جمعی از علما، طلاب و فضلای حوزه های علمیه از کشورهای عربستان و عراق با مرجع عالیقدر شیعیان جهان حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کردند.

مرجع عالیقدر در این دیدار طلاب علوم دینی را به تبعیت از علما و اسطوانه های علمی و فکری شیعه از جمله دایی مکرمشان، مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ میرزا محمد تقی شیرازی قدس سره (رهبر ـ ثورة العشرین، یعنی ـ قیام 1920م مردم مسلمان عراق علیه اشغالگری استعمار پیر انگلستان که عراق اسلامی را اشغال نظامی نموده بود بشمار می رفتند) دعوت نموده و فرمودند: این عالم مجاهد علاوه بر رهبری مردم عراق در مقابله با استعمار پیر و اشغالگران انگلیسی، همواره بر تهذیب و تزکیه نفس خویش همت می گماشتند و با اخلاق عملی خود، مردم را به تقوای الهی دعوت می کردند و حقیقتاً ایشان الگوی مناسبی برای اهل علم می باشند.

معظم له در ادامه ضمن تبیین آیه ی کریمه ی «وَأَنذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ؛ آنان را از روز حسرت (روز قیامت) بر حذر دار»(مریم/39) فرمودند: مقصود از حسرت که در آیه ی کریمه آمده، در حقیقت حسرتِ از دست دادن فرصت ها در دنیاست. و حسرت اهل علم و روحانیون در آن دنیا از دیگران بیشتر است، چرا که اهل علم و روحانیون به اعتبار موقعیتشان و اینکه الگوی دیگران هستند، اگر کوتاهی کنند، حسرتشان بیشتر و بزرگ تر خواهد بود.

مرجع عالیقدر تأکید کردند: اهل علم باید به اندوختن و فراگرفتن هرچه بیشتر علم، تقوا و اخلاق نیکو پایبند باشند و توجه داشته باشند که خدای سبحان، عالم ربّانی و پرهیزگار را به بهترین وجه در قرآن کریم مدح نموده و وعده درجات عالیه داده، آن جا که می فرماید: «یَرفَعِ اللهُ الِذینَ آمَنُوا مِنکمُ والِذّینَ أُوتُوا العِلمَ دَرَجات؛ خدای متعال افراد با ایمانِ از شما و افراد دانشمند را درجات بلند عنایت می کند»(مجادله/11).

ایشان افزودند: معلوم باشد که ضرر علم بدون تقوا از نبودنش بیشتر است، زیرا عالمی که از علمش سود می برد و دیگران نیز از علم او سود می برند از هفتاد هزار عابد برتر است، چنان که در احادیث متواتر از جمله این سخنِ امام زین العابدین علیه السلام آمده است که فرمودند: «فَإِنَّ الْعِلْمَ إِذَا لَمْ یُعْمَلْ بِهِ لَمْ یَزْدَدْ صَاحِبُهُ إِلاّ کُفْراً وَلَمْ یَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلاّ بُعْداً؛ اگر به علم عمل نشود، سودی برای صاحبش جز افزایش کفر و افزایش دوری از خدا ندارد»(اصول کافی، ج1، ص44، باب استعمال العلم).

مرجع عالیقدر در ادامه فرمودند: اما اخلاق فاضله و نیکو، پس در هر شخصی که وجود داشته باشد آن شخص به خدا، مردم و بهشت نزدیک و از آتش دوزخ دور است و بر عکس آن انسان بد اخلاق، او از خدا، مردم و بهشت دور بوده و به آتش دوزخ نزدیک است.

معظم له افزودند: در این سه مورد: علم، تقوا و اخلاق نیکو سخت کوش باشید که در غیر این صورت روز قیامت به شدت حسرت خواهید خورد. به دیگر بیان هر فرصتی را اگرچه چند دقیقه ای باشد مغتنم شمرید.

ایشان در ادامه فرمودند: در زمان حیات مرحوم اخوی (آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شیرازی قدس سره) شخصی از من پرسید: ایشان با وجود مشکلات و تدریس و امور اجتماعی و فرهنگی و اداره ی مؤسسه هایی که دارند، این همه کتاب را با دو دست خود نوشته اند؟

پاسخ دادم: نه، بلکه تمام آثار خود را با یک دست نوشتند.

گفت: به راستی این کتاب ها را چگونه نوشتند؟

گفتم: ایشان حتی فرصت های چند دقیقه ای را از دست نمی دادند.

آری، حقیقت امر این بود که ایشان از فرصت های کوتاه حتی مانند حضور در مجالس اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نیز غفلت نکرده و از سخنان خطیب مجلس و موضوع مطرح شده او بهره گرفته و موضوع را در ورقی کوچک می نگاشتند تا در آینده از آن استفاده کرده و درباره اش مطلب بنویسند.

مرجع عالیقدر افزودند: اهل علمی که فرصت های کوچک موجود در عرصه های مختلف علم، تدریس، دانش اندوزی، مطالعه، نوشتن و مباحثه را مغتنم می شمارد توفیقی بیشتر و بزرگ تر در این زمینه به دست خواهد آورد و بدانید که علم به وقت فراوان نیاز دارد و زبان حال علم خطاب به جوینده ی علم ـ چنان که گفته اند ـ این است که همه ی وجودت را در اختیار من بگذار تا من بخشی از خود را به تو بدهم. و این مهم را نیز بدانید: تقوا و اخلاق به وقت و فراغت فراوان نیاز ندارند، بلکه به عزم و اراده ای قوی نیاز دارند.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در توضیح مراتب و بالاترین مرتبه ی فضیلت ها فرمودند: چنان که در مضمون احادیث شریفه آمده است، انسان زیرک انسانی است که امروزش از دیروزش بهتر باشد و زیان دیده شخصی است که دیروزش از امروزش بهتر باشد و لعن شده فردی است که امروزش از دیروزش بدتر باشد. و مطلب دیگر آنکه در مضمون احادیث شریف آمده است که آنچه برای خویش می پسندی برای برادرت بپسند. مرتبه ی بالاتر این است که انسان از خویشتن خویش در رنج و زحمت باشد و دیگران از او در آسایش و آرامش باشند. شایسته است این ویژگی ها، در برخورد با خانواده، دوستان و دیگران مراعات و لحاظ شود. به عبارت دیگر انسان باید در خانه و خارج از خانه بر خود سختی و رنج خوراک و پوشاک را هموار نموده و تحمل کند ولی آن را بر دیگران تحمیل نکند و این، امری است ممکن.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی افزودند: حدود بیست سال با مرحوم والد زندگی کردم. اگر شخصی درباره ی غذای مورد علاقه ی آن مرحوم از من بپرسد، خواهم گفت: نمی دانم، چراکه هر غذایی برای ایشان تهیه می شد میل می فرمودند. بسیار طبیعی است که انسان غذایی را زیاد دوست بدارد و طعام دیگری را چندان مایل نباشد، اما اگر غذایی که باب میل و موافق طبعش نباشد، نارضایتی خود را آشکار نکند تا اینکه میزبان یا آشپز رنجیده نشود و خستگی به او نماند. و پایبندی به این امر برای هر شخصی ممکن است. مرحوم والد ما از جوانی چنین تصمیمی را گرفته و هماره همان گونه بودند. و دقت کنید که حتی در نوشیدن یک ظرف کوچک آب نیز باری بر دوش دیگران نگذارید و مثلاً از برادر، خواهر، فرزند و غیره بخواهید که برای شما آب بیاورند، بلکه انسان باید خود را به این کار و امور شخصی مربوطه مقید و موظف بداند.

مرجع عالیقدر در ادامه فرمودند: مرحوم والد ما درباره دایی مان مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ میرزا محمد تقی شیرازی قدس سره که رهبر ـ ثورة العشرین، یعنی: ـ قیام 1920م مردم مسلمان عراق علیه اشغالگری اشغالگران انگلیسی بودند، می فرمودند که ایشان هرگز هیچ یک از فرزندانشان را جهت انجام کارهای شخصیِ خود مکلف نمی کردند. ایشان در سالخوردگی و به دلیل ضعف بدنی گاهی توان برخاستن نداشتند، لذا خانواده ی ایشان شخصی را استخدام کرده تا او را کمک کند و به ایشان گفتند که آن شخص در مقابل کاری که انجام می دهد دست مزد خواهد گرفت. پس از گذشت شش ماه آن مرد خدمتکار به خانواده ی مرحوم شیرازی گفت که آن بزرگوار در این مدت حتی یک بار کاری به او نسپرده اند، لذا او را از خدمت مرخص کردند. این عالم مجاهد علاوه بر رهبری مردم مسلمان عراق جهت بیرون راندن استعمار پیر و اشغالگران انگلیسی از سرزمین اسلامی عراق، همواره بر تهذیب و تزکیه نفس خویش همت گماشته و با اخلاق عملی خود، مردم را به تقوای الهی دعوت می کردند و حقیقتاً ایشان الگوی مناسبی برای اهل علم می باشند.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در خاتمه فرمودند: انسان ها، به ویژه اهل علم و روحانیون باید برای رسیدن به این فضیلت های سه گانه و عمل به آن ها، یعنی: اخلاق نیکو، تقوا و خداپروایی و افزایش اندوخته های علمی خود تصمیم و عزمی جدّی و قوی داشته باشند و خواستن به اذن خدا توانستن است ان شاء الله تعالی.