جمعي از جوانان اصفهاني مقلد حضرت آية الله العظمي شيرازي در بيت معظم له با حجة الاسلام والمسملين شيرازي (فرزند مرجع عالي قدر) ديدار کردند. ايشان در جمع ميهمانان وبه مناسبت ايام سوگواري حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام به عمر 63 ساله آن حضرت وهمساني آن با عمر شريف پيامبر اکرم صلّي الله عليه وآله اشاره کرد واظهار داشت: خداي متعال، علي عليه السلام را نفس (خود) پيامبر صلّي الله عليه وآله خوانده، در آيه مباهله مي فرمايد: «وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ...؛(1) ما خويشان نزديک وشما خويشان نزديک خود را فرا خوانيم». همين امر بر همساني تمام اوصاف آن حضرت با پيامبر اکرم صلّي الله عليه وآله دلالت دارد والبته اميرالمؤمنين عليه السلام هرگز از راه پيامبر صلّي الله عليه وآله روي برنتافت وراه آن حضرت را مي پيمود.

وي يک تفاوت ظاهري ميان آن دو را بازگفت وآن اين که رسول خدا صلّي الله عليه وآله در لحظات آخر زندگي زميني تنها هفت رشته موي سفيد بر سر داشت، اما اميرالمؤمنين عليه السلام به علت سختي هايي که بر او تحميل شده بوده، علي رغم هم سن بودن با رسول خدا صلّي الله عليه وآله گرد پيري سر وروي مبارک او را پوشانده بود.

او گفت: يکي از مصيبت هايي که بر او وارد شد، شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها بود، چه اين که با بودن آن بانوي بزرگ، اميرالمؤمنين عليه السلام در ميان مردم محترم بود، اما پس از شهادت دخت رسول خدا صلّي الله عليه وآله، همگان حتي خويشان ودوستانش او را ترک گفتند.

حجة الاسلام والمسلمين شيرازي، اين سخن اميرالمؤمنين عليه السلام را که فرمود: «از زندگي در جمع آنان خسته شده ام»(2) ونيز «خداوندا، من [با عدالت خواهي خود] آنان را رنجيده خاطر کرده ام»(3) نشان از آزارهايي خواند که اصحاب وپيروان آن حضرت بر او تحميل مي کردند وگفت: آزاري که از نزديکان به انسان مي رسد، از آزار دشمنان دردناک تر است.

مالک اشتر از نزديکان امام عليه السلام بود تا آن جا که آن حضرت درباره او فرمود: «خدا مالک را رحمت کند. او براي من آن چنان بود که من نسبت به رسول خدا بودم».(4)

آن گاه افزود: زماني که در جنگ صفين، مالک در يک قدمي معاويه قرار گرفت ودر صدد کشتن او برآمد، پيک اميرالمؤمنين عليه السلام خود را بدو رسانده، او را از فرمان امام عليه السلام مبني بر بازگشت، آگاه کرد، اما مالک بي اعتنا، از او خواست تا به امام عليه السلام بگويد: مالک در آستانه از پاي درآوردن معاويه است.

پيک نزد امام رفته، با اين پيام بازگشت که: اي مالک، امام به تو مي گويد: «در هر وضعيتي که هستي بازگرد».

سپس پرسش گونه اظهار داشت: آيا بهتر نبود مالک در همان مرتبه اول باز مي گشت؟ آيا نمي دانست که امام عليه السلام از موقعيت او باخبر است؟ مالک آن يار شفيق وفداکار امام که اين گونه بودند، ديگران چه بر امام عليه السلام روا مي داشتند؟

سخن پاياني وي تلاوت آيه اي از قرآن کريم بود که حضت حق مي فرمايد: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسُْولُونَ؛(5) وبازداشت شان نماييد که آنها مسئولند».

وي در اين باره گفت: مفسران گفته اند: «آنان درباره ولايت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام مسئولند» سپس پرسيد: مسئوليت آشنا کردن مردم با امام عليه السلام بر عهده کيست؟

آن گاه گفت: اين وظيفه ومسئوليت، بر عهده پيروان آن حضرت است، پس بايد ابتدا نزديکان خود وسپس جهانيان را با آن حضرت آشنا کنند.

بنابراين وظيفه ومسئوليت يکايک ما پيروان اهل بيت عليهم السلام است که خود به اين مطلب ونيز بزرگداشت شعائر ديني توجه کنيم تا بيشتر با مظلوميت آن حضرت آشنا شويم وآن گاه جهانيان را با عظمت وشکوه وبزرگواري اميرالمؤمنين عليه السلام آشنا کنيم.

1. آل عمران (3)، آيه 61.

2. الغارات، ج 2، ص 325.

3. طبرسي، الاحتجاج، ج 1، ص 175.

4. بحار الانوار، ج 42، ص 176.

5. صافات (37)، آيه 24.