در ادامه دیدار همه روزه فضلا و شخصیت های دینی با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در بیت ایشان در شهر مقدس قم، در روز هفتم ماه رجب 1437ق، خطیب توانا حجت الاسلام والمسلمین شیخ مرتضی شاهرودی، آیت الله سید حسین شاهرودی از اساتید حوزه علمیه قم، حجت الاسلام والمسلمین علم الهدی و حجت الاسلام والمسلمین کرمانی با معظم له دیدار کردند.

در این دیدار آیت الله العظمی شیرازی با استناد به روایات و احادیث شریف درباره پاداش و اجر سختی هایی که بر انسان مؤمن در این دنیا وارد می شود مطالبی بیان داشته، از جمله فرمودند: «اگر پرده ها کنار زده شود و انسان بفهمد که ذرّه ذرّه مشکلاتی که در این دنیا با آن روبرو می شود، مانند بیماری ها، چه اجر و درجه و نمره قبولی خواهد داشت، قطعاً او را شادمان خواهد کرد. البته بیماری ها انسان را تحت فشار قرار داده، او را ناراحت می کند، اما هنگامی که انسان دردمند پاداش این دردها را از ذهن خود می گذراند، از فشار درد و رنج بیماری کاسته شده، برای او رضایت بخش خواهد بود».

در روز ششم همین ماه نیز یکی از فضلای اهل ناصریه عراق (از فرزندان شیخ کاظم شیخ خزاعه یکی از شیوخ عشایر خزاعه) با مرجع عالیقدر دیدار کرد.

در این دیدار اوضاع جاری عراق و بحران های توفنده ای که بر پیکر خونینِ عراق، بی رحمانه می تازد مورد گفتگو قرار گرفت و معظم له خطاب به میهمان خود فرمودند: «رهبر جامعه باید هوشمند و کارآزموده و چنان که سرورمان امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام فرمودند باید دوراندیش و دورنگر باشد. البته این امر سخت ولی ممکن است، وانگهی ممکن است ویژگی های رهبری، زمانی به طور کامل و صددرصد در یک نفر جمع شود و یا ممکن است هر یک از این ویژگی ها در یک فرد قرار گرفته باشد. در این صورت اگر همه کسانی که هر کدام از یک ویژگی رهبری برخوردار هستند جمع شوند، رهبری کامل می شود و چنان که خدای متعال فرموده است: «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ؛ خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده اند» آنان را در مسیری که باید قرار خواهد داد.

ایشان افزودند: سامان گرفتن کار عراق به درازا کشیده و هنوز به انجام نرسیده است و باید آن را از این وضعیت نجات داد، اما چه کسی به این وضعیت سامان می بخشد؟

سپس یادآوری کردند: عراق در روزگاران گذشته، یعنی زمان اشغال آن توسط انگلیسی ها پنج میلیون جمعیت داشت؛ جمعیتی بی دفاع که تنها وسیله دفاعی آنان چماق بود، در مقابل، اشغالگران توپ و اسلحه آتشین داشتند. آنچه در این ماجرا جلب توجه می کند این است که همین چماقِ ناچیز به مدد ایمان و فداکاری و اخلاص مردم عراق، بر نیروها و تسلیحاتِ بریتانیای عظمایِ آن روز که بزرگ ترین قدرت روی زمین بود و بیش از یک میلیارد جمعیت (ششصد میلیون نفر در چین و چهارصد میلیون نفر در هند دو مستعمره آن روز بریتانیا) پشتوانه آن بود پیروز شد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی تأکید کردند: با داشتن ایمان، فداکاری و اخلاص، یاری و توفیق الهی نیز فرو فرستاده خواهد شد و این امر به لطف خدای متعال و عنایت امیرمؤمنان حضرت علی و امام حسین علیهما السلام خواهد بود.

ایشان با تلاوت آیه «إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا؛ خداوند از کسانی که ایمان آورده اند دفاع می کند»(حج/38) افزودند: این، وعده قرآن کریم است و در حدیث شریف از ائمه ی معصومین علیهم السلام نقل است که فرموده اند: «إن الله أخفی ولیّه بین عباده؛ خدای متعال اولیای خود را در میان بندگان خود پنهان داشته است».

ایشان توضیح گونه فرمودند: این بدان معناست که اولیای خدا در تمام لایه های اجتماعی در سراسر عراق و عشایر و دانشگاه ها و حوزه ها و روستاهای این کشور حضور دارند و به وسیله آن ها خدای توانا یاری خواهد رساند.

سخنی است معروف که می گویند: از تو حرکت و از خدا برکت. بنابراین بندگان باید حرکت کرده، اقدام و فداکاری کنند و خدای متعال برکت آن را خواهد داد که همان استواری، ماندگاری، استقلال و پیروزی است.