حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي مدظله العالي روز گذشته در گردهمايي بزرگ مبلغان اصفهان و نقاط ديگري از کشور به مناسبت نزديکي ايام ماه محرم و اقامه عزاداري حضرت سيدالشهدا عليه السلام ضمن سخناني اظهار داشتند: اکنون ما و تمامي مؤمنين و مسلمين در سراسر دنيا در استقبال از ماه محرم و عاشوراي حسيني هستيم که البته اين سال نيز مانند ساليان گذشته زود خواهد آمد و سريع نيز سپري مي شود لکن انساني که داراي عزم و اراده باشد و تصميم داشته باشد، بهتر و بيشتر بهره برداري خواهد کرد و در نتيجه در پايان کار، حسرتش نيز هم در دنيا و هم در آخرت کمتر خواهد بود؛ اما اگر اين عزم و تصميم نباشد، ممکن است که بهره برداري هم کرده باشد اما قطعاً اين استفاده و بهره برداري بسيار کم خواهد بود و در نتيجه حسرتش هم در دنيا و هم در آخرت بيشتر است.

معظم له خاطرنشان ساختند: در رابطه با امام حسين عليه السلام سخن و مطالب بسيار است. اکنون نزديک به 1400 سال است که حادثه عاشورا واقع شده است و در اثر اين حادثه و جريان امام حسين عليه السلام، افراد بسياري به بهشت يا جهنم رفته اند و در آينده نيز به همين گونه و چه بسا بيشتر هم خواهد شد.

ايشان افزودند: روزي که پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله به معراج تشريف بردند، ملاحظه نمودند که در ساق عرش نوشته شده است: «ان الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة»(1)؛ و البته به واقع نيز مي بينيم که چنين است و حضرت سيدالشهدا عليه السلام چراغ هدايت بشريت و کشتي نجات انسان ها هستند و اين جريان از پيش از تولد رسول خدا صلي الله عليه وآله در حادثه ذبح حضرت اسماعيل عليه السلام به دست پدرش ابراهيم خليل عليه السلام و حتي پيش از آن و در زمان حضرت آدم عليه السلام و پيش از خلقت وي ادامه داشته و همچنان نيز ادامه دارد؛ زيرا جرياني است که خداي تبارک و تعالي مشيّتش بر آن تعلق گرفته و ادامه هم خواهد داشت تا زماني که اين مشيّت الهي همچنان بر آن تعلق داشته باشد.

حضرت آيت الله العظمي شيرازي افزودند: در اين تاريخ گذشته گرچه آمار رسمي وجود ندارد اما اين تنها خدا و ملائکه او است که مي دانند چند صد ميليون يا ميليارد انسان بوده است که در اين سالها به واسطه امام حسين عليه السلام هدايت شده و به حوائج خود رسيده اند و يا به عذابي الهي دچار شده اند.

معظم له در ادامه با اشاره به زيارات وارده در خصوص امام حسين عليه السلام تصريح کردند: زياراتي که از ائمه درخصوص زيارت معصومين عليهم السلام رسيده است و علي الخصوص زيارات مربوط به امام حسين عليه السلام جزء مهمّي از فرهنگ اسلامي است.

مرجع عالي قدر با ذکر جمله اي از يکي از زيارات حضرت سيدالشهدا عليه السلام افزودند: در اين جمله که در کتاب کامل الزيارات نيز نقل شده و از نظر سند نيز صحيح است، امام صادق عليه السلام خطاب به جدّ خود حضرت سيدالشهدا عليه السلام چنين مي فرمايند: «و أنک ثار الله في الأرض حتي يستثير لک من جميع خلقه»(2) که البته قبل از اين جمله «أشهدُ» دارد و قبل و بعد از آن هم بسيار پر معنا مي باشد.

ايشان تصريح کردند: معناي تحت اللفظي اين جمله، آن است که مي گوييم «يا ابا عبدالله من شهادت مي دهم که تو خون خدا هستي در روي زمين» و همانطور هم که مي دانيم شهادت از شهود است و چيزي که مورد يقين انسان قرار گيرد و مسلّم شود، مورد شهادت واقع مي شود و آن اينکه شهادت مي دهيم که آن حضرت ثار است و اين ثار بودن تمام نمي شود تا زماني که انتقام خون شما از تمام خلق گرفته شود.

حضرت آيت الله العظمي شيرازي افزودند: يکي از معاني «ثار» خون است اما معني ثار الله به معناي خون خدا نمي باشد، چراکه خداي متعال جسم نيست و خون ندارد. در نتيجه گرچه اصل ثار به معناي خون است اما معناي ثار الله در اين جا يعني کسي که مظلومانه خونش ريخته شده و کسي ديگر ولي او است براي انتقام گرفتن از خون آن مظلوم که به ناحق و ظلم ريخته شده است. بنابراين در اين جمله شهادت مي دهيم که «يا ابا عبدالله! شما کسي هستيد که انتقام گيرنده خون شما، خداست». يعني شما کسي هستيد که گرچه در بخش کوچکي از زمين کربلا خون شما به زمين ريخته شد اما منتقم خون شما خداست نسبت به کل زمين که اين انتقام زماني تمام مي شود که انتقام خون شما را خداي تبارک و تعالي از تمام خلق بگيرد؛ لکن معناي حقيقي آن صحيح نمي باشد زيرا محال است که خداي متعال از تمامي خلق و حتي کساني که در ريخته شدن خون امام حسين عليه السلام دخالتي نداشته اند، انتقام بگيرد، لذا معناي مجازي آن صحيح است و آن اينکه خداي متعال انتقام مي گيرد از تمام کساني که در قبال ريخته شدن خون امام حسين عليه السلام داراي مسئوليت هستند و مسئول مي باشند.

ايشان تصريح کردند: خون امام حسين عليه السلام به عنوان انتقام به گردن موجودات نيست، بلکه به عنوان مسئوليت است که اين مسئوليت ممکن است قصوراً و نه تقصيراً حاصل نشده باشد اما اگر احتمال آن وجود داشته و کسي کوتاهي يا تقصيري مرتکب شده باشد، مسئول است.

معظم له افزودند: سرآغاز مسئوليت درخصوص امام حسين عليه السلام دو چيز است. يکي در دهه عاشورا و ادامه يافتن ماه محرم و صفر و ديگري در مابقي ايام سال؛ که البته در اين ماه مسئوليت بيشتر است زيرا ائمه معصومين عليهم السلام نسبت به دهه محرم فرموده اند که اين دهه، دهه اقامه عزا و برپايي شعائر الهي است و اينکه اين دهه ديگر دهه خنده و شادي نيست بلکه ايام حزن و اندوه است که هر کسي هر کاري از او بر مي آيد بايستي انجام داده و کوتاهي نکند و اين مسئوليت را به آناني که بنابر فرمايش امام صادق عليه السلام عبارت «خلقه» را راجع به آنان دارد، از طريق وسايل مختلف برساند و در حدّ توان خود پاسخ شبهات را بدهد.

ايشان تصريح کردند: در کتاب کامل الزيارات است که در آخرين لحظات عمر مبارک اميرالمؤمنين عليه السلام حضرت زينب به آن حضرت عرض کردند: ماجراي کربلا را از ام ايمن شنيده ام، آيا همانگونه است؟ اميرمؤمنان عليه السلام در پاسخ فرموده اند: «الحديث کما حدّثتک ام ايمن»؛ يعني همانگونه است که ام ايمن نقل کرده است و اين حديث را حضرت زينب سلام الله عليها براي برادرزاده گراميشان امام سجاد عليه السلام نقل فرموده اند که در بخشي از آن حديث مي فرمايد: وقتي حضرت سيدالشهدا عليه السلام شهيد مي شوند ابليس تمامي شياطين را جمع مي کند و مي گويد برويد و بين مردم ايجاد شک کنيد تا اين قصه امام حسين عليه السلام موج نگيرد؛ حال ببينيد اکنون آن کسي که تشکيک مي کند و شبهه ايجاد مي نمايد کجاست و چه جايگاهي دارد و آنکه در مقام دفاع برآيد، کجاست؟

مرجع عالي قدر افزودند: حدود 30 سال پيش از اين يکي از عالمان در يکي از کشورهاي اسلامي تشکيک مي کرد که امام حسين عليه السلام اصلاً کشته نشده بلکه مرده است اما با اين وجود تشکيک هاي او هيچ اثري نکرد همانگونه که پيش از آن نيز اثري نکرده بود؛ به گونه اي که در تاريخ نقل شده است که جريان امام حسين عليه السلام حتي به دمشق نيز مي رسد به نحوي که دمشق بعد از شهادت امام حسين عليه السلام تا زمان ابن تيميه اصلاً شيعه هم نداشته است اما نوشته اند وقتي که جمعه ماه محرم مي شد، خطباي جمعه در مساجد دمشق روضه امام حسين عليه السلام مي خواندند در حالي که مردم «نَعي»! مي کردند که البته معناي آن گريه نيست زيرا معناي گريه «بکاء» است، لذا منظور از آن گريه همراه با ناله و ضجه مي باشد.

معظم له در ادامه سخنان خود تأکيد کردند: سعي کنيم در اين مسئوليتي که در اين زيارت صحيحه از آن به «يستثير جميع خلقه» تعبير شده است، سقوط نکنيم و تلاش کنيم تا در حدّ توان و وسع خود به شبهات پيرامون موضوع عاشورا و حادثه کربلا پاسخ دهيم و ديگران را نيز با اين نهضت بزرگ آشنا سازيم.

ايشان افزودند: در مقاتل و همچنين در کتاب بحارالانوار نقل است که شخصي آمده بود کربلا و در سپاه ابن زياد لعنت الله عليه شرکت کرده بود اما هيچ کاري انجام نداده و مرتکب جنايتي نمي شود اما نقل مي کنند که از خواب بيدار مي شود در حالي که بدنش فلج و دستش خشک شده بود و سرانجام هم با بدبختي از دنيا مي رود که علامه مجلسي رضوان الله عليه در خصوص چنين شخصي که جنايتي هم مرتکب نشده است، بعد از نقل ماجرا مي گويد: «لا رحمه الله»؛ يعني خدا نيامرزدش، که علّت آن در داستاني از قول پيامبر صلي الله عليه وآله نقل مي شود که حضرت مي فرمايند: جرمت اين است که سياهي لشکر بودي. لذا در قصه امام حسين عليه السلام اين موضوع يک استثناء بوده و سياهي لشکر دشمن امام حسين عليه السلام بودن نيز جرم است.

حضرت آيت الله العظمي شيرازي بار ديگر در پايان سخنان خود تأکيد فرمودند: سعي کنيم تا در حدّ توانمان دست ديگران را هم بگيريم و احياناً اگر کسي برايش شبهه و اشکال ايجاد شده است براي راهنمايي او تلاش کنيم چراکه مسئوليت اهل علم و وعاظ و سخنرانان بيشتر از ديگران است اما در مقابل اجرشان نيز بيشتر خواهد بود.

مرجع عالي قدر در پايان ابراز اميدواري کردند به برکت امام حسين عليه السلام و اين رحمت واسعه الهي، خداي متعال عنايت فرمايند تا بتوانيم از اين ايام حسيني با سرافرازي بيرون آييم، ان شاء الله تعالي.

گفتني است که در پايان مراسم حجت الاسلام شيخ حسن زهري ضمن نوحه سرايي به بيان ذکر مصيبت سيدالشهدا عليه السلام پرداخت.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1) صراط مستقيم، ج2، ص161.

2) کامل الزيارات، ص216.