حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز پنجشنبه 2/6/85 در ديدار با جمعي از اعضاي کاروان زيارتي «النور الرضوي» از منطقه احساء عربستان رهنمودهايي ايراد فرمودند.

ايشان در ابتدا به برخي از احاديث شريف نبوي اشاره فرموده، اظهار داشتند: رسول گرامي اسلام صلّي الله عليه وآله فرمودند: «عَلَيکُم بِالقُرآنِ فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَمَا حِلٌ مُصَدَّقٌ؛(1) شما را به قرآن سفارش اکيد مي کنم؛ زيرا قرآن شفاعتگري است که شفاعت يا بدگويي وي در حق اشخاص مردود نمي شود» ونيز فرمودند: قرآن بياموزيد؛ زيرا روز قيامت به صورت جوان خوش سيمايي ظاهر مي شود ونزد قاري قرآن مي آيد ومي گويد: من آن قرآني هستم که تمام شب را با تو بودم وتشنه کامي ات را رفع مي کردم وگلوي تو از خواندن بسيار قرآن خشک مي شد واشک از ديدگانت روان مي گرديد. تا اين که مي گويد: پس بشارت باد تو را؛ پس از آن تاجي مي آورند وبر سر او مي نهند ونامه امان به دست راستش وحواله جاودانگي بهشت را به دست چپ اش مي دهند ودو حُلّه [نوعي لباس] برتن او مي پوشانند. پس از آن به وي گفته مي شود: بخوان وبرفراز شو (بخوان وتعالي بياب). آن گاه هر آيه اي از قرآن را که مي خواند يک درجه صعود مي کند. اگر پدر ومادر وي نيز مؤمن باشند برتن آنان نيز حله مي پوشانند ومي گويند: اين پاداش به پاس آن است که به وي قرآن آموختيد».(2)

آيت الله العظمي شيرازي در ادامه افزودند: کساني که در اين جهان حرمت قرآن را پاس مي دارند وفرمان آن را گردن مي نهند، آن جوان خوش سيمايي را که در حديث نبوي يادشده آمده است خواهند ديد واز ديدار وي خشنود خواهند شد واين خشنودي آنان پيوسته وگسست ناپذير است. در مقابل، کساني که در اين دنيا به قرآن پشت مي کنند دچار اندوهي جاودان وپايان ناپذير خواهند شد.

ايشان تأکيد کردند: برهمگان از زن ومرد گرفته تا جوان وپير لازم است نسبت به تلاوت قرآن وعمل به مضمون آيات شريف آن اهتمام کافي به خرج دهند تا در قيامت از آنان شکوه نکند، بلکه شفيع آنان باشد.

معظم له در بخش ديگي از سخنانشان فرمودند: اين قبيل فرصت هاي زيارتي ونيز فضاي معنوي ماه هاي مبارک رجب، شعبان ورمضان را غنيمت بشماريد وبکوشيد در ليست عمل کنندگان به قرآن قرار گيريد، اين امر کار دشواري نيست وکافي است انسان جدّاً چنين تصميمي بگيرد تا خداي متعال او را توفيق دهد. يکي از مقدمات اين امر تلاوت دست کم چند آيه به طور روزانه است. کسي که در دنيا حرمت قرآن را نگاه دارد خداي متعال نيز در آخرت او را مورد تکريم واحترام قرار خواهد داد.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي به سخنراني پرداخت وبا اشاره به آيه شريفه: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَکُمْ؛(3) اي کساني که ايمان آورده ايد، به خانه هاي پيغمبر وارد نشويد مگر اين که به شما اذن داده شود»، اظهار داشت: مراقد مطهر اهل بيت عليهم السلام شريف ترين اماکن زمين است وتشرف به چنين اماکني توفيق عظيمي است که براي بيشتر مردم حاصل نمي شود. اما نکته اين جاست که ما رخصت حضور در چنين اماکن مهمي را داريم يا نه؟

وي افزود: ميان دو تعبير «حتي يؤذن لکم» و«إلاّ أن يؤذن لکم» تفاوت آشکاري وجود دارد. تعبير نخست گوياي اين معناست که مانعي براي دخول در اين اماکن وجود دارد که قابل رفع است اما معناي تعبير دوم آن است که دخول در اين اماکن هرگز مقتضي نيست مگر در حالاتي استثنايي ومعدود. در روايت آمده است که نوف بکالي در دل شب اميرمؤمنان علي عليه السلام را مشاهده نمود وآن حضرت به وي فرمودند: «اي نوف، خداي متعال به عيسي مسيح چنين وحي نمود: به بني اسرائيل بگو مبادا به يکي از خانه هايم وارد شوند مگر با دل پاک، چشم پرخشوع ودستان پاکيزه وبي گناهي داشته باشند وبه آنها بگو من هرگز دعاي کسي را که مظالم وحق الناس برگردن داشته باشد مستجاب نخواهم کرد.(4)

وي در توضيح سخنان خود خاطرنشان کرد: بر اساس فرمايش اميرمؤمنان عليه السلام کسي که قصد تشرف به اين اماکن واميد قبولي زيارت دارد بايد سه ويژگي را مدنظر قرار دهد:

1. دل وي از بيماري هاي روحي نظير: کبر، حرص، طمع، کينه وحسد خالي باشد؛

2. چشم پاک وپرخشوع داشته باشد؛ زائر بايد سراپا خشوع باشد ويکي از نشانه هاي بارز خشوع چشم پوشيدن از امور حرام است؛

3. زائر بايد هيچ حق الناسي برگردن نداشته باشد وبه دل يا زبان يا اندام حق کسي را پايمال نکرده باشد.

1. کافي، ج2، ص598 (کتاب فضل القرآن، حديث2).

2. وسائل الشيعه، ج6، ص179 (باب7ـ استحباب تعليم الأولاد القرآن).

3. احزاب(33)، آيه53.

4. ديلمي، اعلام الدين، ص123 (باب صفةالمؤمن).