LOGIN
بیانات
alshirazi.org
ارزش والاي فروخوردن خشم
کد 1283
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 30 فروردین 1386 - 1 ربيع الثاني 1428

 

آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز چهارشنبه 29/فروردين/1386 در جمع اعضاي انجمن احياي سنت نبوي ازدواج، وابسته به مؤسسه امام علي بن موسي الرضا عليهماالسلام از شهر اصفهان ضمن تأکيد بر صفات اخلاقي والا از جمله خودداري از خشم خاطرنشان کردند: در روايت آمده است که شخصي از راه دور خدمت رسول مکرم اسلام صلي الله عليه وآله رسيد وتقاضاي نصيحت کوتاه ودر عين حال سودمندي از ايشان کرد. رسول خدا صلي الله عليه وآله وي را به خودداري از غضب توصيه فرمودند. چند قدمي که از حضرت دور شد بازگشت وتقاضا کرد بيشتر او را پند دهند. حضرت براي بار دوم نيز او را به فروخوردن خشم فرمان دادند واين امر تا سه بار تکرار شد وحضرت هربار فقط به دوري از غضب بسنده مي فرمودند. بنابر آنچه آورده اند اين شخص به واسطه همين اندرز کوتاه ولي پربار از نيکان روزگار شد ودر شمار صلحا قرار گرفت؛ زيرا در ارتباط با ديگران ودر صحنه هاي گوناگون خود را به صفت حلم وخودداري از خشم وا مي داشت.

مرجع عالي قدر در ادامه افزودند: در روايات بر اين معنا تأکيد شده که يکي از صفات مؤمنان اين است که خشم واندوه وديگر حالات ناپسند درون خود را ظاهر نمي سازند وبا در دست گرفتن مهار نفس به هنگام عصبانيت، سرکشي هاي آن را کنترل مي کنند. هريک از ما در صورتي که تصميم بگيريم مي توانيم اين صفت نيک را در خود متجلي سازيم واندک اندک با آراسته شدن به حلم از سرکشي وتعدي و زيرپا نهادن حقوق ديگران دور شويم. براي مثال شايسته است که همسران محترم تصميم بگيرند در برابر عصبانيت همسر خود بردباري به خرج دهند. همين طور پدران ومادران در رفتار با فرزندان کم تجربه خود تحمل به خرج دهند وعصبانيت را با عصبانيت پاسخ نگويند.

معظم له تصريح کردند: هرکس در حال خشم مبتلا به نوعي تألم خاطر مي شود وهمه مردم در اين نقطه مشترک هستند. ولي مهم آن است که انسان اجازه ندهد اين حالت تألم از درون او به بيرون سرايت کند وباعث تألم خاطر اطرافيان شود.

ايشان با استشهاد به برخي از روايات مرتبط با اين موضوع يادآور شدند: در روايت شريفي از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله آمده است: «المؤمن نفسُهُ منه في تعب والناسُ منه في راحةٍ؛(1) مؤمن چنان است که نفس وي از او خسته ودل آزرده، ومردم از او در ايمني وآسايشند»، کم ترين برداشتي که مي توان از اين روايت داشت اين است که مؤمن در هنگام ناراحتي وغضب، خشم خود را به اطرافيان سرايت نمي دهد وپيوسته بردبار وصبور است.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي ضمن ايراد بياناتي خاطرنشان کرد: خداي متعال، رسول خدا واهل بيت عليهم السلام در کمال استغنا هستند وکم ترين نيازي به هيچ يک از خلق ندارند. اين ما هستيم که در نهايت فقر واحتياج قرار داريم وبه آنان نيازمنديم.

وي افزود: از آن جا که پيشوايان دين کم ترين نيازي به ما ندارند، در بيان احکام الهي به پسند وناپسند مردم اعتنا نداشتند وفقط رضاي خدا، مصلحت مردم وواقعيت گويي برايشان اساس کار بود.

در يوم الشوري وقتي به حضرت علي عليه السلام عرضه داشتند که با تو بر کتاب خدا، سنت نبوي وسيره شيخين بيعت کنيم، حضرت در آن جا به سادگي مي توانستند با گفتن دروغي مصلحت آميز اين امر را بپذيرند وپس از به دست گرفتن زمام امور فقط به شيوه اي که صحيح مي دانستند عمل کنند ولي از اين کار سرباز زدند. درست همانند عثمان که بعدها نه فقط کتاب خدا وسنت پيامبر را زيرپا نهاد، بلکه حتي به سيره شيخين نيز رفتار نکرد. ولي حضرت قبول نکردند؛ زيرا رضايت مردم براي ايشان اهميت نداشت وفقط حقيقت وطاعت خدا وخشنودي الهي برايشان مهم بود.

وي در پايان تأکيد کرد: يکي از صفات منافقان، دوچهرگيِ شخصيت آنان است که در جمع مؤمنان اعمال خود را توجيه مي کنند. شايسته است که تنها رضايت خدا وپيغمبر برايمان اهميت داشته باشد ودر همه افعال فقط در پي خشنودي الهي باشيم.

 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

 

1. بحارالانوار، ج10، ص98 (باب7ـ ما علمه صلوات الله عليه من...).

 

 

 

  • نظری برای این خبر درج نشده است.
-->