شماري از مؤمنان و جوانان شهر اصفهان در شهر قم با مرجع عالي قدر حضرت آيت الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله ديدار نمودند.

آيت الله العظمي شيرازي طي اين ديدار با اشاره به اين سخن رسول خدا بيانات خود را آغاز نمود: «إن العبد لينال بحسن خُلُقه درجة الصائم القائم؛(1) به يقين بنده با اخلاق خوب خود، درجه روزه دارِ شب زنده دار را به دست مي آورد».

ايشان فرمودند: مردم در اداي واجبات الهي، چند دسته اند: برخي در انجام آن سستي مي ورزند، عده اي با دقتِ کامل در انجام آن مي کوشند، جمعي افزون بر انجام آن به انجام پاره اي از مستحبات نيز پاي بند هستند و بخشي ديگر به انجام تمام واجبات و مستحبات متعهد هستند. البته گروهي نيز هستند که تمام سال را ـ جز روز هايي که روزه آن حرام است، مانند عيد فطر و عيد قربان) روزه دارند و شب ها را به عبادت سپري مي کنند. چنين شخصي از منظر روايات «صائمِ قائم» روزه دارِ شب زنده دار توصيف مي شود و از آن رو که عمرش را در عبادت سپري مي کند، پاداش بزرگي نزد خدا دارد. البته هر کسي نمي تواند به اين مقام دست يابد، زيرا تحمل سختي هاي فراوان تلاش، مجاهدت، رياضت و چيرگيِ همه جانبه بر هواي نفس و شهوات را مي طلبد.

معظم له افزود: بر اساس اين فرموده رسول خدا صلي الله عليه وآله برخي از مردم تنها با انجام عبادات واجب و بدون اين که خويش را به زحمت افکنند، به اين مقام مي رسند و آنان برخورداران از اخلاق نيکو هستند که در تعامل با افراد خانواده و خويشاوندان خود و حتي کساني که با اين افراد بدرفتاري مي کنند، رفتاري نيکو و اخلاقي خوش دارند.

آيت الله العظمي شيرازي در توضيح اين مطلب فرمودند: بي ترديد، اخلاق خوش، به گشاده رويي محدود نيست، بلکه صبر، تحمل، بردباري، فروخوردن خشم، وفا، راستگويي، گذشت و ديگر والايي ها از مصاديق خوش خلقي است.

ايشان خطاب به ميهمانان تأکيد کردند: دو توصيه براي شما دارم:

1. تصميم بگيريد با همگان خوش اخلاق باشيد و بدانيد که اين تصميم، موفقيت در پي خواهد داشت و اگر کسي از شما دچار فراموشي شد و ـ خداي ناکرده ـ بر خلاف تصميم خود با کسي بد اخلاقي کرد، به درگاه خداي سبحان استغفار کند و هر بار که چنين رفتاري از او سر بزند، مجدداً بر خوش اخلاقي تصميم بگيرد.

2. ديگران، به ويژه خويشاوندان نزديک و دوستان صميميِ خود را به داشتن اخلاق خوش در تعامل با اطرافيان، تشويق و ترغيب کنيد.

1) وسائل الشيعة، ج12، ص152، (باب 104 استحباب حسن الخلق مع الناس، ح15922).