در ادامه سلسله آيين هاي بزرگداشت دهه عاشورا، ديروز يکشنبه 15دي ماه1387 بيت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله پذيراي خيل سوگواران حسيني بود.

طي اين مراسم پرشکوه سخنرانان ارجمند حجج اسلام خورشيدي، خوش فهم، حاجيان، محمودي به بيان مظلوميت ها و حماسه آفريني هاي سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام و ياران فداکارشان پرداختتند.

سخنرانان ياد شده خاطرنشان کردند:

ــ حضرت سيدالشهدا عليه السلام با جانفشاني و فداکاري هاي خود پيروزي عظيمي را رقم زدند و دستاوردهايي حاصل کردند که هيچ جنبشي در جهان تا کنون موفق به کسب آن نشده است. يکي از مهم ترين دستاوردهاي اين اقدام سيدالشهدا عليه السلام پيروز شدن اسلام بر اموياني بود که اسلام را بازيچه خود کرده بودند و قصد ريشه کن کردن آن را داشتند. هم چنين جانفشاني هاي حضرت و يارانشان باعث شد تمام نقشه ها و اقدامات معاويه لعنة الله عليه براي تثبيت قدرت و حکومت در خاندان ابوسفيان پوچ و بي اثر شود.

ــ رسول خدا صلي الله عليه وآله به عمار ياسر رضوان الله تعالي عليه فرموده بودند: «تقتلک الفئة الباغية؛ اي عمار گروه سرکش و متجاوز تو را خواهد کشت».

در جنگ صفين ابودعايه مري نيزه اي به سوي عمار پرت کرد و بر اثر آن عمار که در آن زمان 94 ساله بود بر زمين افتاد. پس از آن بي درنگ مردي بالاي سرش آمد و سرش را از بدن جدا کرد. او با ابوعاديه مري به منازعه پرداخت و هر کدام مي گفت: من عمار را کشتم. در اين هنگام عمروعاص که آنان را مي ديد گفت: به خدا قسم در آتش جهنم با هم مخاصمه مي کنند. معاويه که اين سخن عمروعاص، او را ناخرسند کرده بود گفت: من هم تا کنون نديده ام کسي مثل تو رفتار کند. جماعتي جانشان را فداي ما مي کنند، آن وقت تو مي گويي در آتش دوزخ با هم به مخاصمه خواهند پرداخت.

عمروعاص گفت: به خدا قسم همين طور است و تو هم مي داني. کاش بيست سال پيش از اين مرده بودم [و امروز را نمي ديدم](1).

در کربلا نيز مشابه اين اتفاق روي داد: برير بن خضير که بزرگ قاريان قرآن و از اصحاب امام حسين عليه السلام بود به دست بحير بن أوس ضبي لعنة الله عليه کشته شد. وي پس از قتل برير در ميدان به تاخت پرداخت و افتخار مي کرد. پسر عمويش نزد او آمد و گفت: واي بر تو، بحير، برير بن خضير را کشتي؟ فرداي قيامت چگونه خدا را ملاقات خواهي کرد؟

در آن هنگام آن شقي پشيمان و رسوا شد و اشعاري در نکوهش کرده خود سرود.

ــ هنگامي که حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام آهنگ رفتن به عراق نمود عبدالله بن عمر بن خطاب از کساني بود که از امام خواستند به عراق نرود او ادعا کرد خيرخواه حضرت است و نمي خواهد آن جناب کشته شود در حالي که دروغ مي گفت و منافق بود. چرا که ديري نگذشت که در ازاي صدهزار (دينار يا درهم) دست در دست پست ترين و پليدترين مردم روي زمين نهاد و با يزيد کافر، شراب خوار هرزه بيعت نمود.(2)

1). بحارالانوار، ج33، ص15 (باب 13 شهادة عمار...).

2). علامه شرف الدين، النص والاجتهاد، ص598.