران با داشتن کوهان وبرجستگي هايي در پشت، نياز به جهازي داشتند تا اين برآمدگي هاي آزاردهنده پشت شتر را در خود پنهان کند. اين جهاز را که «قتب» خوانده مي شود از زير شکم شتر ثابت ومحکم مي نمودند وسپس روي آن عماري يا هودج قرار مي دادند تا شتر براي سواري آماده شود.

اما ابن سعد تمام اسيران را فقط براي همان تخته ها وبدون هيچ پوشش ديگري سوار نمود پيداست که نشستن بر تخته هايي چنين ناهموار، غل وزنجير بر دست وپا وگردن داشتن وچهار روز راه را در کم تر از يک شبانه روز طي کردن چه بر سر آن بزرگواران آورد.

2. دو تن از فرزندان حضرت زينب کبري سلام الله عليها به نام هاي عون ومحمد در کربلا به شهادت رسيدند. شکي نيست که مصيبت فقدان اين دو فرزند برومند، اندوه عميقي در دل مادرشان ايجاد کرده بود ولي آن بزرگوار اندوه وداغ شهادت فرزندانش را پنهان مي کرد. حضرت زينب هنگام شهادت حضرت علي اکبر وجوانان بني هاشم از خيمه بيرون مي آمدند وحضرت سيدالشهدا عليه السلام را تسليت مي گفتند ولي پس از شهادت فرزندان خود شيوني نکردند واز خيمه بيرون نيامدند تا اسباب شرمندگي برادر بزرگوارشان فراهم نشود.

3. خطبه هايي که حضرت زينب عليهاالسلام در شهر کوفه وشام ومجلس يزيد ايراد فرموده اند در اوج فصاحت ودر عين حال آيت آشکاري در قدرت بيان ومعجزه اي در قوت قلب ودليري وايستادگي در برابر طاغوت مي باشد. طاغوتي که سربازان ونگهبانانِ تا دندان مسلح وپاسبانان وجلادان، وي را احاطه کرده وهرلحظه منتظر اجراي فوري فرمان او بودند. راوي درباره خطبه آن حضرت در کوفه مي گويد:

زينب دختر علي عليه السلام را در آن روز ديدم. به خدا سوگند زن با حيايي را تا به آن روز سخنورتر از او نديده بودم. گويا کلمات را با زبان گوياي اميرمؤمنان علي بن ابي طالب عليه السلام جاري مي ساخت. وقتي دختر علي اشاره کرد تا مردم ساکت شوند نفس ها در سينه حبس شد وپاي شتران از رفتار ماند وحتي زنگ شتران نيز از صدا افتاد.

4. از جمله اموري که از نظر تاريخي کم ترين ترديدي در آن نيست اين نکته است که حضرت زينب سلام الله عليها نقش مهمي در اداره خانواده وفرزندان سيدالشهدا عليه السلام وحفاظت از جان امام سجاد عليه السلام در طي کربلا به کوفه وکوفه به شام داشت. از امام سجاد عليه السلام روايت شده که فرمودند: هنگامي که آن قوم ما را از کوفه به شام مي بردند عمه ام زينب نمازهاي فريضه ومستحب خود را ايستاده مي خواند، ولي در بعضي از منزل ها نمازش را نشسته اقامه مي نمود. وقتي علت اين امر را جويا شدم گفت: به سبب گرسنگي وضعف شديد است که نمازهايم را نشسته مي خوانم؛ زيرا سه شب است که سهم غذاي خود را ميان بچه ها قسمت مي کنم. اين جماعت به هريک از ما در شبانه روز فقط يک قرص نان مي دهند.

5. متأسفانه گويندگان ونويسندگان به جنبه علمي ودانش والاي حضرت زينب که «عالمه غير معلمه» بودند، چندان نپرداخته اند واين بُعد از شخصيت عقيله بني هاشم سخت مغفول واقع شده است. در تاريخ آمده است گروهي از مردان کوفه نزد اميرمؤمنان عليه السلام آمدند وعرضه داشتند: به زنان اجازه بده تا نزد دخترت بيايند وعلوم دين وتفسير قرآن را از او بياموزند. علي عليه السلام پذيرفتند وحضرت زينب سلام الله عليها شروع به تدريس قرآن نمودند. شايد اين دوره چهار سال يا بيشتر به طول انجاميده است. روزي مولاي متقيان وارد خانه شدند وشنيدند که زينب کبري درباره حروف مقطعه قرآن در ابتداي سوره مريم (کهيعص) براي زنان سخن مي گويد. پس از پايان درس آن حضرت به دختر بزرگوارشان يادآور شدند که اين حروف رمزي از مصائب کربلا است.

نيز از حضرت حکيمه خاتون دختر حضرت جوادالائمه عليه السلام نقل شده که گفت: امام حسين عليه السلام براي حفظ جان حضرت سجاد عليه السلام، در ظاهر خواهر خود را وصي خويش قرار داد وتمام علومي که تا مدت ها از آن حضرت منتشر مي گرديد به نام حضرت زينب انتشار مي يافت.