آيين سوگواري شهادت پيشواي به حق ناطق، امام جعفر صادق عليه السلام روز پنج شنبه 25 شوال المکرّم سال جاري (1430ق.) مصادف با 23 مهر 1388 در بيت آيت الله العظمي شيرازي دام ظله با شور و حال ويژه اي برگزار شد.

در اين مراسم شمار فراواني از علما، طلاب و فضلاي حوزه و عموم دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام ارادت خود را به ششمين حجت حق و پيشواي الهي ابراز داشتند و در حضور مرجع عالي قدر حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله سوگواري نمودند.

سخنرانان اين مراسم پرفيض حجج اسلام و مسلمين فتاحي، نيک نام و روحاني ضمن عرض تسليت شهادت پيشواي مذهب شيعه به پيشگاه بقية الله الأعظم حضرت ولي عصر عجّل الله تعالي فرجه الشريف به بيان مناقب و مصائب آن امام همام پرداختند.

امام صادق عليه السلام داراي جلسات علمي ودرسي گسترده بودند وشاگردان بسياري تربيت نمودند. بسياري از علما، شمار شاگردان حضرت را چهارهزار تن ذکر کرده اند. تنها در کوفه نهصد شيخ حديث (محدث) بودند که همه مي گفتند: «حدثني جعفربن محمد؛ از جعفربن محمد شنيدم که مي گفت:...». در عين حال مشهورترين شاگردان ايشان عبارتند از: ابان بن تغلب، مؤمن طاق، مفضل بن عمر، هشام بن حکم وجابربن حيان. شش تن از ياران امام صادق عليه السلام نيز هستند که به اصحاب سته معروفند وهمه حديث شناسان شيعه آنها را موثق مي دادند وبه جلالت قدرشان اعتراف دارند. البته اين افراد غير از شاگرداني هستند که از عامه بودند. براي نمونه ابوحنيفه مؤسس مذهب حنفي ومالک بن انس پيشواي مذهب مالکي از شاگردان حضرت بوده وبا ايشان پيوند داشته اند. ابوحنيفه درباره دو سال شاگردي خود در محضر امام صادق صلوات الله و سلامه عليه گفته است: «لولا السنتان لهلک النعمان؛ اگر آن دو سال نبود هلاک مي شدم».

در زمان امام صادق عليه السلام که همزمان با خلافت ظالمانه منصور دوانقي، خليفه مستبد بني عباس بود، آن چنان جامعه مسلمان پُرخفقان و ظلم و جور گرديده بود که انسان هاي بي گناه را تنها به جرم علوي بودن مي کشتند، به طوري که در طول اين حکومت جبارانه، صدها نفر از علويون و فرزندان حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها به دستور خلفاي عباسي، زنده زنده در ميان ديوار مدفون مي شدند.

البته علي رغم تمام خفقاني که در اين دوران وجود داشت، امام صادق عليه السلام فرصتي به دست آوردند که به دنبال آن توانستند چند هزار شاگرد زبده در هر فن و رشته اي تربيت نموده و تحويل جامعه اسلامي دهند که اکنون دنيا به وجود آنها افتخار مي کند.

در روايت است که يکي از شاگردان امام صادق عليه السلام خدمت ايشان عرض مي کند: چرا شما سکوت کرده ايد و بر عليه حکومت فاسد، مانند جدّتان قيام نمي کنيد؟ راوي مي گويد: پس از اين سؤال امام عليه السلام مرا با خود به بيابان برده و گلّه کوچک گوسفنداني را به من نشان دادند و فرمودند: اگر به اندازه اين گوسفندان يار و ياور داشتم، قيام مي کردم و راوي نقل مي کند: وقتي گوسفندان را شمردم، تعداد آنها بيش از 17 رأس نبود.

عيسي بن جعفر منصور والي بصره به هارون عباسي نوشت که موسي بن جعفر سلام الله عليه در زندان جز عبادت ونماز کاري ندارد. يا کسي را بفرست او را تحويل بگيرد يا من او را آزاد خواهم کرد. پس از آن هارون امام عليه السلام را به فضل بن يحيي وفضل بن ربيع سپرد ولي چون آن دو نيز بر حضرت تنگ نمي گرفتند، ايشان را به شخصيت پليد وجنايتکاري به نام سندي بن شاهک سپرد که امام عليه السلام را مسموم کرد واز اعيان وفقهاي بغداد شهادت گرفت که آن حضرت به مرگ طبيعي جان سپرده است. ولي پيکر رنجور امام صادق صلوات الله و سلامه عليه در همان حال که در تابوت بود سه بار فرمود که کشته شده است.