امروز شهر مقدس قم همنوا با ديگر مناطق اسلامي در سوگ شهادت سحاب رحمت ونگين انگشتري رسالت حضرت ختمي مرتبت محمدبن عبدالله صلوات الله وسلامه عليه وعلي آله ونواده مظلومشان سبط اکبر وکريم اهل بيت حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام يکپارچه سوگ وماتم بود.

بدين مناسبت امروز جمعه 17اسفندماه86 شهر مقدس قم شاهد حضور دستجات مختلف عزاداري بود که بر سر وسينه زنان اين مصيبت را به ولي دوران وحجت زمان حضرت حجةبن الحسن العسکري عجل الله تعالي فرجه الشريف تسليت گفتند وبا پيمودن معابر منتهي به حرم مطهر کريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها، صحنه هاي زيبايي از ارادات وسوگ خود را به نمايش گذاشتند.

دفتر مرجع عالي قدر نيز همچون بيوت ديگر علماي اعلام از نخستين ساعات بامداد پذيراي خيل سوگواران بود.

در اين مجلس پرفيض گروه هاي مختلف مردم از جمله طلاب حوزه علميه، علماي اعلام، فضلاي محترم، شخصيت هاي فرهنگي، نمايندگان بيوت علما وزوار حضور يافتند ودر سوگ خاتم النبيين ونواده ارجمندشان اشک ماتم ريختند.

رسول خدا آخرين حلقه رسالت وآمده بود تا رسالت انسان سازي را به حد کمال برساند. لذا بدون هراس از تکذيب شب پرستان نداي «قولوا لا اله الاّ الله تُفلِحوا؛ بگوييد پروردگاري جز خداي يگانه نيست تا رستگار شويد» سر داد. اين گلبانگ در عين اختصار، حاوي تمام خوبي ها وفضايل بود وبدي ها وجهالت هاي برآمده از خودخواهي وسنت هاي جاهلي را به مبارزه مي خواند ودر حقيقت رويارويي حق وباطل ونور وظلمت بود

سخنرانان اين آيين پرفيض به بيان پاره اي از ابعاد وجودي وشخصيت ومنش والاي رسول گرامي اسلام وامام حسن مجتبي عليهماالسلام پرداختند وبا نوحه سرايي وذکر توسل به آن دو بزرگوار جلوه ويژه اي به اين مراسم بخشيدند.

در ابتداي اين مراسم حجت الاسلام والمسلمين شفيعي با اشاره به فرازهايي از سنت والاي نبوي وجلوه هاي والاي اخلاقي آن حضرت نظير مهرورزي، شفقت واصرار در هدايت جاهلان يادآور شد: رسول خدا طي سال ها دعوت مشفقانه مردم، بارها هدف کينه توزي هاي بدخواهان ونورستيزان قرار گرفت، اما همچنان باران مهرورزي خود را بر سر دشمنان عنود وجاهلان ناپيراسته فرو مي ريخت وحتي از اين که آنان حاضر به پذيرش آيين هدايت بخش اسلام نبودند سخت غمگين بود. از اين رو از سوي خداي متعال اين گونه مورد خطاب قرار گرفت: «لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ أَلَّا يَکُونُوا مُؤْمِنِينَ؛(1) شايد از اين که مشرکان ايمان نمي آورند جان خود را تباه سازي».

وي در ادامه افزود: رسول خدا آخرين حلقه رسالت وآمده بود تا رسالت انسان سازي را به حد کمال برساند. لذا بدون هراس از تکذيب شب پرستان نداي «قولوا لا اله الاّ الله تُفلِحوا؛ بگوييد پروردگاري جز خداي يگانه نيست تا رستگار شويد» سر داد. اين گلبانگ در عين اختصار، حاوي تمام خوبي ها وفضايل بود وبدي ها وجهالت هاي برآمده از خودخواهي وسنت هاي جاهلي را به مبارزه مي خواند ودر حقيقت رويارويي حق وباطل ونور وظلمت بود.

در ادامه مراسم، حجت الاسلام والمسلمين رضايي با بازخواني پاره اي از وقايع روزهاي پاياني حيات رسول خدا اظهار داشت: پس از سفر حجةالوداع، رسول خدا وقتي خبر ناگوار نزديک بودن ارتحال خويش را به امت ابلاغ کرد، در هر فرصتي که فراهم مي شد مسلمانان را از فتنه ونافرماني خويش پس از رحلتش بر حذر مي داشت وپيوسته مردم را به پيروي از عترت وياري نمودن آن ذوات مقدسه سفارش مي کرد. از جمله سخنان آن حضرت در اين باره حديثي است که راويان شيعه وسني بر آن اتفاق دارند. حضرت مي فرمايند: من در روز رستاخيز پيشاپيش شمايم وشما نزد حوض کوثر بر من وارد خواهيد شد. بدانيد که من درباره ثقلين (قرآن وعترت) از شما پرسش خواهم کرد. پس توجه داشته باشيد که پس از من چگونه رفتار مي کنيد... در حق آنان کوتاهي نکنيد که هلاک خواهيد شد وبه آنان چيزي نياموزيد، زيرا آنان داناتر از شما هستند... همانا پس از من علي بن ابي طالب برادر ووصي من است وهمان طور که من بر سر تنزيل قرآن جنگيدم او بر سر تأويل قرآن نبرد خواهد کرد...(2).

سخنران بعدي اين مراسم حجت الاسلام والمسلمين عالمي بود که اظهار داشت: روزهاي پاياني ماه صفر شاهد حوادث سرنوشت ساز وتکان دهنده اي براي امت اسلامي بوده است. در اين ايام که تمام امت در تب وتاب از دست دادن رسول خدا بودند عده اي فرصت طلب به دادوستد مناصب دنيوي پرداختند.

وقتي خبر شهادت حسن بن علي عليهماالسلام را به معاويه دادند از فرط خوشحالي به سجده افتاد وتکبير گفت



وي افزود: ابن عباس درباره آخرين ساعت عمر بابرکت رسول خدا روايت معروفي دارد که شيعه وسني آن را نقل کرده اند. در اين روايت وقتي رسول خدا دستور مي دهد قلم وکاغذي بياورند تا چيزي مرقوم فرمايد که پس از او هرگز امت گمراه نشوند، عمربن خطاب اعتراض مي کند ومي گويد: «انّ الرّجل ليهجر؛ اين مرد هذيان مي گويد». اين جمله اهانت بزرگي به مقام رسالت است وخود تعبير «الرجل» در اين جا به جاي «الرسول» تعبير کفرآميزي است که جاي تأمل بسيار دارد. بعدها شخص عمر به ابن عباس گفته بود: رسول خدا قصد داشت در بيماري فوت خود به نام علي تصريح کند ولي من از سر شفقت ودل سوزي به اسلام مانع چنين کاري شدم!

وي در بخش ديگري از سخنانش به وقايع تاريخي دوران امام حسن مجتبي اشاره کرد ويادآور شد: کينه عايشه نسبت به فاطمه سلام الله عليها واولادش، رشادت هاي امام حسن مجتبي در جنگ جمل، وپي کردن ناقه عايشه از جمله اموري بود که باعث شد در ماجراي تشييع پيکر مطهر امام حسن عليه السلام، عايشه نتواند کينه ازلي خود را پنهان کند ولذا به آن شکل فجيع ودر برابر چشمان سيدالشهدا وقمر بني هاشم به جنازه امام مجتبي توهين کرد.

وي افزود: وقتي خبر شهادت حسن بن علي عليهماالسلام را به معاويه دادند از فرط خوشحالي به سجده افتاد وتکبير گفت. اين تکبير همانند تکبيرگفتن سپاه عمر سعد در کربلا وهمچنين تکبيرگفتن شاميان در برابر کاروان اسراست که شاعر درباره آن گفته است:

ويکبّرون بان قُتلت وإنما قتلوا بک التکبير والتهليلا؛

هنگام کشتن تو تکبير گفتند در صورتي که با کشتن تو «الله اکبر» و «لا اله الاّ الله» را کشتند.

آخرين سخنران اين مجلس حجت الاسلام والمسلمين آخوند بود که با اشاره به آيه شريفه: «مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا؛(3) آنچه رسول خدا براي شما آورد برگيريد واز هرچه شما را باز داشت باز ايستيد وخودداري کنيد» اظهار داشت: فقط کساني که پيرو مکتب نوراني اهل بيت هستند مطيع وپيرو واقعي رسول خدايند.

تنها راه نجات در فتنه هاي عصر غيبت اتکا به قرآن وعترت نبوي است وهرچه جز اين باشد به مکتب هاي انحرافي وگمراه مي انجامد

وي افزود: در روايات آمده است کسي که دين خود را از دهان مردم برگيرد، همان مردم نيز باعث سلب دين او خواهند شد. تنها راه نجات در فتنه هاي عصر غيبت اتکا به قرآن وعترت نبوي است وهرچه جز اين باشد به مکتب هاي انحرافي وگمراه مي انجامد.

وي تأکيد کرد: پيامبر به مرگ طبيعي نمرده است. از اين رو شايسته است به جاي تعبير نادرست رحلت، بگوييم شهادت.

وي در پايان به مصائب فراوان امام حسن مجتبي عليه السلام اشاره کرد وگفت: در آخرين لحظات عمر شريف امام مجتبي عليه السلام سر مبارکشان در دامان حضرت سيدالشهدا عليه السلام بود، که از اندوه جدايي برادر اشک مي ريخت.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. شعراء(26)، آيه3.

2. الارشاد في معرفة حجج الله علي العباد، ج1، ص180.

3. حشر(59)،آيه7.