روز يکشنبه 27 جمادي الأول 1432ق (11/2/1390) بيت بزرگ مرجع جهان تشيع حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي مدظله العالي ميزبان خطيب توانا حجت الاسلام والمسلمين دکتر علي السماوي و مداح اهل بيت عليهم السلام آقاي محمد القلعاوي و حجت الاسلام والمسلمين سيد داود حيدري نماينده معظم له در کشور نروژ و مسئول حسينيه ي کوثر النبي در اسلو پايتخت نروژ بود.

در اين ديدار، ميهمانان مورد استقبال حضرت آيت الله العظمي شيرازي مدظله العالي قرار گرفتند و معظم له در بياناتي به آثار خدمات در راه امام حسين عليه السلام اشاره نموده و فرمودند: شخصي به نام عبدالرضا در کربلا بود که به کار گورکني اشتغال داشت و بسيار متدين بود.

روزي از يکي از روستاهاي کربلا زني مرده به کربلا آوردند تا در صحن مطهر امام حسين عليه السلام به خاک سپارند. رسم بر اين بود و هست که به هنگام دفن زنِ مرده يکي از محارمش او را داخل قبر کند، اما اين زن تنها يک پسر کوچک داشت و چنين کاري از او بر نمي آمد، لذا از عبدالرضا خواستند تا خود اين کار را انجام دهد.

در آن زمان زير حرم امام حسين عليه السلام تماماً خالي بود و مردگان را در آن جا نيز دفن مي کردند و زمان لازم براي دفن مرده حدود ده دقيقه بود. عبدالرضا به مقتضاي حرفه اش وارد سرداب شد تا زن را به خاک سپارد. زماني گذشت و همراهان مرده در بالا به انتظار بازگشت عبدالرضاي گورکن بودند، اما از او خبري نشد. او را به نام خواندند و پاسخي نشنيدند. از اين رو وارد سرداب شدند و عبدالرضا را ديدند که بيهوش بر روي زمين افتاده است. وي را بيرون بردند و با افشاندن آب بر صورتش به هوشش آوردند.

به محض به هوش آمدن، سراغ فرزند آن زن را گرفت و چون پسر ميت نزد او حاضر شد، از او پرسيد: مادرت چه مي کرد و آيا پيوند خاصي با سرورمان امام حسين عليه السلام داشت؟

پسر گفت: گمان نمي کنم پيوند خاصي با آن حضرت داشته، اما او به انجام واجبات پايبند بود و هرهفته و در مناسبت هاي زيارتي مخصوص، به زيارت امام حسين عليه السلام مي رفت.

مطلبي ديگر نيز هست و آن اين که باغچه اي و چند رأس گوسفند داريم. مادرم محصولات باغچه و شير گوسفندان را مي فروخت و از اين طريق زندگي ما را اداره مي کرد و شب هاي جمعه محصول باغچه و شير گوسفندان را ميان زائران امام حسين عليه السلام که از آن جا مي گذشتند توزيع مي کرد.

پس از تمام شدن توضيح پسر آن زن، عبدالرضا گفت: چون وارد قبر شدم تا زن را با رعايت احتياط شرعي از قبيل عدم تماس بدني وارد قبر کنم، ناگاه خود را در باغي بزرگ و پر از ميوه و پرندگان زيبا يافتم و شخصي را در آن جا ديدم که گمان مي کنم حضرت امام حسين عليه السلام بودند. با ديدن اين صحنه از هوش رفتم.

معظم له در ادامه ي اين داستان يادآوري کردند: قضيه ي سرورمان حضرت امام حسين عليه السلام قضيه اي استثنايي است، لذا شايسته و لازم است هر فرصتي را براي خدمت در اين راه مغتنم شمريم و آن را فرصتي طلايي بدانيم. البته طلا در برابر چنين خدمتي بسيار ناچيز و بي مقدار است و به کارگيري اين اصطلاح به دليل فقر واژگاني است.

به عنوان مثال ممکن است انسان به پاس يک سال نماز شب خواندن در روز قيامت پاداشي داشته باشد، ولي گاهي ممکن است براي مسأله اي جزئي پاداشي به مراتب بيشتر و بزرگ تر به انسان داده شود، بدين معنا که انسان زماني کوتاه (در حدّ چند دقيقه) را براي اصلاح و رفع کدورت ميان دو نفر هزينه کند. مسلماً کوتاهي در اين کار انسان را در روز سخت و پرالتهاب قيامت به شدت پشيمان مي کند.

ايشان افزودند: اين امر بر تمام کارهاي نيک صادق است، اما نسبت به قضيه ي حضرت امام حسين عليه السلام نمود و تجليِ بيشتري دارد و بي ترديد کوتاهي در انجام اين خدمت حسرتي به مراتب بيشتر و سنگين تر از هر حسرتي دارد.

معظم له فرمودند: در روايات آمده است که کوتاهي در زيارت امام حسين عليه السلام براي کساني که توان آن را داشته باشند، حسرت و ندامتي در پي خواهد داشت که هيچ حسرت و ندامتي به پايه ي آن نمي رسد، زيرا خادمان و زائران امام حسين عليه السلام منزلت والايي دارند و در روز قيامت به ديدن مقام والاي آن حضرت در بهشت برين نايل خواهند شد. از اين رو تمام کساني که در اين راه کوتاهي کرده باشند، غرقِ حسرتِ از دست دادن چنان ثواب و پاداشي خواهند شد.

مرجع عاليقدر تأکيد فرمودند: آنچه مردان و زنان با ايمان در راه خدمت به قضيه ي امام حسين عليه السلام هزينه مي کنند، محفوظ خواهد ماند و در روز واپسين به بهترين وجه به ايشان بازگردانده خواهد شد. همگي مان بايد با دل هاي آکنده از اخلاص و محبت و مهرباني و با آراستگي به اخلاق فاضله، صبر و تحمل سختي ها در راه خدمت به امام حسين عليه السلام و قضيه ي ايشان بکوشيم. سعادتمند و خوشبخت کسي است که بتواند خدمتي به امام حسين عليه السلام کند و در اين راه به هيچ وجه دچار سستي و کم کاري نشود و نگون بخت کسي است که بتواند در اين راه کاري کند، اما از خدمتي هرچند ناچيز دريغ ورزد، چراکه چنين کسي يا کساني در روز قيامت که «روز حسرت» نيز نام دارد سخت پشيمان خواهند شد و البته فرصتي براي جبران نخواهند داشت.