آيين سوگواري شهادت رئيس مذهب شيعه، پيشواي به حق ناطق، امام جعفر صادق عليه السلام امروز شنبه 4آبان1387 در بيت آيت الله العظمي شيرازي با شور و حال ويژه اي برگزار شد.

در اين مراسم شمار فراواني از علما، طلاب و فضلاي حوزه، ميهماناني از کشورهاي خليج از جمله حجت الاسلام والمسلمين سيد عباس مدرسي و حجت الاسلام والمسلمين شيخ يوسف المهدي و عموم دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام ارادت خود را به ششمين حجت حق و پيشواي الهي ابراز داشتند و در حضور مرجع عالي قدر آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله سوگواري نمودند.

سخنرانان اين مراسم پرفيض حجج اسلام و مسلمين يوسفي، حاجيان و احمدي اصفهاني نيز ضمن عرض تسليت شهادت پيشواي مذهب شيعه به پيشگاه حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف به بيان مناقب و مصائب آن امام همام پرداختند.

برخي از مهم ترين محورهاي مطرح شده در بيانات سخنرانان اين مراسم به قرار زير است:

1. فقه شيعه اماميه که به فقه جعفري مشهور است، منسوب به امام جعفر صادق عليه السلام است که بيشترين سهم را در تطور و تبيين فقه آل محمد عليهم السلام ايفا نمود. اساساً بيشترين حجم روايات شيعه، احاديثي است که از امام صادق عليه السلام نقل شده است. اهميت معارف منقول از ايشان به حدي است که پيروان اهل بيت عليهم السلام به نام آن بزرگوار، «شيعه جعفري» ناميده مي شوند. کم تر مسئله ديني، اعتقادي، اخلاقي، فقهي و... هست که بدون مراجعه مستقيم يا غير مستقيم به قول آن حضرت قابل حل باشد. کثرت روايات منقول از امام صادق عليه السلام به دو دليل است: نخست آن که عمر ايشان بيش از ديگر امامان بزرگوار بود و ديگري شرايط زماني خاص حيات ايشان است. دوران امامت امام ششم مصادف با سستي مفرط امويان، انتقال قدرت از بني اميه به بني العباس و آغاز خلافت عباسيان مي باشد. امام با حُسن استفاده از ضعف قدرت سياسي، به بسط و اشاعه معارف حقه همت گماردند.

گسترش زائدالوصف سرزمين هاي اسلامي در آن روزگار و مواجهه اسلام و تشيع با اديان و مذاهب و عقايد ديگر، جهادي فرهنگي را مي طلبيد و امام صادق عليه السلام به بهترين وجه به تبيين، تقويت و معرفي هويت تشيع پرداخت. از زمان امام صادق عليه السلام است که شيعيان در عرصه هاي گوناگون کلام، اخلاق، فقه، تفسير و... صاحب هويت مستقل مي شوند. عظمت علمي امام به حدي است که پيشوايان ديگر مذاهب در مکتب ايشان درس خوانده و از خرمن علم ايشان خوشه چيني کرده اند. مناظرات عالمانه امام با ارباب اديان و مذاهب، از يک سو سعه صدر فراوان امام از سوي ديگر وسعت دانش بي کران حضرت را نشان مي دهد. اهميت اين جهاد فرهنگي امام صادق عليه السلام کم تر از قيام خونين سيدالشهدا عليه السلام نيست.

2. در روايت آمده است که امام باقر و امام صادق عليهما السلام آن گاه که به نماز مي ايستادند رنگ چهره آنان تغيير مي کرد و گاه سرخ و گاه زرد مي شد. گويا با کسي که مي بينند سخن مي گويند. نيز در روايت آمده است: امام صادق عليه السلام در نماز، قرآن تلاوت کرد و بيهوش شد. بعد از به هوش آمدن از امام پرسيدند: چرا از هوش رفتيد؟ فرمودند: معناي آيات مرا بيهوش کرد. من آيات را تکرار کردم و در حالتي قرار گرفتم که گويا آيات را از کسي که آن را نازل کرده است مي شنوم.

3. امام صادق عليه السلام اندکي پيش از شهادت وصاياي چندي ايراد داشتند. از جمله اين که به فرزندان و به خويشاوندانشان فرمودند: «ان شفاعَتنا لا تَنالُ مستخفاً بالصلاة؛ شفاعت ما به کسي که نمازش را سبک بشمارد نمي رسد.»

1) بحارالانوار، ج47، ص2 (باب 1، ولادته صلوات الله عليه و...، حديث5).