آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز يکشنبه20 آبان ماه 86 در ديدار با جمع کثيري از دانش آموزان استان تهران خاطرنشان کردند: شما هنوز در ابتداي عمر خود هستيد ودوست داريد در زندگي از سعادت برخوردار باشيد؛ زيرا هيچ کس نيست که در پي خوشبختي در زندگي نباشد. اما هر چيزي راهي وهر مسأله اي راه حلي دارد ومسلماً کسب سعادت هم راه ويژه خود را دارد.

ايشان در پاسخ به اين پرسش که «راه به دست آوردن خوشبختي در زندگي چيست؟» اظهار داشتند: هر کسي اعم از پير، جوان، زن ومرد در دوران زندگي با کشاکش روزگار وفراز وفرود زندگي دست به گريبان خواهد بود. اغلب مردم اين گونه اند که در برخي شرايط احساس خوشبختي مي کنند ودر اوضاع واحوال ديگري احساس سعادت ورضامندي ندارند.

مرجع عالي قدر افزودند: از آن جا که شرايط واتفاقات پيرامون ما در اختيارمان نيستند خوب است ببينيم چگونه انسان مي تواند در همه اوضاع وتحت هر شرايطي از سعادت ورضايتمندي در زندگي برخوردار باشد. روشن است که پول، علم، منصب هاي دنيوي، خانه مجلل واموري از اين دست نمي تواند خوشبختي انسان را تضمين کند ودر زندگي به او احساس رضايت بدهد. به اين دليل که بسيارند ثروتمندان، دانشمندان وصاحب منصباني که دست به خودکشي زدند يا بر اثر فشارهاي فراوان روحي راهي تيمارستان شدند. همين چند سال پيش يکي از روزنامه هاي کثيرالانتشار کشور از انتحار يک پزشک در تهران خبر داد. به همين سان خوشبختي به غذاي خوب، هواي خوب، همسر خوب، خانه مناسب و... ارتباطي ندارد واگر براي برخي خوشبختي بيافريند، اين خوشبختي گذرا وموقتي است وديري نمي پايد.

معظم له تنها راه به دست آوردن خوشبختي حقيقي وپايدار در زندگي را عمل به اين آيه شريفه قرآني دانستند که مي فرمايد: «وَلاَ تَکُن مِّنَ الْغَافِلِينَ؛(1) از غافلان نباش» وتأکيد کردند: کساني که عمر خود را به برآوردن خواهش هاي گذراي نفساني طي مي کنند واز امور جدي واخروي وا مي مانند وپنجاه يا شصت سال از عمرشان را به بطالت وخوشگذراني سپري مي کنند غافلند. اين افراد در حقيقت از مصالح واقعي وآنچه خوشبختي را برايشان تضمين مي کند غفلت کرده اند وزماني که از اين خواب غفلت بيدار مي شوند شايد جبران گذشته برايشان ممکن نباشد. در هر صورت تنها راهي که خوشبختي دنيا وآخرت انسان را تضمين مي کند دوري از غفلت ويادکرد خداست.

ايشان ضمن اشاره به اين مطلب که بسياري از گرفتاري هاي انسان نتيجه مستقيم غفلت ها وناداني هاي خود اوست يادآور شدند: آورده اند که در زمان گذشته مردي سوار بر اسب از بياباني مي گذشت. در همان حال پرنده اي مقابل صورت اسب پرواز کرد وباعث شد اسب رم کند واز کنترل صاحبش خارج شود. در نتيجه اسب سوار بر زمين مي خورد وپايش مي شکند. مدت ها در خانه مي ماند وبه مداوا مي پردازد. روزي يکي از دوستانش که به عيادت او آمده بود درباره علت اين اتفاق سؤال مي کند. او در پاسخ مي گويد: اين اتفاق دو سبب ظاهري وواقعي دارد. سبب ظاهري آن اين است که پرنده اي باعث شد اسب من رم کند وکنترل آن از دستم خارج شود ومرا به سختي به زمين بکوبد. اما علت واقعي ونهفته آن اين است که پنجاه سال پيش که کودکي بيش نبودم نخي را به پاي پرنده اي بستم واو را در سوراخي رها کردم. آن پرنده تا جايي که نخ اجازه مي داد درون سوراخ رفت ودور شد. آن گاه من شروع به کشيدن نخ کردم ولي يک جا نخ به سنگ يا مانعي گير کرد ومن همچنان نخ را کشيدم. مادرم که در همان حال مرا مي ديد نصيحتم کرد که اين کار را نکن. يک وقت پاي پرنده مي شکند وآه وي دامنگيرت مي شود. من بي توجه به او کارم را ادامه دادم تا اين که نخ آزاد شد وفقط يک پاي پرنده را که کنده شده بود به سوي من آورد. وقتي از اسب به زمين افتادم به ياد سخن پنجاه سال قبلِ مادرم افتادم که به من هشدار مي داد روزي آه اين پرنده دامنگيرت خواهد شد.

ايشان در پايان تصريح کردند: کسي که از ياد خدا غافل نباشد هيچ گاه به نقطه اي نمي رسد که تمام دنيا در برابر چشمانش تيره وتار شود. انساني که غافل نيست ممکن است دچار مشکلات وناراحتي ها شود ولي هيچ گاه در برابر مشکلات کمر خم نخواهد کرد. ممکن است شب هاي فراواني را تا به صبح به گرسنگي بگذراند ولي اهل سعادت خواهد بود، نه شقاوت.

بکوشيم به اين آيه شريفه قرآني ـ که کليد سعادتمندي است ـ عمل کنيم تا ان شاءالله در کشاکش روزگار هرگز کمر خم نکنيم ودر دنيا وآخرت اهل سعادت باشيم.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. اعراف(7)، آيه205.