روز چهارشنبه گذشته حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد شيرازي دام عزه با حجاج بيت الله الحرام و اعضاي کاروان زيارتي «الهاشم» (قطيف عربستان) ديدار نمود و با استقبال گرم تني چند از روحانيون و شخصيت هاي کاروان از جمله شيخ علي المعاتيق، شيخ محمد باقر، شيخ علي العبادي ملا حسين الباقر مواجه گرديد.

طي اين ديدار شيخ محمد باقر ضمن خوشامدگويي به حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد شيرازي و تأکيد بر پيشينه جهادي، علمي و اخلاقي خاندان شيرازي از ايشان براي رهنمود و القاي سخنراني در جمع حجاج دعوت نمود.

حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد شيرازي محور بيانات خود را شرح آيات قرآني زير قرار داد: «وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛ سوگند به عصر که انسان در زيان است، مگر کساني که ايمان آورده اند و کارهاي شايسته انجام داده اند و يکديگر را به راستي و شکيبايي توصيه کرده اند».

او خاطر نشان کرد: در زندگي انسان برخي از امور اساسي و اصلي و برخي ديگر حاشيه اي است و عقل انسان حکم مي کند که امور اساسي را بر امور حاشيه اي و فرعي مقدم بدارد. برخي از افراد اهل انفاق و کار خير هستند ولي متأسفانه حقوق واجب خود نظير خمس را نمي پردازند يا در پرداخت آن سستي مي ورزند.

يا چه بسا برخي از مردم نسبت به نمازها و اعمال مستحب بيش از واجبات خود اهتمام دارند. در حالي که بايد عکس چنين حالتي موجود باشد و اعمال واجب براي هر کس در درجه اول اهميت قرار داشته باشند.

او در ادامه با بيان مثال هايي ريشه اين آسيب را فقدان آگاهي و تنبلي دانست و راهکارهاي مقابله با اين عوامل منفي را يادآور شد.

او هم چنين در ديدار با کاروان زيارتي «شيخ جعفر» از قطيف عربستان، ضمن اشاره به آيه شريفه «إِن تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَيِّئَاتِکُمْ(1)؛ اگر از گناهان کبيره اي که از آن نهي شده ايد اجتناب کنيد از گناهان ديگرتان در مي گذريم و شما را به جايگاه خوبي وارد مي کنيم». خاطر نشان کرد: هيچ چيزي به اندازه گناه و معصيت در زندگي انسان مخرب و خطرناک نيست ولي بايد دانست که کوچک شمردن گناه از ارتکاب گناه بسيار خطرناک تر است. کسي که مرتکب گناه مي شود بايد توجه داشته باشد که چه کسي را نافرماني کرده است و نبايد گناه خود را کوچک بشمارد.

وي تأکيد کرد: شيطان هيچگاه انسان را براي ارتکاب گناهان بزرگ دعوت نمي کند. بلکه ابتدا او را به گناهان کوچک فرا مي خواند و او را به استمرار معصيت وا مي دارد تا پس از آن او را به گناهان بزرگ تر آلوده سازد. بسيار بودند کساني که در ابتداي زندگي انسان هايي شايسته بودند ولي بعدها به سبب کوچک شمردن گناه دچار انحراف شدند.

1) نساء (4)، آيه 31.