آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز جمعه (11مرداد1387) در جمع شماري از خانواده هاي سعودي فرمودند: «صِبر» به کسر باء، داروي تلخي است که هرگاه در عسل نهاده شود شيريني آن را از بين مي برد. خشم نيز دقيقا همين کار را با ايمان آدمي مي کند چنان که مولايمان رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: «الغضب يفسد الإيمان کما يفسد الصّبِر العسل؛ خشم ايمان را تباه مي کند چنان که داروي صِبر عسل را»(1)

ايشان در ادامه فرمودند: کسي که خشمگين مي شود در لحظه غضب ايمان او به پايان مي رسد و در اين لحظه براي او چيزي جز ارتکاب گناه، ستم و دست درازي به حقوق ديگران باقي نمي ماند. از همين روست که مي بينيم غضب ريشه بسياري از جرائم و قتل هايي است که روزانه در کره زمين اتفاق مي افتد و نيز سبب بسياري از ستم هايي است که کم ترينِ آن ظلم زن و شوهر به يکديگر و ستم خويشاوندان و ... به هم مي باشد. در حالي که ايمان دست انسان را از آلوده شدن به همه مظالم و معاصي و پليدي ها باز مي دارد.

از اين رو شايسته آن است که آدمي تصميم جدي بر ترک غضب بگيرد و بدين ترتيب دينِ خود را از گزند اين آفت پاس بدارد. مولايمان اميرالمؤمنين صلوات الله عليه فرمودند: خشم نوعي ديوانگي است؛ چون پس از آن انسان پشيمان مي شود و [اساساً] اگر پشيمان نشود جنون او استوار و ريشه دار است»(2).

معظم له خاطر نشان کردند: فقيد سعيد مرحوم آيت الله سيد محمد رضا شيرازي قدس سره سالي دچار دردي در شانه هايشان شدند. پزشک از ايشان پرسيده بود: آيا به هنگام خشم اين درد بيشر نمي شود؟ ايشان گفتند: من عصباني نمي شوم.

مرجع عالي قدر به حاضران که اعضاي کاروان هاي زيارتي عقيله، نورالرضا، وقافله المهدي بودند فرمودند: شما در سفر طاعت و عبادت هستيد و آهنگ زيارت ثامن الائمه و نيز خواهر گرامي شان کريمه اهل بيت عليهم السلام را داريد که طي حديث شريفي در حقشان چنين آمده است: «من زارها وجبت له الجنّة؛(3) هر کس [از روي معرفت] آن بانو را زيارت کند بهشت بر او واجب مي شود».

اين سفر فرصت مناسبي براي تمرين مبارزه با غضب و اتخاذ تصميم جدي و کمک خواستن از خدا در اين راه است تا بدين وسيله ايمان خود را از گزند خشم حفظ کنيد. کساني که تصميم صادقانه اي داشته باشند بي ترديد خداي متعال توفيقشان خواهد داد.

گفتني است در اين ديدار حاضران هم چنين به سخنان حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي گوش سپردند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) مستدرک الوسائل، ج12، ص7 (باب 53 وجوب تسکين الغضب...، حديث 3).

(2) نهج البلاغة، حکمت 255.

(3) بحار الأنوار، ج48، ص317 (فيما يتعلّق بأحوال الإمام الکاظم صلوات الله عليه).