شماري از بانوان وآقايان اهل خميني شهر اصفهان روز پنجشنبه 20شعبان 1427ق (23/6/85ش) خدمت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي رسيدند وبه رهنمودهاي ايشان گوش فرادادند.

مرجع عالي قدر با اشاره به يکي از سخنان گهربار اميرمؤمنان ومولاي متقيان علي عليه السلام درخصوص تلاش براي آخرت وغنيمت شمردن لحظات عمر فرمودند: هريک از ما درنهايت، روزي از اين جهان خواهيم رفت وزندگي اخروي ما شروع مي شود. از همان لحظه اي که روح از بدن خارج مي شود، آخرتِ انسان نيز آغاز مي شود وتفاوتي نمي کند که در اين لحظه انسان روي تخت بيمارستان باشد يا جاي ديگر. در چنين لحظه اي همه مردم کم وبيش دچار پشيماني مي شوند وبر عمر تلف شده تأسف مي خورند، هرچند ميزان پشيماني برخي بيشتر وبرخي ديگر کمتر خواهد بود.

ايشان افزودند: پيشوايان ديني ما درخصوص اين لحظه به ما هشدار داده وسفارش کرده اند که قبل از دچارشدن به اين پشيماني، فرصت باقيمانده عمر را غنيمت بشماريم وبراي سعادت اخروي خود کاري انجام دهيم وبدين ترتيب از حجم خسران وندامت اخروي‌مان بکاهيم.

ايشان خاطرنشان کردند: هرکس در هرشرايطي که هست مي تواند از لحظات گران بهاي عمر بهره برداري کند وخشنودي خداي متعال را کسب نمايد. براي نمونه کساني که همسر يا برادر يا والدين بداخلاق دارند، مي توانند از اين بداخلاقي براي جلب رضايت الهي وکاهش پشيمانيِ لحظه مرگ استفاده کنند. نمونه ديگرِ غنيمت شمردن لحظات عمر، زماني است که انسان در حال نماز ودر برابر خداي متعال است، ميزان حضور قلب هريک از ما در نماز متفاوت وداراي درجات گوناگون است. برخي از افراد هنگام نماز مي کوشند به قدر خود حضور قلب داشته باشند ولي برخي ديگر به محض گفتن «الله اکبر» در مشکلات گذشته وبرنامه هاي آينده غرق مي شوند وتا به خودشان بيايند مي بينند سلام نماز را هم به جا آورده اند. کساني که قدر لحظات نماز را نمي دانند از جمله کساني هستند که هنگام مرگ بر تلف کردن اين فرصت ها دچار ندامت مي شوند.

ايشان با اشاره به نزديک شدن ماه مبارک رمضان اظهار داشتند: ماه مبارک رمضان فرصتي بسيار مناسب براي کاهش پشيماني اخروي است ونحوه رفتار انسان ـ خوب يا بد ـ در اين ماه نقش بسياري در کاهش يا افزايش اين پشيماني دارد.

آيت الله العظمي شيرازي در بخش ديگري از سخنانشان به اهميت وآداب زيارت اشاره نموده، تأکيد کردند: زائر بايد در هنگام زيارت متوجه اين معنا باشد که در برابر چه کسي ايستاده وبا چه مقام والايي درحال گفتگوست. براي نمونه در روايت اهل بيت عليهم السلام پاداش زيارت حضرت کريمه اهل بيت فاطمه معصومه سلام الله عليها بهشت قلمداد شده است. از اين رو انسان بايد هنگام حضور در اين اماکن شريف، حضور قلب داشته باشد وبه امور دنيوي فکر نکند. چراکه زيارت آگاهانه وتوأم با معرفت نيز پشيماني اخروي انسان را کاهش مي دهد وبه سعادت اخروي وي کمک مي کند.

ايشان در پايان تأکيد کردند: پشيماني اخروي، يک پشيماني طولاني وديرپاست وانسان بايد از همين لحظه ـ ونه حتي لحظه ديگر ـ خود را آماده سازد وبراي قبر وقيامت خود تلاش نمايد تا خداي ناکرده بعدها ندامت اخروي گريبانگير وي نشود.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي به سخنراني پرداخت ونکات زير را يادآور شد:

1. خداي متعال در قرآن مجيد مي فرمايد: «وَاللّهُ يَدْعُو إِلَي دَارِ السَّلاَمِ وَيَهْدِي مَن يَشَاء إِلَي صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ؛(1) خداي متعال به‌سراي سلامت فرامي خواند وهرکه را بخواهد به راه راست هدايت مي کند». «دارالسَّلام» به معناي خانه بدون کينه وناراحتي واندوه مي باشد. از اين رو يکي از نام هاي بهشت دارالسلام است. مفسران اين آيه را، هم مربوط به دنيا دانسته اند وهم آخرت. بدين معنا که رعايت احکام الهي واطاعت از فرمان پروردگار به مثابه خانه اي است که انسان را از بسياري آسيب ها واندوه ها ايمن مي دارد؛ زيرا نماز، روزه، عفت، راستگويي ودوري از محرمات همه وهمه درنهايت به سود خود انسان است.

2. همچنان که جسم انسان بدون غذا مي ميرد، اطاعت امر خداي سبحان نيز غذاي معنوي ومايه بقاي روح اوست. از همين روست که مي بينيم در جوامع به‌دور از معنويت، آمار خودکشي واختلالات رواني وطلاق بيشتر از جوامع ديگر است. خداي متعال درباره اهميت ذکر ونقش آن در ايجاد آرامش روحي فرموده است: «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛(2) آگاه باشيد که دل ها به ياد خدا آرامش مي يابد».

3. خداي متعال در ماه مبارک رمضان سفره گسترده وپر نعمتي را در برابر ما گشوده است. در اين ماه نفس کشيدن وخوابِ مؤمنان عبادت است، چه رسد به عبادت ونماز وقرآن خواندن. در اين ماه برکات از آسمان سرازير است ونگون بخت کسي است که از اين نعمت‌هاي سرشار استفاده نکند وآمرزيده نشود. بايد به هوش باشيم که از فيوضات اين ماه عظيم بي بهره نمانيم. يکي از مواردي که موجب محروميت انسان در اين ماه مي شود بداخلاقي با خانواده وديگران است که موجب از بين رفتن اعمال نيک آدمي مي شود.

1. يونس(10)، آيه25.

2. رعد(13)، آيه28.