جمعي از طلاب ديني با حضرت آية الله العظمي سيد صادق شيرازي ديدار کردند. معظم له ضمن استقبال گرم از آنان، رهنمودهايي ايراد نموده، از آن جمله فرمودند: شايسته است در اين دنيا به گونه اي عمل کنيم تا در قيامت نسبت به يکديگر دشمني نورزيم ويکديگر را به دليل کارهايي که در دنيا انجام داده ايم نکوهش نکنيم. خداي متعال در اين باره مي فرمايد: «الْأَخِلَّآءُ يَوْمَئذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ؛(1) دوستان در آن روز (قيامت) دشمنان يکديگرند، مگر آنان که تقواپيشه بودند».

ايشان به منظور ملموس کردن مطلب داستاني بيان داشتند: در روزگاري سه برادر به کشوري سفر کردند تا منبع درآمدي بيابند. آنان به دليل وضع بد مالي شب را در حسينيه اي به صبح رساندند. يکي از آنان در خانه ثروتمندي مشغول به کار شد. وي شيفته دختر صاحب خانه گرديد واو را از پدرش خواستگاري کرد، اما به جهت بينوايي اش جواب رد شنيد وچون اصرار ورزيد، پدر دختر که فرد متديني بود ـ تسليم شد ودختر خود را به همسري وي درآورد. پس از گذشت چند سال او با کوشش بي دريغ يکي از بازرگانان شهر شد واز پدرزن خود پيشي گرفت.

برادران او که همچنان در فقر به سر مي بردند، با ديدن اوضاع برادرشان ـ که اکنون تاجر بزرگي بود ـ دلگير شده، بدو گفتند: چرا ما را راهنمايي نکردي تا همانند تو شويم؟

در ادامه آية الله العظمي شيرازي ضمن توجه دادن به محتواي داستان، فرمودند: بايد از اين داستان عبرت گرفت وهمان طور که دو برادر، دشمنِ برادر خود شدند، در روز قيامت نيز بسياري از دوستان، دشمنان يکديگر خواهند شد، زيرا آنان که مستحق کيفر مي شوند از ديگران گلايه کرده، مي گويند: شما که فرجام بدکاري را مي دانستيد، چرا ما را از آن باز نداشتيد؟ يا اين که با آگاهي از پاداش و نتايج مثبت فلان عمل، ما را به انجام آن تشويق وهدايت نکرديد؟ چيزي که امروز (قيامت) از آن بهره منديد وما از آن محروميم.

ايشان تأکيد نمودند: بکوشيم تا در شمار کساني که در قيامت افسوس وحسرت مي خورند قرار نگيريم. لذا بايد اعمال روزانه خود را مورد محاسبه قرار دهيم تا در آن روز کمتر گرفتار حسرت از دست دادن فرصت ها باشيم وبه پاداش اعمال نيک، درجات مان فزوني گيرد، ان شاء الله.

1. زخرف (43)، آيه 67.