آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز دوشنبه 13خردادماه1387 در سوگ ارتحال فقيه فرزانه آيت الله سيد محمد رضا شيرازي در جمع علما، شخصيت هاي داخلي و خارجي و عموم ارادتمندان بياناتي ايراد داشتند.

متن سخنان معظم له بدين شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

در ايام شهادت حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها قرار داريم و از آن حضرت و مصيبت هاي سنگيني که بر سر آن حضرت وارد آمد، صبر و شکيبايي را الهام مي گيريم. از خداي سبحان مسئلت داريم که به همه ما پاداش صابران و مصيبت ديدگان عنايت فرمايد و خداي ناکرده در پي انديشه يا سخني که با رضاي خداي سبحان منافات داشته باشد، از اجرمان نکاهد والبته در اين خصوص بهترين الگوي ما اهل بيت عليهم السلام هستند. در حديث شريف آمده است: فإذا وقع القضاء سلّمنا أمرنا إلي الله؛ وقتي قضاي الهي فرا برسد، اختيار کارمان را به دست خدا مي سپاريم».

از همه شما بابت همدردي، اظهار محبت و تحمل رنج سفر سپاسگزارم و از کساني که از خارج ايران، ديگر شهرهاي ايران يا شهر مقدس قم تشريف آورده اند تشکر مي کنم.

عرايض بنده در اين جا دو محور دارد:

نخست: سخني درباره آن فقيد سعيد که به راستي سعيد بود.

دوم: سخني براي ما که در پي ايشانيم.

بنده با آن فقيد سعيد از زمان ولادت زيستم و از ايشان غير از اعمال کساني که ايمان آورده و عمل صالح به جا آورده اند چيزي نديدم؛ همان صالحاني که در قرآن و احاديث رسول اعظم و عترت پاک صلوات الله عليهم اجمعين وصف آنان آمده است.

نکته اي که اين جا به نظرم مي رسد يادآوري کنم اين است که آن مرحوم رضوان الله تعالي عليه تجسم ايمان و عمل صالح بود.

اهل بيت نماد قرآنند

وقتي رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله فرمودند: «إني مخلّف فيکم کتاب الله وعترتي؛ من کتاب خدا و خاندانم را در ميان شما به جا مي گذارم» پرسشي مطرح شد که مضمون آن اين است: با وجود کتاب خدا که احکام الهي در آن است چه نيازي به عترت داريم؟ اين سؤال بيش از يک پاسخ دارد؛ از جمله اين که انسان در مسير هدايت و کمال نيازمند دو چيز است، کتاب و مصداق زنده.

وقتي اميرمؤمنان علي عليه السلام مي فرمايد: «فلأن يکونوا عبراً أحقّ من أن يکونوا مفتخراً» اين سخن برايمان مفهوم است ولي مردم براي هدايت شدن نيازمند مصداق زنده ي ايمان و عمل صالحند. مصداق زنده ايمان و عمل صالح پس از رسول خدا صلي الله عليه وآله وجود مبارک اميرمؤمنان و نيز صديقه کبري حضرت فاطمه زهرا بود که درود خدا بر آنان باد. هر يک از اين دو بزرگوار نقش مهمي در نمايش و ترسيم آيات قرآن داشتند و پس از آنان نيز امامان يازده گانه تا به امروز که ما در کنف حمايت مولايمان حضرت بقية الله الاعظم مهدي موعود ـ صلوات الله وسلامه عليه و عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ به سر مي بريم همگي تجسم احکام خدا بوده اند. اين بزرگواران تجسم و تصوير راستين و جامعي از قرآن ارائه کردند که براي همگان (عمل کنندگان به قرآن و پشت کنندگان به آن) حجت است.

آيت الله سيد محمد رضا شيرازي قدس الله سره برادرم در علم و پسر برادرم در نسب بود. ويژگي بارز ايشان ـ که خودم از نزديک لمس کردم و هر کس حتي براي نيم ساعت با ايشان زيسته باشد آن را لمس کرده است ـ اين است که تجسم ايمان و عمل صالح بود.

ايشان در گفتار و شيوه زندگي، در نگاه کردن و شنيدن و در دعوت و اجابت نماد يک انسان مسلمان واقعي بود و اين چيزي است که در هر زمان و به ويژه روزگار ما کمياب است.

هر کس به ايشان نزديک تر بود اين مطلب را بهتر درک مي کرد. ايشان نماد ايمان و عمل صالح بود و راستي که در طول عمر چه توشه خوبي براي امروز اندوخت.

گمان نمي کنم حتي کساني که از کودکي و ايامي که در مدرسه حافظان قرآن کريم در کربلاي معلا ـ که به دست برادر بزرگوارمان آيت الله العظمي سيد محمد شيرازي تأسيس شد ـ با ايشان بودند، از آن مرحوم حتي براي يک لحظه تصور و احساس ناخوشايندي داشته باشند.

ايشان اميد من براي آينده اسلام بودند و اميدوار بودم که پس از من ايشان راه را ادامه دهند.

اما خداي متعال براي ما و ايشان چيزي را که مي بينيد مشيت فرمود و هيچ کس نمي تواند قضاي الهي را دگرگون کند و ما به قسمت و رضاي الهي خرسنديم.

ضايعه فقدان ايشان بسيار تلخ است ولي چون خدا به آن راضي است ما نيز به رضاي خدا راضي هستيم.

وظيفه ما در قبال مرحوم آيت الله شيرازي

اما در خصوص ما که هنوز در قيد حياتيم بهترين سخن فرمايش مولاي متقيان و اميرمؤمنان صلوات الله و سلامه عليه است که فرمودند: فلأن يکونوا عبراً أحقّ من أن يکونوا مفتخراً؛ اگر [درگذشتگان] مايه عبرت باشند بهتر است تا اين که مايه افتخار باشند».

آن مرحوم افتخارات بسياري براي برادران، دوستان و همه افراد به جا نهادند که به راستي جاي افتخار دارد، ولي از افتخار بهتر و شايسته تر عبرت آموزي است.

هر يک از شما اعم از بزرگسال و جوان و پير که با ايشان زيستيد بکوشيد ايشان را اسوه خود قرار دهيد. بي شک اسوه و مقتداي ما در درجه نخست حضرات چهارده معصوم عليهم السلام مي باشند ولي چه کسي نماد و تجسم بخش چهارده معصوم است؟

آن فقيد سعيد به صرف نظر از مسئله عصمت ـ که خداي متعال آن را به چهارده معصوم اختصاص داده است ـ نماد آن بزرگواران بود.

ايشان بي ترديد در درجات عدالت قرار داشت و از اخلاق والايي در مواجهه با دوست و دشمن برخوردار بود. بکوشيد اين صفات والاي اخلاقي را از ايشان بياموزيد و در خود تجسم بخشيد.

ايشان از کوچک ترين فرصت هاي زندگي به بهترين نحو بهره مي برد، چه رسد به فرصت هاي بزرگ. بکوشيد همچون ايشان از زندگي دنيا که بهترين فرصت براي رشد و تکامل و توفيق است استفاده کنيد.

ايشان مصداق اين حديث شريف بود که مي فرمايد:

«المؤمن نفسه منه في تعب والناس منه في راحة؛ نفس مؤمن از او خسته، و مردم از او در آسايش اند».

از اين جهت ايشان را مي توان به جدشان آيت الله العظمي ميرزا سيد مهدي شيرازي اعلي الله درجاته تشبيه کرد. بنده نزديک به بيست سال با پدرم در دوره آخر عمر شريفشان زيستم ولي به ياد ندارم که يک بار از کسي خواسته باشند برايشان آب بياورد! حتي به اندازه اين نيازهاي کوچک هم حاضر نبودند ديگران را به سختي بيندازند و اطمينان دارم که گاهي تشنه بودند و توان برخاستن نداشتند ولي از کسي آب نمي خواستند.

اين را از باب افتخار به پدر نمي گويم، هر چند جاي افتخار دارد. بلکه غرض اين است که اين صفات والاي اخلاقي را از اين بزرگواران بياموزيم و به کار بنديم.

به ياد دارم که زماني ايشان به علت پادرد شديد توان بالا رفتن از پله ها را نداشتند و براي اين کار دستشان را به ديوار مي گرفتند و فشار زيادي به يک پا مي آوردند تا بتوانند پاي ديگر را بالا بياورند. وقتي جلو رفتم تا کمکشان کنم فرمودند: اجازه بده به اندازه اي که مي توانم خودم را بالا ببرم و وقتي نتوانستم دستم را بگير. آن گاه دو سه پله را با هزار زحمت خودشان بالا مي رفتند و در بقيه راه، من دستشان را مي گرفتم. ايشان حتي همين مقدار هم نمي خواستند به ديگران زحمت بدهند.

خداي متعال رسول خدا را بهترين اسوه دانسته و فرموده است: «لقد کان لکم في رسول الله اسوة حسنة؛ به راستي که رسول خدا اسوه و الگوي نيکويي [براي مؤمنان] هستند». ما رسول خدا را نديده ايم و فقط تاريخ و سيره ايشان که براي همگان حجت است در دسترس ماست. همين طور اميرمؤمنان، فاطمه زهرا و ديگر معصومين عليهم السلام را مشاهده نکرده ايم، ولي اين شخصيت هاي معاصر تجسم بخش و نماد روشن معصومين مي باشند.

انسان نيازمند نماد زنده است و گاه بيش از آن که اقوال ديگران و مطالعه تاريخ بزرگان روي او تأثير بگذارد، مشاهده يک مصداق ملموس به مراتب تأثير گذارتر باشد.

مرحوم آيت الله سيد محمد رضا شيرازي از جمله نمادها و مصاديق زنده اي بود که معارف قرآن و سيره پيشوايان دين را تجسم مي بخشيد.

از خداي سبحان مسئلت دارم ما را در الگو گرفتن از اسوه هاي حسنه توفيق دهد.

وصلي الله علي محمد وآله الطاهرين

گفتني است پيش از بيانات مرجع عالي قدر شماري از شخصيت هاي خليجي از جمله، استاد صالح عاشور و استاد احمد لاري (نمايندگان پارلمان کويت) و حجت الاسلام شيخ الجدي اين مصيبت را خدمت معظم له تسليت گفتند.