علامه بلاغی از علمای بزرگ تاریخ تشیع و از شاگردان بارز علمای آن دوره همچون آیت الله العظمی شیخ محمد تقی شیرازی (رهبر نهضت ثورة العشرین در عراق بر ضد استعمارگران انگلیس) می باشد.

 

ایشان از بزرگانی بودند که در نهضت (ثورة العشرین) نقش آفرینی کردند و همدرس بزرگانی از علماء اسلام همچون سید عبدالحسین شرف الدین عاملی بودند.

 

این عالم جلیل القدر کتاب های گرانسنگی تألیف نمودند که موجب هدایت هزاران نفر به مذهب حق تشیع شد.

 

علامه بلاغی استاد شماری از فقهاء بزرگ تاریخ تشیع از جمله آیت الله العظمی میلانی و آیت الله العظمی خوئی بودند.

 

در موسوعه علامه بلاغی در زمینه برگزاری شعائر حسینی در شهر سامرا چنین آمده است:

 

مجدد شیرازی (میرزا سید محمد حسن شیرازی قدس سره 1230هـ ـ 1312هـ) صاحب نهضت تنباکو بر ضد استعمارگران ظالم انگلیس بودند که ایران اسلامی را از چنگال انگلیس نجات داد.

 

در روز عاشورا از بیت ایشان هیئت قمه زنی به سوی صحن حرم امامین عسکریین علیهما السلام و سپس به سوی سرداب غیبت حضرت حجت، مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف حرکت می کردند که این دسته های قمه زنی بعد از مجدد شیرازی از بیت شیخ محمد تقی شیرازی قدس سره در سامرای مقدسه خارج و به سوی حرم رهسپار می گردید.

 

همچنین در این موسوعه آمده است که ایشان در جواب سؤالی از ویژگی هیئت های عزاداری در زمان میرزا سید محمد حسن شیرازی چنین مرقوم داشته اند:

 

در ایام عزاداری محرم هیئت های شبیه خوانی پس از ورود به بیت ایشان در شهر مقدس سامرا به صورت مرتب و گروه گروه از این مکان خارج می شدند، همچنین سایر دسته های عزاداری از جمله عزاداران شمشیر به دست، که با آن شمشیرها بر سر خود می زدند نیز در بیت ایشان حضور می یافتند و از سوی میرزا مورد استقبال و ترغیب قرار می گرفتند و شایان توجه است که پول کفن قمه زنان را ایشان می دادند.

 

این مراسم با تمام خصوصیاتش تا زمان جانشین صالح و متقی ایشان، میرزا محمد تقی شیرازی ادامه داشت و هیئت های عزاداری به صورت مرتب و گسترده در بیت ایشان حاضر می شدند.

 

قابل توجه است که این رفت و آمد هیئت ها در بیت ایشان، درست زمانی برگزار می شد که اکثر اهل سامرا از اهل سنت بودند و شیعه در اقلیت قرار داشت و این استقبال و فراهم کردن موقعیت برای حضور هیئت های عزاداری، در بیت این دو مرجع کبیر، دلالت بر اهتمام و توجه خاص آن بزرگواران بر برپایی شعائر حسینی مخصوصاً عزای قمه زنی و زخمی نمودن سر، در جزع بر مصیبت حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه دارد. (موسوعه علامه بلاغی، ج8، ص51).