در ادامه سلسله درس هاي اخلاق که در بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار مي شود جمعه شب گذشته حجت الاسلام والمسلمين سيد مهدي شيرازي به نکات زير اشاره کردند:

1. خداي متعال در قرآن کريم مي فرمايد:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛(1) اي مؤمنان از خدا پروا کنيد وبه او توسل وتقرب جوييد ودر راه او جهاد کنيد، باشد که رستگار شويد».

خداي متعال در اين جهان نظامي قرار داده که قابل تغيير وتحول نيست. «فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا؛(2) در طريق خدا هيچ تبديلي نخواهي يافت ودر سنت او هيچ تغييري نمي يابي».

يکي از سنت هاي لايتغير الهي اين است که فيض خود را مستقيماً بر اين جهان نازل نمي کند، بلکه فيض خود را با واسطه به جهان هستي مي رساند. خداي متعال منبع وسرچشمه تمام فيوضات است وقطره اي از اين درياي سرشار است که به جهان هستي نازل مي شود. اما همين فيوضات از طريق وسايل واسباب مشخصي نازل مي شود. براي نمونه خداست که بيماران را شفا مي دهد، ولي اين کار از طريق واسطه ها انجام مي شود وکسي که به پزشک مراجعه نکند ودارو نخورد، بهبود نخواهد يافت. از امام صادق عليه السلام روايت شده است که فرمودند: «إنَّ نَبيّاً مِنَ الأَنبياءِ مَرِضَ فَقالَ لا أَتَداوي حتّي يَکونَ الَّذي أمْرَضَني هُوَ الَّذي يَشْفيني فَأَوْحَي اللهُ إِليهِ لَا أَشْفيکَ حتّي تَتَداوي فَإِنَّ الشَّفاءَ مِنّي؛(3) يکي از انبياي الهي بيمار شد وگفت: مداوا نخواهم کرد، وآن که مرا بيمار ساخته بايد شفايم دهد. خداي متعال به او وحي کرد: تو را شفا نخواهم داد تا اين که مداوا کني ونزد پزشک بروي؛ چراکه شفا نزد من است».

2. خداي متعال در کنار واسطه هاي عادي، واسطه هايي غيرعادي وغيبي نيز ايجاد کرده است. همان خدايي که شفا را در عسل نهاده وفرموده است: «... فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ»(4)؛ شفا را در تربت معطر سيدالشهدا عليه السلام نيز قرار داده واز زبان پيشوايان دين فرموده است: «... جعل ... الشفاءَ في تربته؛(5) شفا را در تربت امام حسين عليه السلام قرار داده است.

3. اعتقاد به اسباب وامور غيبي فقط مختص شيعيان نيست. تمام فِرَق اسلامي به امور وسائط غيبي وغيرطبيعي اعتقاد دارند. تنها استثنا در اين زمينه فرقه گمراه واندک شمار وهابيت است که تمام مسلمانان وغيرمسلمانان را کافر مي دانند وفقط خود را اهل توحيد مي شمارند. اين افراد توسل به امامان پاک معصوم را که واسطه فيض الهي اند از مضاهر شرک مي شمارند، غافل از اين که کتاب هاي اهل سنت وصحاح سته آکنده از نمونه هاي گوناگون توسل است. براي نمونه در جلد دوم صحيح بخاري آمده است که عمر در قحط سالي ها مي گفت: خدايا ما پيش تر به پيامبرت توسل مي کرديم وبرما باران مي باريدي. اکنون به عموي پيامبر توسل مي کنيم پس ما را از باران سيراب کن.(6) نيز در سنن ابن ماجه آمده است: نابينايي نزد پيامبر صلي الله عليه وآله آمد واز ايشان تقاضا کرد دعا کنند تا بينايي خود را بازيابد. حضرت به او فرمودند: اگر دوست داري صبر کن واين برايت بهتر است و اگر دوست نداري دعا مي کنم. آن مرد دعا خواست. حضرت به او فرمودند: به نيکي وضو مي سازي ودو رکعت نماز مي گزاري واين دعا را مي خواني: «اللّهم إِنّي أسألک وأتوجهُ إليک بمحمدٍ نبي الرحمة. يامحمد، اني قد توجهتُ بک إلي ربي في حاجتي هذه لتقضي. اللهم فشفّعه لي؛(7) پروردگارا من از تو حاجت مي طلبم وبه محمد پيامبر رحمت رو مي کنم. اي پيامبر، من به وسيله تو به خدا روي آوردم تا حاجتم را برآورد. خدايا حاجت مرا برآورده ساز.

نکته جالب توجه اين که ابن تيميه پيشواي اين فرقه اين حديث را صحيح دانسته است.

4. گذشته از همه اين امور، معجزات وکرامات فراوان وبي شماري از خاندان نبوت به وقوع پيوسته که هرکدام شاهد صادقي بر اين معناست که آنان وسيله تقرب به خدا وواسطه فيض الهي مي باشند. در اين جا به يکي از اين موارد اشاره مي شود:

جواني در کويت مبتلا به درد طاقت فرسايي شد. پس از مراجعه به پزشک وعمل جراحي، پزشکان مشاهده مي کنند که در بدن او غده هاي بدخيم سرطاني وجود دارد که رشد کرده اند وکار از کار گذشته است. به او مي گويند اگر به پزشکان فلان کشور خارجي مراجعه کند 5% احتمال بهبود وجود دارد. تصميم مي گيرند او را به آن کشور ببرند. شبي که قرار بود او را به کشور مذکور ببرند، يکي از علماي کويت نزد او مي رود وبه او تربت امام حسين عليه السلام مي دهد وخواندن يک نماز استغاثه به حضرت زهرا وذکر توسل به آن حضرت را به او سفارش مي کند. آن جوان شبي که قرار بود جراحي شود به اين دستورات عمل مي کند وبا دلي شکسته به حضرت زهرا متوسل مي شود وبا چشمان اشکبار به خواب مي رود. او در عالم رؤيا حضرت زهرا را با حجاب کامل مشاهده مي کند که دو جوان همراه او بودند ويکي از جوان ها بر سر وي دست کشيد. وقتي از خواب بيدار شد به پزشکان گفت: من خوب شده ام واصرار کرد او را مرخص کنند. وقتي دوباره او را مورد آزمايش قرار دادند با کمال تعجب مشاهده کردند هيچ غده اي در بدن او وجود ندارد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. مائده(5)، آيه35.

2. فاطر(35)، آيه43.

3. بحارالانوار، ج59، ص66، حديث15.

4. نحل(16)، آيه69.

5. وسائل الشيعه، ج14، ص423 (37ـ باب تأکد استحباب...).

6. صحيح بخاري، ج2، ص16 (ابواب الإستسقاء).

7. سنن ابن ماجه، حديث1385.