LOGIN
بیانات
shirazi.ir
"مرجع عالي‏ قدر:"
سعادت دنيا وآخرت منوط به حسن خلق است
کد 1117
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 03 آبان 1385 - 2 شوال المكرّم 1427

 

شماري از خانواده ‌هاي تهراني با آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي ديدار کرده، به رهنمودهاي ايشان گوش فرا دادند.

معظم‌له در ابتدا فرمودند: همه ما اکنون در دنيا به سر مي ‌بريم وهريک از ما اعم از زن، مرد، پير، جوان، باسواد، بي‌ سواد، دارا، تهي ‌دست و... هر کدام شرايط ويژه خود را دارد وممکن است در رفاه ونعمت زندگي کند يا در زندگي، با مشکلات فراوان دست به گريبان باشد. پس از مدتي دير يا زود همه ما از اين جهان رخت بر خواهيم بست وبه جهان ديگري منتقل مي ‌شويم که «آخرت» نام دارد. در آن عالم نيز همانند اين جهان ممکن است انسان در ناز ونعمت وآسودگي به ‌سر برد يا با مشکلات دست به گريبان باشد. با اين تفاوت که دنيا عالم کوتاهي است ومدت آن زود سپري مي ‌شود ولي آخرت زمان بسيار طولاني وجاويدان دارد وهرگز سپري نمي‌ شود.

ايشان افزودند: هريک از ما انسان ‌ها اعم از زن ومرد وجوان وپير و... يکي از چهار حالت را خواهيم داشت. يا در اين جهان ودر جهان آخرت سعادتمند هستيم، يا در هر دو جهان نعوذ بالله اهل شقاوت هستيم ونه دنياي خوبي داريم ونه آخرت نيکويي؛ يا اين‌که در دنيا در ناز ونعمت هستيم وآخرت تيره‌اي داريم وحالت چهارم عکس اين است يعني در دنيا اهل سختي ومصيبت هستيم ودر آخرت اهل شادماني وآرامش وخوشبختي. به هرحال هرکدام از مردم در يکي از اين چهار قسمت مي ‌گنجند وقسمت پنجمي وجود ندارد. در اين ميان رسول گرامي اسلام صلي ‌الله ‌عليه ‌وآله دستورالعملي دارند که با اجراي آن در گروه نخست قرار مي‌ گيريم ودر دوجهان اهل سعادت خواهيم بود. ايشان فرمودند: «حَسَنُ الخلقِ ذهب بخير الدّنيا والآخرة؛(1) انسان خوش‌رفتار نيکي ‌هاي دنيا وآخرت را از آنِ خود مي ‌کند».

آيت الله العظمي شيرازي خاطرنشان کردند: به هر اندازه که انسان اهل خوش‌ اخلاقي باشد، به همان نسبت از سعادت دنيا وآخرت بهره ‌مند خواهد شد. تنها راه موفقيت وسعادت همين است که رسول خدا صلي‌ الله‌ عليه ‌وآله فرموده‌اند واگر ما نگاهي اجمالي به پيرامون خود بيفکنيم ووضعيت بستگان، همکاران واطرافيانمان را بررسي نماييم درستي اين فرمايش شريف حضرت را عيناً مشاهده خواهيم نمود. البته روشن است که سعادت مفهومي دروني است وبا چيزهايي چون سلامت جسمي، پول وحتي علم ارتباط ندارد؛ زيرا چه بسا افراد زيادي بيابيم که بيمار وبي ‌پول باشند ولي عميقاً سعادتمند باشند ودر مقابل، پزشکان ودانشمندان بسياري داريم که هرگز در عمر خود احساس خوشبختي نکرده ‌اند يا حتي دست به انتحار نيز زده ‌اند.

بنابراين مفهوم خوشبختي مسأله‌اي کاملاً دروني است وارتباط تنگاتنگي با نفس انسان دارد. ممکن است کسي نان خشک وخالي بخورد ولي احساس شادماني کند وخود را در زندگي کامياب وخوشبخت ببيند ولي ديگري بيست نوع غذا سر سفره ‌اش باشد ونه تنها لذتي نبرد، بلکه اصلاً نفهمد که چه مي ‌خورد! به هرحال سعادت به غذا وپول وعلم واموري از اين دست ارتباط ندارد. البته علم صحيح مي‌ تواند منجر به سعادت شود، ولي به هرحال علم، غير از سعادت است.

مرجع عالي ‌قدر تأکيد کردند: حسن خلق داراي درجات ومراتب گوناگوني است. بکوشيد وتصميم بگيريد در فرصت معنوي ماه مبارک رمضان اهل حسن خلق باشيد وپيوسته اخلاق خود را ارتقا دهيد. البته حسن خلق فقط در خوش ‌برخوردي وچهره ‌گشايي خلاصه نمي‌ شود واين تنها يکي از مصاديق حسن خلق است. بکوشيد اين تصميم را بگيريد وپيگيري نماييد واين فرمايش رسول خدا صلي ‌الله ‌عليه ‌وآله را به کساني که دوستشان داريد نيز بياموزيد.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي به سخنراني پرداخت واظهار داشت:

قلب انسان جايگاه خداي تبارک وتعالي است. شايسته است انسان از آلوده شدن اين مکان به افکار نامناسب ونيت‌هاي ناشايست جلوگيري نمايد. دل انسان بايد از حسد وکبر وديگر رذايل خالي باشد وکينه کسي به آن راه نيابد.

وي ضمن بيان صفات قلب سليم، خداترسي را از ويژگي قلوب مؤمنان برشمرد واظهار داشت خداي متعال در قرآن کريم فرموده است: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَي رَبِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ؛(2) مؤمنان تنها کساني هستند که هرگاه نام خدا برده شود دل‌هايشان ترسان مي ‌گردد وهرگاه آيات او بر آنان خوانده شود ايمانشان فزوني مي‌ يابد وبه پروردگارشان توکل مي‌ کنند»، اين آيه نشان مي ‌دهد که هرچند آرامش يکي از صفات مؤمنان است ودل‌ هايشان به ياد خدا آرامش دارد، ولي در عين حال خداترسي به معناي ترس از گناهان واعمال خود نيز از صفات قلوب مؤمنان است.

 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

 

1. وسائل ‌الشيعه، ج12، ص154 (104ـ باب استحباب حسن الخلق...).

2. انفال(8)، آيه2.