در روز شنبه سوم ماه ربیع الأول 1438ق (13/9/1395) جمعی از مسئولان و اعضای هیئت بیت العباس علیه السلام از شهر اصفهان، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند و مورد استقبال ایشان قرار گرفتند.

در آغاز این دیدار یکی از مسئولان هیئت بیت العباس علیه السلام گزارشی تصویری از فعالیت های این هیئت در ایام زیارت مقدس اربعین حضرت سیدالشهدا علیه السلام و خدماتی که در این مناسبت در مسیر نجف اشرف به کربلای معلی به زائرانِ پیاده ی آن حضرت عرضه کرده بودند را به سمع و نظر معظم له رساند.

آن گاه مرجع عالیقدر فرمودند: چندین سال قبل یکی از عالمان درگذشته برایم نقل کرد که «حدود هفتاد سال قبل در موسم اربعین امام حسین علیه السلام به همراه یکی از عالمان با پای پیاده از نجف اشرف عازم کربلای معلی شدیم. به «خان النخیله؛ کاروانسرای نخیله» که بعد از خان النص (کاروانسرایی در میانه ی راه نجف به کربلا) قرار دارد رسیدیم. در آن جا نماز ظهر و عصر را خواندیم، سپس به حرکت خود ادامه دادیم. در حین حرکت و پیاده روی به سمت کربلا تندبادی وزیدن گرفت و اوضاع آب و هوا تغییر کرد. ابرهای سیاهی در آسمان ظاهر شد و همه جا را تاریک کرد و بارانی تند باریدن گرفت، چندان که تنپوش و تن ما را خیس کرد.

از وضعیتِ پیش آمده اندوه زده شدیم و برای رهایی از آن اوضاع، به مولا و سرورمان حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف متوسل شدیم که ناگهان مردی با لباس عربی به سبک لباس مردم عراق در مقابل ما ظاهر شد. از دیدن او شادمان گشتیم و به او سلام کردیم و راه را از وی جویا شدیم. او یک جهت و سمت را به ما نشان داد و ما به آن سمت چشم دوختیم تا مسیر را بشناسیم و چون روی برگرداندیم دیگر او را ندیدیم.

آن عالم می فرمود که تنها دو سه ثانیه از آن مرد روی برگردانده بودیم. این ماجرا مایه ی شگفتی ما شده بود و به هر حال چند قدم ـ که یک یا دو دقیقه طول کشید ـ برداشتیم که گنبد مطهر حرم حضرت سیدالشهدا علیه السلام را دیدیم. شایان توجه است که فاصله ی زمانی نقطه ای که آن مرد را در آن دیدیم تا کربلای معلی سه ساعت بود، ولی پس از ملاقات با ایشان چند قدمی که برداشتیم به کربلای معلی رسیدیم».

مرجع عالیقدر افزودند: آری، این مطلب و مطالب مشابه آن از حقایق است، لذا ممکن است انسان در روز قیامت و هنگامی که نامه ی اعمال خود را می بیند دچار افسوس و حسرت شود که چرا در دنیا توشه ی بیشتری از دستگاه امام حسین علیه السلام و خدمتِ در آن، برنداشته و برای آخرتِ خود نیندوخته است.

معظم له تأکید کرده، فرمودند: بی تردید این کار (خدمت به زائران و دستگاه امام حسین علیه السلام) خوب و مهم است، اما آنچه از این امر مهم تر و مطلوب تر است، هدایت و نجات مردم، به ویژه جوانان است. بدین معنا که باید آنان را از چرخه و گرداب فساد اعتقادی، اخلاقی و فساد زندگی نجات داد و امروزه این امر، از مهم ترین امور به شمار می رود.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی خطاب به میهمانان خود افزودند: بدانید که کسب دستاوردهای والا و نیکو بدون تحمل سختی و مشکلات و همراه با آسایش نیست و غافل نباشید که پاداش، همسنگ و به اندازه ی سختی ها داده می شود. برای رسیدن به پاداش والا و همه جانبه ی الهی و خشنودی خدای متعال، سه مطلب را باید در نظر داشت:

1. اخلاص در عمل برای خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام؛

2. حجم و دامنه ی تلاش و فعالیت است، بدین معنا که خود بررسی کنید، چه اندازه در این راه تلاش می کنید و وقت می گذارید؛

3. نسبت و سطحِ اخلاق والاست، یعنی با اطرافیان خود، از خویشاوندان، دوستان و شریکانِ کاری گرفته تا بیگانگان چگونه رفتاری دارید. توجه داشته باشید که بردباری، شکیبایی، تحمل و گذشت، بخشی از اخلاق فاضله و نیکوست.

روشن باشد که سه مورد پیش گفته اجباری نبوده بلکه اختیاری است یعنی انسان می تواند به تدریج و با تلقین خود را با این ویژگی ها و والایی ها همراه و سازگار کند.

معظم له تأکید کردند: شما را به فعالیت های آموزشی، هر چند اندک و ناچیز باشد سفارش می کنم. به عنوان مثال نشریه های کوچک و چند برگی تهیه و تدوین و به زبان های گوناگون چاپ و میان زائران امام حسین علیه السلام توزیع کنید. شایسته و بایسته است که این نشریات، حاوی مسائل اعتقادی، اخلاقی و سیره ی پاک چهارده معصوم علیهم السلام باشد.

مرجع عالیقدر در پایان برای توفیق هرچه بیشتر حاضران و قبولی اعمالشان در درگاه حضرت احدیت دعا کردند.