آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز پنج شنبه 25/آبان/1385 ودر آستانه شهادت پيشواي ششم امام جعفر صادق عليه السلام در جمع شماري از بانوان تبريزي اظهار داشتند: از امام جعفر صادق عليه السلام روايت شده است که فرمودند: «انظُر إلي مَن هوَ دونَکَ في المَقْدُرَةِ ولا تَنظُر إلي مَن هوَ فَوقکَ فِي المَقْدُرَة فَإنَّ ذلِکَ أَقْنَعُ لَکَ بما قُسِمَ لَکَ وَأَحْري أَنْ تَسْتَوْجِبَ الزِّيادَةِ مَنْ رَبِّکَ؛(1) در مکنت ومال به کسي که از تو پايين تر است نگاه کن وبه برتر از خود منگر، چراکه اين کار موجب قناعت بيشتر تو به قسمت الهي مي شود وباعث مي گردد خداي متعال [بر اثر سپاسگزاري وقدرداني تو] نعمت را بر تو افزون کند».

مرجع عالي قدر در ادامه فرمودند: در اين حديث شريف به ما امر شده است در امور مالي به کساني بنگريم که در درجه پايين تري از ما قرار دارند وخود را با آنان مقايسه کنيم. به عنوان مثال اگر کسي از بي پولي وتنگناي مالي رنج مي برد خود را با کساني مقايسه کند که در درجه پايين تري از وي قرار دارند واز او تنگدست تر هستند. در چنين حالتي تحمل رنج بي پولي ومشکلات برايش آسان تر مي شود وروحيه اي به مراتب بهتر خواهد داشت. همچنين کساني که از بيماري سختي رنج مي برند يا در ارتباط با همسر يا فرزندانشان مشکلي دارند بايد به بيماراني که وضعيتي بدتر از او دارند ودر بيمارستان بستري مي باشند ونيز افرادي که از مشکلات حادتري رنج مي برند بنگرند. اگر شخصي در مشکلات وگرفتاري ها کساني را در نظر آورد که گرفتاري هاي بيشتري دارند، اعتماد به نفس وروحيه بهتري پيدا مي کند ودر گرفتاري ها خود را نمي بازد وفشار روحي کم تري را تحمل خواهد کرد.

ايشان خاطرنشان کردند: هيچ کس را نمي توان يافت که در امور دنيوي مشکلي نداشته باشد. خداي متعال اين جهان را به انواع بلاها آکنده است. اميرمؤمنان علي عليه السلام درباره دنيا فرموده اند: «دارٌ بالبلاءِ مَحفوفَةٌ وبالغَدرِ مَعروفَةٌ؛(2) دنيا خانه اي است که از همه سو به بلا احاطه، وبه نيرنگ شناخته شده است». تعبير «محفوف» در زبان عربي به درختاني که برگ هاي انبوهشان بر يکديگر پيچيده است اطلاق مي شود. در حقيقت زندگي اين دنيا با گرفتاري هاي کوچک وبزرگ درهم پيچيده است.

ايشان يادآور شدند: کسي که در گرفتاري هاي دنيوي به گرفتار از خود مي نگرد، علاوه بر آن که صبورتر از ديگران مي شود، هميشه نسبت به نعمت هاي الهي شاکر وسپاسگزار خواهد بود واز همين رو خداي متعال نعمت هايش را بر وي دوچندان مي سازد واو را از انواع گرفتاري ها رهايي مي بخشد. زيرا خداي متعال فرموده است: «لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِيدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ؛(3) اگر شکرگزاري کنيد نعمت خود را بر شما خواهم افزود واگر ناسپاسي کنيد قطعاً عذاب من سخت خواهد بود». چنين کسي هميشه احساس مي کند از نعمت هاي فراواني برخوردار است. از اين رو سلامت رواني بيشتري دارد وهيچ گاه از طاعات وعبادات خود باز نمي ماند. چنين حالتي بي شک موفقيت بيشتري براي شخص به ارمغان خواهد آورد وباعث دورتر شدن او از معصيت مي گردد.

آيت الله العظمي شيرازي در پايان تصريح کردند: آدمي در امور اخروي بايد به بالاتر از خود بنگرد تا دچار خودبزرگ بيني وعُجب نشود. نبايد با خواندن نماز شب يا داشتن اخلاق نيکو، شيفته خود شويم بلکه بايد کساني را در نظر داشته باشيم که همين نماز را با توجه بيشتري مي خوانند ومراتب اخلاقي آنان بالاتر از ماست. وقتي کسي در خوبي ها به بالاتر از خود مي نگرد هيچ گاه دچار توقف وسکون نمي شود وهميشه در امور معنوي روبه پيشرفت است. امام صادق عليه السلام در روايتي مردم را سه گونه دانسته وفرموده اند: «مَن اسْتَوَي يَوماهُ فَهُوَ مَغبونٌ وَمَنْ کانَ آخِرُ يَوْمَيهِ خَيرَهُما فَهُوَ مَغبوطٌ وَمَن کانَ آخِرُ يَومَيهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلعونٌ؛(4) کسي که دو روز وي مانند هم باشد زيان ديده است، کسي که روز دوم او از روز نخستش بهتر باشد مايه غبطه مردم مي باشد وآن که فردايش از امروز بدتر باشد ملعون است».

1. کافي، ج8، ص244.

2. نهج البلاغه، خطبه266 (ومن خطبة له عليه السلام في التنفير من الدنيا).

3. ابراهيم(14)، آيه7.

4. وسائل الشيعه، ج16، ص94 (95ـ باب أنه يجب علي الإنسان أن يتلافي...).