بالا گرفتن درگيري هاي خشونت بار و زد و خوردهاي خونين در عراق اين نگراني را به وجود مي آورد که مبادا به جنگي خانگي و ديرپا بينجامد، چه اين که افزايش شمار قربانيان و إعمال خشونت و سرکوب از سوي نيروهاي بيگانه اين نگراني را واقع بينانه مي نماياند و نسبت به آينده اي تاريک اعلام خطر مي کند. انتظار مي رفت که دولت موقت در مهار کردن اين درگيري ها با فرزانگي بيشتري عمل کند، زيرا خشونت، خشونت مي آفريند و_خداي ناکرده_ ملت بزرگوار عراق را به تدريج قرباني خشونت مي کند و از ديگر سو و در نتيجه اين خشونت، اماکن مقدس مسلمانان در معرض بي حرمتي و ويراني قرار گرفته اند که نجف اشرف و سامرا با شديدترين نوع اين درگيري هاي ويرانگر روبه رو هستند.

لذا به منظور پيشگيري از خشونت چند راه ارائه مي شود:

1- ملت عراق با هر گرايش: قومي، ديني ومذهبي بايد از خشونت و تمام حساسيت هايي که به تنش و درگيريي مي انجامد بپرهيزد و تن به صلح دهد و از گروه هاي خشونت طلب و تروريست، به ويژه آن دسته که از ديگر کشور به عراق آمده است، دوري گزيند؛

2- نيروهاي بيگانه مستقر در عراق مسئوليت بخش عمده چالش ها و تنش ها را برعده دارند، چرا که بر اساس قوانين بين الملل مسئول برقراري امنيت هستند، لذا نبايد دست به اقدام هايي بزنند که جوّي تنش آلود بيافرينند؛

3- دولت موقت عراق مسئوليت سنگيني در ايجاد فضاي آرام و امن دارد و اين امر از طريق همکاري با تمام نيروهاي سياسي، اجتماعي و گفت وگو با تمام طبقات کارآمد و مؤمن عراقي تحقق مي يابد، چه اين که ناديده گرفتن آنان و به کار بردن ابزار خشونت، ميان دولت وملت فاصله خواهد انداخت؛

4- دولت هاي همسايه عراق به سهم خود در ايجاد آرامش و ثبات در عراق مسئول هستند، لذا نبايد دخالت تنش زا و مخرب در عراق داشته باشند؛

5- جامعه بين الملل نيز در جاي خود مسئوليت دارد که با اعمال فشار مستقيم بر نيروهاي بيگانه مي تواند از شدت خشونت ها کاسته، گفت وگو و تفاهم را جايگزين آن کند.

6- مسلمانان و غير مسلمانان را به همبستگي با ملت عراق، جلوگيري از بي حرمتي نسبت به مقدسات مسلمانان و متوقف کرد جوي خوني که بر گستره عراق خونين پيکر روان است، فرا مي خوانيم.

در پايان از خداي متعال مسئلت داريم اين مصيبت و بلا را از امت اسلامي دور کرده، عراق مظلوم وملت ارجمند عراق را به ساحل ايمان و آزادي و رفاه و صلح برساند.

دفتر حضرت آية الله العظمي شيرازي

17/5/1383