آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله ديشب (18دي ماه1387) و در شام غريبان حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام بيانات ارزشمندي ايراد فرمودند.

ايشان که در اجتماع عظيم سوگواران حسيني سخن مي گفتند ضمن عرض تسليت ايام عاشوراي حسيني و شهادت سيد و سالار شهيدان اين مصيبت را به حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف و عموم مؤمنان تسليت گفتند و براي همه سوگواران و اقامه کنندگان شعائر حسيني در چهار گوشه جهان از درگاه باري تعالي آرزوي توفيق و خير و قبولي طاعات و خدمات نمودند.

معظم له با اشاره به فقره پاياني زيارت عاشورا که در آن آمده است:«وَثَبِّتْ لي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَيْنِ،وَاَصْحابِ الْحُسَيْنِ، الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ» خاطر نشان کردند:

در اين فقره زائر اباعبدالله الحسين عليه السلام در حالت سجود از خدا مي خواهد براي او با امام حسين سلام الله عليه و اصحاب امام حسين عليه السلام که جانشان را فداي حضرت کردند «قدم راستيني» ثبت فرمايد. هم چنان که در قرآن و ادعيه و زيارات «لسان صدق» داريم و خداي متعال مي فرمايد: «وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا؛ براي پيامبراني چون ابراهيم واسحق ويعقوب نام نيک و مقام برجسته اي قرار داديم» به همين سان قدم صدق نيز داريم و فقره ياد شده از زيارت عاشورا از همين قبيل است.

اين فقره نشان مي دهد که برخي از قدم ها ـ هر چند براي امام حسين عليه السلام برداشته شده است ـ ولي «قدم کذب» است.

قدم در اين جا کنايه از اقدام است. چرا که انسان هر اقدامي انجام مي دهد ابتدا حرکت مي کند و قدم بر مي دارد.

هزاران نفر با امام حسين عليه السلام به کربلا آمدند و در اين راه قدم نهادند ولي فقط عده کمي از آنها مثل زهير بن القين اين اقدام را به آخر رساندند و جان خود را فداي حضرت کردند.

اقدام کساني چون زهير مصداق «قدم صدق» بود و ديگراني که حضرت را تنها گذاشتند کارشان «قدم کذب» بود. زيرا اگر قدم آنان راست بود، اين راه را ادامه مي دادند و سعادت جاودان را براي خود مي خريدند.

برخي از افراد در طول تاريخ براي امام حسين عليه السلام اقدامات به ظاهر خوبي انجام دادند و شعائر حسيني را تشويق کردند و در راه گسترش عزاداري قدم برداشتند و حتي بعضا خود نيز در اقامه عزا شرکت مي کردند ولي بعدها اين رويه خود را تغيير دادند و به مخالفت و مبارزه با عزاداران و کارشکني در شعائر پرداختند. کسي چون پهلوي اول در ابتداي روي کار آمدن عزاداري ها را تشويق مي کرد و خود شخصا در دستجات عزاداري شرکت مي جست ـ عکس مربوط به حضور او در دسته جات عزاداري را بنده شايد در روزنامه هاي آن زمان ديده باشم ـ اما همين پهلوي بعدها به مبارزه با شعائر حسيني پرداخت و همه انواع عزاداري را ممنوع اعلام نمود.

پيرمردها نقل مي کنند در آن زمان برگزاري مجالس حسيني با محدوديت هاي شديدي از سوي دولت مواجه بود و اگر مأموران دولت متوجه برگزاري يک مجلس روضه مي شدند جريمه سنگيني از سخنران و صاحب مجلس مي ستاندند و بقيه شرکت کنندگان را هم به مبالغ کم تري جريمه مي کردند و چه بسا پروانه کسب افراد را باطل مي کردند. حزب بعث عراق در ابتداي روي کار آمدن مروج شعائر حسيني بود ولي بعدها اندک اندک شروع به مخالفت کردند و کار را به جايي رساندند که عزاداران حضرت را قلع و قمع نمودند.

آنها پياده رفتن به کربلا را ممنوع اعلام داشتند و هزاران تن از زائران حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام را که با پاي پياده طي مسير مي کردند کشتند.

ايشان در بخش ديگري از بياناتشان ضمن تأکيد بر مشارکت جسمي، زباني، مالي و... در دستگاه سيدالشهدا عليه السلام فرمودند: هر کس بايد به فراخور توش و توان خود در اين زمينه گام بردارد و خدمت کند. کسي که مکنت مالي فراوان دارد بايد بيش از کسي که از نظر اقتصادي ضعيف است خدمت کند و خرج کند. سال ها پيش در عراق خطيب توانايي به نام سيد صالح حلي مي زيست که از شاگردان مرحوم سيد محمد کاظم يزدي صاحب عروه بود. او سال ها نزد يکي از تجار منبر مي رفت. يک سال، آن تاجر به عادت سالانه او را دعوت کرد ولي با کمال تعجب مشاهده کرد که سيد صالح از پذيرفتن دعوت او عذرخواهي مي کند. هر قدر اصرار کرد سودي نبخشيد و آن سخنران زير بار نرفت و حتي حاضر نشد دليل کارش را بگويد. صاحب عزا که شايد مي ترسيد آبرويش برود ماجرا را با مرحوم سيد محمد کاظم يزدي در ميان گذاشت و از او خواست پادرمياني کند. مرحوم صاحب عروه آن خطيب را که شاگردش بود طلبيد و علت را جويا شد. مرحوم سيد صالح از اين که علتِ نرفتن را بگويد عذر خواست. صاحب عروه به او فرمودند: من به تو امر مي کنم در خانه او روضه بخواني. سيد صالح عرض کرد: روي چشم ولي حال که امر کرديد علت را مي گويم. خود حضرت سيدالشهدا عليه السلام در خواب به من فرمودند: در خانه اين شخص روضه نخوانم. عرضه داشتم به چَشم، اگر صلاح مي دانيد علتش را هم بفرماييد. حضرت فرمودند: خداي متعال ثروت بسياري به اين شخص داده است ولي با من مثل گدا رفتار مي کند [و مثلا ارزان ترين انواع برنج و روغن و ديگر ما يحتاج روضه را براي مجلس عزاداري انتخاب مي کند] در حالي که توان مالي بسياري دارد. مرحوم صاحب عروه با شنيدن اين سخن فرمودند: حال که چنين است من امر خود را پس گرفتم.

مرجع عالي قدر در بخش ديگري از بياناتشان تأسيس شبکه هاي ماهواره ايِ شيعه را يک ضرورت توصيف و خاطرنشان کردند: خدا مي داند امروز به چه نام ها و تحت چه عناويني هزاران شبکه ماهواره اي مشغول گمراه کردن مردم هستند و مردم را عليه اهل بيت عليهم السلام و ضد امام حسين عليه السلام و ضد حضرت زهرا سلام الله عليها شستشوي مغزي مي دهند.

چقدر شايسته است که يک شبکه ماهواره اي به همت مؤمنان و به نام نامي حضرت سيدالشهدا عليه السلام تأسيس شود و تمام نقاط جهان را با نام حضرت و برنامه ها و شعائر حسيني پوشش دهد. اين کار شايد يک شبه و به همت يک نفر انجام نشود ولي با همت مؤمنان و جوانان و با صبر و حوصله انجام گرفتني است. اگر مؤمنان همت کنند مي توانيم اميدوار باشيم که سال آينده انشاء الله دست کم يک شبکه ماهواره اي به نام امام حسين عليه السلام داشته باشيم. البته در اين ميان کساني که قدرت مالي بيشتري دارند مسئوليت سنگين تري متوجه آنان است ولي حتي افراد ضعيف تر و جواناني که هيچ چيزي ندارند ولي خدا به آنها زبان داده است بايد از نيروهاي خدادادي خود در راه امام حسين عليه السلام و نشر شعائر بهره برداري کنند.

آيت الله العظمي شيرازي در بخش ديگري از بياناتشان با تأکيد بر ضرورت فرهنگ سازي در زمينه شعائر حسيني يادآور شدند: در زمان پهلوي اول روز عاشورا تعطيل عمومي نبود و کسي که مغازه اش را مي بست مرتکب جرم شده بود. اما امروزه در روز عاشورا مناطقي در جهان تعطيل رسمي است که ربع جمعيت هفت ميلياردي کره زمين را در خود جاي داده است. شيعيان در کشور هند اقليتي کم تر از ده درصد را تشکيل مي دهند ولي بيش از پنجاه سال است که کشور هند در روز عاشورا تعطيل سراسري است.

هفتاد درصد مردم اين کشور بت مي پرستند و کساني که امام حسين عليه السلام را امام مي دانند در اين کشور کم تر از ده درصد هستند ولي با اين حال هند در روز عاشورا تعطيل است.

لذا حتي گاوپرستان و بت پرستان هند نيز در اين روز مشمول اين تعطيلي هستند. اساساً امام حسين فقط متعلق به شيعيان نيست. چه بسيار کافراني در چهار گوشه جهان که براي امام حسين عليه السلام روضه مي گيرند، سوگواري مي کنند، شعر مي سرايند، و کتاب چاپ مي کنند... آيا چنين امام حسيني نبايد حداقل يک شبکه ماهواره اي مستقل داشته باشد؟! اگر شما جوانان شيعه همت نکنيد، ديگران اين کار را مي کنند چرا که کفار هم از امام حسين عليه السلام استفاده مي کنند و چه بسيار کليميان و مسيحياني که به برکت وجود امام حسين عليه السلام، مسلمان و شيعه شده اند.

معظم له با اشاره به گسترش فزاينده شعائر حسيني با وجود ممانعت برخي از دولت ها تأکيد کردند: اين تصميم تکويني خداست که شعائر حسيني به رغم ممانعت ها روز به روز گسترش يابد. خداي متعال مشيت فرموده است که خورشيد بتابد، ماه نور بيفشاند، و زمين جاذبه داشته باشد، ماه و خورشيد چاره اي جز تابيدن ندارند و کره زمين نمي تواند جاذبه نداشته باشد. درست به همين سان خداي متعال مشيت فرموده است که دستگاه سيدالشهدا عليه السلام به رغم ممانعت ها و کارشکني ها روز به روز گسترش يابد و اين وعده تکويني و قطعي خداست و چاره اي ندارد.

رسول خدا فرمودند: «وليجتهدن أئمة الکفر وأشياع الضلالة في محوه و تطميسه، فلا يزداد أثره إلا ظهوراً وأمره إلا علواً (1)؛ هر قدر ائمه کفر و پيروان ضلالت در زدودن و از بين بردن نشانه هاي [کربلا] بکوشند روز به روز اثر آن پديدارتر و نام آن بلند آوازه تر مي شود». حضرت در اين جا فقط نفرموده اند اين تلاش هاي نافرجام سودي ندارد بلکه فرموده اند نتيجه عکس دارد و باعث گسترش و افزايش بيش از پيش آن مي شود. تا پنجاه سال قبل شعائر حسيني فقط در ايران و نقاطي از خاورميانه وجود داشت. اما امروزه در کنار کاخ سفيد و کاخ کرملين، و مناطق نزديک قطب به زبان هاي مختلف عزاداري حضرت اقامه مي شود و روز به روز روبه گسترش است.

چرا که نکته اينجاست که زمامداراني که مانع اقامه شعائر حسيني مي شوند در کلام رسول خدا «ائمه کفر» نام گرفته اند. پس پهلوي اول که خود را مسلمان و شيعه مي دانست از ائمه کفر بود. صدام نيز خود را مسلمان مي دانست ولي طبق فرمايش رسول خدا صلي الله عليه وآله چون در پي زدودن آثار سيدالشهدا عليه السلام بود از پيشوايان کفر است، هر چند خود را مسلمان مي دانست.

ايشان در بخش ديگري از بياناتشان فرمودند: امام حسين عليه السلام به اصحاب بزرگوارشان فرموده بودند که اين جماعت فقط با من کار دارند و مرا مي خواهند. لذا هر يک از شما که با من بماند را کشته خواهد شد اصحاب امام حسين عليه السلام با اين که يقين داشتند امام حسين کشته مي شوند و اگر در کنار حضرت بمانند قطعاً کشته مي شوند در رکاب ايشان ماندند و جانفشاني کردند. به واقع آنها جانشان را فداي حضرت کردند تا ايشان چند ساعتي ديرتر به شهادت برسد و دمي بيشتر بماند.

مرحوم حاج شيخ عبدالکريم حائري مؤسس حوزه علميه قم درباره به تأخير انداختن شهادت امام حسين عليه السلام فرموده بودند: «يک قطره از خون کساني چون اباالفضل العباس و علي اکبر عليهما السلام از عالمي باارزش تر است ولي ارزش آن را دارد که ريخته شود تا شهادت امام را به تأخير اندازد. يک لحظه از لحظات عمر شريف امام حسين عليه السلام از خلقت بالاتر است».

1) کامل الزيارات، ص262.