LOGIN
دیدارها
shirazi.ir
"حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي: "
عبرت آموزي از مرگ بزرگان، بالاترين دستاوردهاست
کد 2028
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 02 خرداد 1388 - 28 جمادى الأولى 1430
آيت الله سيد حسين شيرازي: انسان بايد از مرگ انسان هاي بزرگ عبرت بگيرد که اين عبرت آموزي بهتر از افتخار ورزيدن به آنها وبزرگ ترين دستاورد است.

آيت الله سيد حسين شيرازي فرزند مرجع عالي قدر شيعه حضرت آيت الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله هفته ي گذشته در ديدار با جمعي از خانواده هاي تهراني که در بيت مرجع عالي قدر برگزار شد با اشاره به روايتي از اميرالمؤمنين علي عليه السلام اظهار داشتند: مولاي متقيان اميرالمؤمنين علي عليه السلام در يکي از سخنان خود که در مورد بزرگان است مي فرمايند: «ولأن يکونوا عبراً أحقّ من أن يکونوا مفتخراً؛(1) اگر آنان مايه عبرت باشند، بهتر از آن است که بدان ها افتخار شود (از مردگان و فرجام شان افتخار کنيد)».

ايشان تصريح کردند: انسان عادتاً به بزرگان خود افتخار مي کند واين طبيعت هر انساني است، لکن دنيا جاي عبرت است وشايسته است که مؤمن متوجه شود که انسان ضعيف چگونه مي تواند در اين دنياي فاني خودسازي کند و به درجات بلند برسد.

وي گفت: خداي متعال قدرتي به انسان داده است که با اين قدرت عجيب وخارق العاده مي تواند معجزه کرده ودر مدت کوتاهي از زندگي دنيايي، ميلياردها سال پادشاهي وخوشي عالم آخرت را براي خود فراهم آورد.

آيت الله شيرازي در ادامه خاطرنشان ساخت: خداي متعال در قرآن کريم خطاب به پيامبر صلّي الله عليه وآله مي فرمايد: اي پيامبر، اگر خوب نگاه کني در آن دنيا پادشاهي عظيمي خواهي ديد؛ که از اين آيه ي شريفه فهميده مي شود که پادشاهي در آن دنيا بسيار بزرگ است که خداوند از آن به «پادشاهي عظيم» ياد کرده است.

ايشان همچنين در ادامه تصريح نمود: خدا در قرآن کريم مي فرمايد: «کَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا»(2)؛ يعني روزي که چشمتان آن طرف را ببيند، خواهيد ديد که در اين دنيا يک روز بيشتر زندگي نکرده ايد»، زيرا منظور از «عَشِيَّةً»، غروب آفتاب و«ضُحَاهَا» طلوع خورشيد که مجموع آن يک روز مي شود.

وي در پايان اظهار اميدواري کرد که خداي متعال توفيق هدايت مطلقه و کامله را به همه مرحمت فرمايد تا بتوانيم در اين دنيا از مرگ، خصوصاً مرگ انسانهاي بزرگ عبرت بگيريم.

 

 
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 
1. نهج البلاغه، خطبه 221، ص 338.

2. سوره نازعات، آيه 46.