عاشوراي جانسوز سيد و سالار شهيدان و آزادگان جهان حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام و ياران و خاندان با وفايشان امروز شهر مقدس قم را در هاله اي از اندوه و ماتم فرو برد.

ديشب و امروز هزاران تن از عزاداران دلسوخته اباعبدالله الحسين در قالب دسته جات سينه زني و زنجيرزني خيابان هاي منتهي به حرم مطهر را پيمودند و با ذکر مصيبت و مرثيه سرايي اين فاجعه بزرگ را به ساحت مقدس صاحب اين عزا و حجت زمان حضرت بقية الله الأعظم عجل الله تعالي فرجه الشريف و کريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها تسليت گفتند.

شمار فراواني از شيفتگان اباعبدالله الحسين عليه السلام امروز از سراسر کشور خود را به ام القراي تشيع و شهر کريمه اهل بيت رساندند و ضمن حضور در اماکن مقدس، مساجد، و تکايا به عزاداري و سوگواري پرداختند.

بيوت مراجع عظام تقليد نيز مملو از دوستداران خالص سيدالشهدا عليه السلام بود که در اين عزاي بزرگ با علما و مراجع بزرگوار همنوا شدند.

بيت بزرگ مرجع عالي قدر آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي نيز از نخستين ساعات بامداد پذيراي خيل عزاداران حسيني بود که از گوشه و کنار شهر قم براي سوگواري و عرض تسليت در بيت مرجعيت و فقاهت اجتماع کردند و مراتب ارادت خود را به آستان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام ابراز داشتند.

علاوه بر اين طلاب، فضلاي حوزه و نمايندگان بيوت مراجع عظام تقليد نيز در اين مکان حضور يافتند و به ياد مصائب سيد و سالار شهيدان اشک ماتم ريختند.

آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي و ديگر سادات خاندان شيرازي نيز امروز و از نخستين ساعات بامداد بدون عبا و با پاي برهنه در اين مجلس باشکوه و در ميان خيل عزاداران حسيني حضور يافتند.

آنچه در اين مراسم بيش از هر چيز ديگر جلوه داشت حضور دسته جات و عزاداران ايراني و افغان بود که از نقاط گوناگون شهر مقدس قم براي عرض تسليت اين مصيبت عظمي به مقام مرجعيت و فقاهت، در بيت مرجع عالي قدر حضور يافتند.

شايان ذکر است مراسم سوگواري و آمد و شد دسته جات عزا تا هنگام ظهر ادامه يافت و فضاي بيت به رغم وسعت زياد با ازدحام شديد جمعيت مواجه بود. همزمان با نماز ظهر عاشورا نيز نماز پرشکوه جماعت با حضور پرشور عزاداران حسيني در اين بيت برگزار شد.

در اين مراسم همچنين خطباي محترم و سخنرانان ارجمند حجج اسلام ومسلمين برقعي، رياحي، جابري، و زرگر به ايراد سخنراني و ذکر مصائب اباعبدالله الحسين عليه السلام در روز عاشورا و وقايع پس از شهادت جانگداز ايشان پرداختند.

در زير به برخي از محورهاي بيانات سخنرانان اين مجلس شکوهمند اشاره مي شود:

1. مصيبت اصلي اهل بيت و اسراي کريمه در حقيقت بعد از واقعه عاشورا آغاز شد؛ زيرا عاشورا در يک روز به پايان رسيد اما مصائب و دشواري هاي اسيران اهل بيت عليهم السلام و زنان و کودکان و حضرت سجاد عليه السلام تا مدت ها ادامه يافت. پس از ماجراي واقعه عاشورا و شهادت مظلومانه حضرت سيدالشهدا و ياران فداکارشان، دشمنان دون به سوي خيمه هاي اهل بيت عليهم السلام حمله کردند و زنان و فرزندان و همراهان حضرت را به اسيري گرفتند. پس از به اسيري گرفتن اهل بيت عليهم السلام، عمر بن سعد تصميم گرفت تا هر چه زودتر آنها را به کوفه و نزد عبيدالله بن زياد برساند. لذا تمامي اسرا را بر شترهاي برهنه سوار نمود و با شتاب به سوي کوفه حرکت داد. اين شتران فاقد هودج و جهاز بودند و به تعبير امام زمان عليه السلام آنان را روي چوب هاي خشن و سخت سوار نمودند به طوري که آورده اند خون از پاهاي کودکان و زنان جاري شده بود.

پيمودن فاصله ميان کربلا و کوفه با شتر سه روز طول مي کشيده است اما ابن سعد اسيران را بعد از ظهر روز يازدهم از سرزمين کربلا حرکت داد و روز دوازدهم به شهر کوفه رساند.

اين مطالب نشان مي دهد که آنها شتران را با سرعت زيادي حرکت مي دادند تا هر چه سريع تر به مقصد برسند و اين شتاب فراوان باعث حرکت شديد تخته هاي چوب مي شد که شتران بر آن سوار بودند.

2. امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف در زيارتشان خطاب به جد بزرگوارشان عرضه مي دارند: صبح و شام براي تو گريه مي کنم. همه ما مي دانيم که سخت ترين مصيبت ها هر اندازه دشوار و طاقت فرسا باشد با گذشت زمان کم کم به سردي مي انجامد تا جايي که بعدها ممکن است به فراموشي سپرده شود. لذا اين فرمايش امام زمان حاکي از آن است که عمق اين مصيبت به قدري فراوان و جانگداز است که هيچ گاه به فراموشي سپرده نمي شود و هميشه اين صحنه در برابر ديدگان ولي عصر و مؤمنان راستين قرار دارد و سوز اين مصيبت هيچ گاه کاهش نمي يابد. از سوي ديگر آن حضرت فرموده اند: به جاي اشک خون گريه خواهم کرد و اين خود تعبير ديگري از مصايب و سوز دل آن حضرت در ماتم جد بزرگوارشان است.

در زيارت ناحيه مقدسه مي خوانيم: «فلما رأين النساء جوادک مخزياً ونظرن سرجک عليه ملوياً برزن من الخدور ناشرات الشعور علي الخدود لاطمات الوجوه سافرات وبالعويل داعيات؛(1) آن هنگام که بانوان حرم اسب تو را شرمنده و سر به زير با زين واژگون ديدند، موي پريشان و بر سر زنان و شيون کنان به سوي قتلگاه تو شتافتند». آورده اند که اهل حرم با ديدن زين واژگون و بندهاي پاره پاره اسب که از سقوط سوار خود خبر مي داد و نيز خوني که از ذوالجناح مي چکيد گريه کنان به سوي قتلتگاه رفتند و فرياد زدند: وا جداه، وا نبياه، وا ابوالقاسماه، وا علياه، وا جعفراه.(2)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) بحارالانوار، ج98، ص322(باب24 – کيفية زيارته....)

(2) اللهوف علي قتلي الطفوف، ص82.