LOGIN
بیانات
shirazi.ir
"حضرت آیت الله العظمی شیرازی درجمع رؤسا و مسئولان هیئات مذهبی شهر مقدس کربلا:"
وظیفه ما امروزه جهانی سازی جریان امام حسین علیه السلام و اصلاح عراق است
کد 7694
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 01 دی 1397 - 14 ربيع الثاني 1440
 
 
مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله در روز سه شنبه، دهم ربیع الثانی سال 1440 هجری مطابق با 27 آذرماه 1397 در جمع مسئولان و اعضای مواکب و هیئت های حسینی شهر مقدس کربلا و همچنین مسئولان آستان مطهر امام حسین علیه السلام سخنان ارزنده ای بیان فرمودند. این هیئات همچون سالیان قبل در مناسبت شهادت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به بیت معظم له تشریف آوردند. مشروح این سخنرانی به شرح زیر است:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
 
به مناسبت یادروز شهادت بانو و سرورمان، کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، دخت گرامی امام موسی بن جعفر علیهما السلام مراتب تعزیت خود را به مقام منیع و رفیع مولا و سرورمان حضرت بقیة الله فی الأرضین، مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف و صلوات الله علیه عرض می کنم و از خدای عزوجل مسئلت می جویم که در ظهور ایشان تعجیل بفرماید، تا جهان را از عدل و خوبی آکنده کند، آن هنگام که ظلم و تباهی همه آن را فراگرفت. و همینطور تمنا دارم خدای متعال ما را از یاران و همراهان ایشان قرار دهد، و در آخر این مناسبت جانسوز را به همه مؤمنین و مؤمنات در همه نقاط جهان تسلیت می گویم.

عظمت جریان امام حسین علیه السلام

مولای ما حضرت رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید: «الحسین فی السماء أکبر منه فی الأرض؛ حسین علیه السلام در آسمان ها شناخته شده تر و بلند آوازه تر است تا بر روی زمین».

اما آیا نامی و مناسبتی در گذشته و امروز شناخته شده تر از نام حضرت امام حسین علیه السلام و مناسبت های ایشان هست؟ برای حضرت ابا عبدالله صلوات الله علیه در هر شهر و روستا و آبادی در هر گوشه از جهان و در طول تاریخ، از زمان شهادت ایشان تا به امروز قریب به هزار و چهارصد سال مراسمات عزاداری برگزار می شده که مواکب، حسینیه ها و هیئت های بیشماری به برپایی آن همت گماشته اند و در هزاران سال دیگر تا برپایی قیامت نیز برای ایشان برگزار خواهد شد.

شمار این مراسم شاید بیش از میلیاردها بوده باشد. این همه نسبت به آنچه در آسمان ها برای او برگزار می گردد بسیار اندک و ناچیز است. همه این مراسمات گسترده و متعددی که بوده و تا روز قیامت به اسم امام حسین علیه السلام برگزار می شود، و این همه قربانی ها و جانفشانی ها همه نسبت به مقام والای حضرت امام حسین علیه السلام اندک است.

قدردانی از برگزار کنندگان شعائر حسینی

بنده از همه کسانی که در مناسبت های عزاداری حضرت ابا عبدالله علیه السلام شرکت می کنند و شرکت خواهند کرد صمیمانه تشکر می کنم، خواه این مجالس در محرم و صفر باشد یا در بقیه ایام سال، و خواه در حسینیه ها و مساجد برگزار شود یا در مؤسسات مذهبی و هیئت ها و مواکب. از همگی این بزرگواران تشکر و قدردانی می کنم و از خدای متعال مسئلت می نمایم که این قبیل توفیقات را از ایشان سلب نکند، بلکه بر آن بیفزاید و وقفه ای در آن روی ندهد و آن را در نسل های پس از ایشان نیز قرار دهد.

برای امام حسین علیه السلام چه کردیم؟

قریب به هشتاد سال پیش عالم غیر مسلمانی به یکی از علمای دین اسلام در شهر بغداد گفت: شما مسلمانان، با وجود شمار زیاد قربانی هایی که برای امام حسین علیه السلام دادید و علی رغم انبوه خدماتی که برای امام حسین علیه السلام انجام می دهید، از آن حضرت بهره کافی نبرده اید. اگر امام حسین علیه السلام برای ما می بود وجبی بر روی زمین باقی نمی گذاشتیم مگر آنکه پرچمی به نام ایشان بر آن نصب می کردیم، و مردم را به نام امام حسین علیه السلام فرا می خواندیم.

این مهم می باید به دستان با کفایت مردان و زنان مؤمن، به ویژه جوانان غیور و با ایمان از دختر و پسر تحقق یابد. با آنکه مراسم بسیاری در سراسر جهان به نام امام حسین علیه السلام برگزار می گردد، اما به نسبت مساحت این کره خاکی جاهای زیادی با هزاران کیلومتر وسعت یافت می شود که خالی از مجالس و حسینیه است. چه کسی این هدف را محقق می کند و کدامین دستان توان اجرای آن را دارد؟

مسئولیت شیعه

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «ثُمَّ جَعَلْنَاکُمْ خَلَائِفَ فِی الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ کَیْفَ تَعْمَلُونَ؛ آنگاه شما را پس از آنان در زمین جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه رفتار می ‌کنید» (یونس/14).

مفهوم این آیه مذکور این است که نسل های پیشین به این دنیا آمدند و آنچه بر عهده داشتند انجام دادند و از آن کوچ کردند. و اکنون شمایید که پس از ایشان پا در این دنیا گذاشته اید، یعنی در پس پدران و اجداد و گذشتگانتان، و شما را بر روی زمین قرار دادیم تا بنگریم چه می کنید. بر این شیوه، خدای متعال ناظر هریک از مردان و زنان با ایمان است که در این جهان چه چیزی تقدیم امام حسین علیه السلام و چه اندازه از توانایی ها و فهم و مال و اندیشه خود را صرف آن حضرت می کنند؟ و چه اندازه از خودگذشتگی می کنند؟ ده درصد، بیست درصد؟ سی، شصت یا هفتاد درصد؟ و یا صد درصد؟

هرچه برای امام حسین علیه السلام انجام می دهیم باز هم اندک است، ولی به ناچار باید همه نیروهای خود را فراهم آوریم تا بتوانیم سخن آن عالم غیر مسلمان را محقق سازیم. یعنی با تلاش و همت مسلمانان و با دستان مؤمنان در جای جای گیتی پرچم آقا امام حسین علیه السلام را نصب کنیم و مردم را به آن فراخوانیم. پس در همین جا همگی شما حاضران این مجلس و هر فردی که سخنم به گوش او خواهد رسید، تلاش کند که دوستان و آشنایان و خانواده و خویشان خود را در هر گوشه از جهان تشویق کند که پرچمی برای حضرت امام حسین علیه السلام در زمین فرو کوبد. در هر روستا و قصبه ای باید حسینیه ای برای آن حضرت باشد. همگی ما دست به اجرای این هدف می زنیم، هرچند پشتوانه مالی کافی برای انجام آن در دست نیست، باید از دیگران قرض کنیم و در فرصت دیگری برای قضای بدهی های خود تلاش نماییم.

فراخوان جهانی حسینی

نباید از کسانی که هرچه داشتند و حتی جان هایشان را در راه مولای خود حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام فدا کردند، عقب بمانیم. بکوشیم از آنانی نباشیم که در روز قیامت انگشت حسرت به دهان می گیرند. در عوض باید تلاش ها و ازخودگذشتگی هایمان حسرت دیگران را برانگیزد، نه اینکه ما حسرت زده اقدامات و تلاش های دیگران شویم. خدا را سپاس که امروزه در اکثر نقاط جهان آزادی وجود دارد و به سادگی می توان پرچم امام حسین علیه السلام را در هر گوشه از آن به اهتزاز درآورد. اما چرا تا به حال این کار انجام نشده است؟ چرا در بسیاری از شهرها و نقاط دنیا پرچمی برای حضرت امام حسین علیه السلام نصب نشده؟ این کار نیازمند تلاش همگانی است.

البته این بدان معنی نیست که اقدامی صورت نگرفته است. هم اکنون نیز تلاش های درخور اهمیتی در نواحی مختلف دنیا صورت گرفته است که خدای متعال به آنان که نیروهای خود را در این راه به کار گرفته اند جزای خیر دهد، اما کافی نیست و هنوز تا تحقق این هدف فاصله بسیاری مانده است. این کار نیازمند فراخوانی عمومی است. با مشارکت عموم علاقمندان حضرت در سراسر دنیا می توانیم در آینده نزدیک شاهد به اهتزاز درآمدن بیرق حضرت امام حسین علیه السلام در وجب به وجب این کره خاکی باشیم. این هدف بی شک روزی محقق خواهد شد. اما ما تلاش ها و اقداماتمان در این عرصه چیست و به چه اندازه است؟

وعده نبوی

حضرت امام حسین علیه السلام سه یا چهار ساله بودند که رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله سخنی درباره او فرمودند که بعدها حضرت زینب سلام الله علیها آن را از امّ ایمن یا امّ سلمه شنیدند. و این بانو در آخرین ساعات عمر شریف حضرت امیرمؤمنان علیه السلام نیز آن سخن پیامبر را دوباره از پدرش سراغ گرفت. حضرت امیرمؤمنان علیه السلام درستی آن سخن را تأیید کرد و فرمود آنچه شنیدی کاملاً درست است.

در روز یازدهم محرم سال 60 هجری که در آن روز حضرت سیدالشهدا و اهل بیت و یاران باوفایش، در خون غلتیده بودند و دل حضرت زینب سلام الله علیها مملو از غصه بود، اما به برکت برادرش امام حسین علیه السلام توانست آن همه مصیبت را تحمل کند. حضرت زینب سلام الله علیها، پسر برادرش امام سجاد علیه السلام را دید که مات و مبهوت نظاره گر اجسادی بود که نقش بر زمین شده بودند. حضرت زینب سلام الله علیها جلو آمد و فرمود: ای پسر برادر، تو را چه شده گویی داری جان می دهی؟ حضرت امام سجاد علیه السلام نیز قطعاً از سخن رسول خدا صلی الله علیه وآله آگاه بود، با این حال حضرت زینب سخن پیامبر صلی الله علیه وآله را در نزد ایشان بازگو کرد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرموده بود که روزی فرا خواهد رسید که امام حسین علیه السلام شهید خواهد شد و در کربلا خواهد شد آنچه نباید می شد. و در آخر اضافه کرد که مردمانی بعدها خواهند آمد که «ینصبون لهذا الطفّ علماً لقبر أبیک سیّد الشهداء، لا یدرس أثره، ولا یعفو رسمه، علی کرور اللیالی والأیام، ولیجتهدنّ أئمة الکفر وأشیاع الضلالة فی محوه وتطمیسه فلا یزداد أثره إلاّ ظهوراً وأمره إلاّ علوّاً؛ بر این سرزمین بر روی مزار پدرت، سیدالشهدا علیه السلام عَلَمی برپا خواهند کرد که اثر آن در طول روزگار هرگز کهنه نخواهد شد و نقش آن از بین نخواهد رفت و سردمداران کفر و پیروان گمراهی در از بین بردن و پاک کردن آن می کوشند اما نتیجه ای نخواهد داشت جز آنکه اثر آن آشکارتر می گردد و نام آن والاتر خواهد شد» (کامل الزیارات، ص261).

اقدامات بی فایده و نتایج معکوس آن ها

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «لهذا الطف؛ برای این طف» و نفرمودند: «فی هذا الطف؛ بر این طف»، پس مراد حضرت آن است که برای حضرت امام حسین علیه السلام پرچمی نصب می شود و در هر مکان برافراشته می گردد.

درباره کلمه «لیجتهدن» نیز تا آنجا که اهل علم بررسی کرده اند، در قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام بسیار بسیار اندک به کار رفته است که در آن سه تأکید وجود دارد: اولی لام قسم است، دیگری نون تأکید ثقیله، و سومی ریشه این کلمه که جهد است که در معنای خود حامل تأکید بسیار است.

«ائمة الکفر» و «اشیاع الضلالة»، سردمداران کفر و پیروان گمراه آن ها برای از میان برداشتن نام امام حسین علیه السلام و یاد او و همچنین از بین بردن شعائر مقدس حسینی تلاش بسیاری می کنند. ایرادگیری و مسائل بازدارنده درباره امام حسین علیه السلام و شعائر مقدس ایشان که همیشه بوده و هست از جمله این تلاش هاست. این قبیل تلاش های منفی همواره بوده و قطع نمی شود. اما علاوه بر اینکه مؤثر واقع نخواهد بود، تأثیر معکوس نیز دارد. به فرموده پیامبر صلی الله علیه وآله: «فلا یزداد أثره (یعنی الإمام الحسین علیه السلام) إلاّ ظهوراً وأمره إلاّ علوّاً». بر این اساس همه امور سلبی از قبیل کارشکنی ها و سخنان دلسردکننده در خصوص امام حسین علیه السلام و شعائر مقدس ایشان نتایج وارونه ای دربر خواهد داشت و بر رونق آن خواهد افزود.

در سه دهه سیاهی که بر کشور و ملت مظلوم عراق گذشت، دهه های هفتاد و هشتاد و نود میلادی، شمار زیادی از زائران امام حسین علیه السلام را کشتند و با عزاداری امام حسین علیه السلام چه بدرفتاری ها که کردند و چه بلاهایی که بر سر مواکب و هیئت ها آوردند. و چند هزار نفر در آن دوره سیاه قربانی این ظلم شدند؟ اما عاقبت چه شد و چه به بار آورد؟ آیا جز این بود که نتیجه عکس داشت؟ و این چیزی نیست جز همان وعده ای که رسول خدا صلی الله علیه وآله درباره امام حسین علیه السلام فرمودند.

در خدمت به شعائر حسینی فرصت را از دست ندهید

منفی باف ها و کسانی که کارشکنی می کنند، به واقع شیطان آن را به آن ها القا می کند، اما شیعیان امیرمؤمنان علیه السلام و شیعیان امام حسن علیه السلام و شیعیان ائمه اطهار علیهم السلام ـ که رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله آن ها را در حدیث شریف کساء توصیف به شیعیان ما نموده است ـ می باید حضوری گسترده تر و تلاشی بیشتر از خود نشان دهند. باید یکدیگر را مکرراً و مؤکداً به این امر سفارش کنند و بر آن اصرار ورزند، که در راه تعالی آرمان های امام حسین علیه السلام بکوشند، چراکه در غیر این صورت در آینده کسانی خواهند آمد و این هدف را محقق خواهند ساخت. طبعاً انجام این کار می تواند کار درخشانی در زندگی ما و برای زمانه ما باشد. برای این منظور باید تلاش کنیم که حتی یک روستا در کشورهای اسلامی یا غیر اسلامی پیدا نشود که از امام حسین علیه السلام در آن یاد نشود یا اینکه پرچم امام حسین علیه السلام در آن به اهتزاز در نیامده باشد. باشد که این اقدامات به برکت حضرت امام حسین علیه السلام سبب گرایش غیر مسلمانان به اسلام شود.

به هر که امید شفاعت امام حسین علیه السلام را دارد

معنا و نتیجه این سخن رسول خدا صلی الله علیه وآله که فرمودند: «حسین منی وأنا من حسین؛ حسین از من است و من از حسین» چیزی نیست جز آنکه دین اسلام به سبب امام حسین علیه السلام منتشر خواهد شد و رواج خواهد یافت؛ البته که خدای متعال نیز دینی جز اسلام نخواهد پذیرفت. این کار مستلزم تلاش و پشتکار و همکاری بیشتر است و نباید در این باره کوتاهی کرد؛ زیرا کسی که آرزوی شفاعت امام حسین علیه السلام را در روز قیامت دارد کم کاری نمی کند. فراموش نکنیم مضمون حدیث شریف را که در روز قیامت هریک از انسان ها ـ همچنین ما ـ از مواقف متعددی گذر خواهیم کرد که به حساب و کتاب ما خواهند پرداخت. و بنا به مضمون حدیثی دیگر حساب و کتاب همه خلایق ـ از مسلمان و غیر مسلمان و مؤمن و جز آن ـ همه پیش از برپایی روز قیامت در نزد امام حسین علیه السلام است پس هر یک از ما روز قیامت در حالی با حضرت ابا عبدالله علیه السلام روبرو خواهیم شد که نامه اعمالمان را در دست داریم.

عراق امام حسین علیه السلام

آنچه گذشت درباره امام حسین علیه السلام و شعائر مقدس ایشان بود. اما در خصوص عراق، عراق امام حسین علیه السلام و عراقِ آباء و ابناء طیبین و طاهرین حضرتش صلوات الله علیهم اجمعین باید بگویم که حضرت امام حسین علیه السلام در مسیر کربلای مقدس درباره هدف خود فرمود: «أرید أن أسیر بسیرة جدّی رسول الله وسیرة أبی علی بن أبی طالب صلوات الله علیهما؛ من قصد آن دارم که به سیره جدم رسول خدا و به سیره پدرم علی بن ابی طالب صلوات الله علیهما وآلهما عمل کنم».

سیره رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله و همچنین سیره حضرت امیرمؤمنان علیه السلام سراسر رفاه و نعمت دنیا و آخرت بود. حضرت ابا عبدالله علیه السلام نیز در این جهت گام بر می داشت، اما افسوس پیش از آنکه اهداف خود را عملی سازد دشمنان او را کشتند. پس وظیفه همه ماست که به قدر استطاعت و توان خود دنباله رو ایشان باشیم و در تحقق اهداف او بکوشیم. در اینجا همه پسران و دختران جوان را به خواندن سیره رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله که از زبان اهل بیت علیهم السلام نقل شده و بعدها به رشته تحریر درآمده است سفارش می کنم، و نه آن سیره ای که به دستان خائن و ستمکار عده ای مزدور نوشته شده است. سیره حقیقی رسول خدا صلی الله علیه وآله را باید از اهل بیت طاهرین ایشان برگرفت، و به همین ترتیب سیره امیرمؤمنان صلوات الله علیه.

سیره درخشان

دلیل عمده ای که حضرت امام حسین علیه السلام بر سیره رسول خدا و حضرت امیرمؤمنان صلوات الله علیهما وآلهما پافشاری می کرد، این بود که این دو بزرگوار سیره یکسانی داشته اند و اختلافی در رفتار و سیره شان وجود ندارد تنها اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله ده سال حکومت کردند، ولی امیرمؤمنان علیه السلام پنج سال. البته حضرت امیرمؤمنان علیه السلام بر نیمی از جهان آن روزگار، از شهر کوفه حکومت کردند که شامل ده ها کشور از نقشه کشورهای امروز جهان است. حکومت گسترده ایشان خاورمیانه را دربر می گرفت و تا اعماق آفریقا و اروپا پیش رفته بود. سیره آن بزرگوار چنان درخشان بود که در طول تاریخ هرگز نظیری برای آن تا به امروز وجود نداشته است.

عراق در روزگار امیرمؤمنان علیه السلام

از سیره امیرمؤمنان صلوات الله علیه که خود ایشان بدان عمل کردند این بود که به کارگزاران خود بر شهرها و بلاد تحت حکومتش می نوشت که هرگز در کارهای اقتصادی و صادرات و واردات مردم مداخله نکنند و تنها اداره آن ها را به دست بگیرند که مبادا کسی به دیگری ظلمی کند و حقی در این میان ضایع گردد، وگرنه همه این کارها را به دست مردم وانهند.

به این ترتیب حضرت امیرمؤمنان علیه السلام در سالیان حکومتش هیچ گاه در عرصه های مذکور مداخله ای نکرد. ایشان هرگز وجبی از زمین را به کسی نفروخت؛ چراکه رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «الأرض لله ولمن عمّرها؛ زمین برای خداست و از آنِ کسی است که آن را آباد کند».

زمین ملکِ طلق خدای متعال است؛ زیرا او آن را آفریده است. هرکس نیز که با زراعت یا کشیدن نهری یا احداث باغ ها و عمارت هایی زمین را آباد کند، در تملک او قرار خواهد گرفت.

یا اینکه رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «قضاء من الله ورسوله»، به عبارتی حکم و داوری از آنِ خدا و رسولش است. نتیجه این شیوه حکومتداری آن شد که عراق به سرزمینی سرسبز و آباد تبدیل شد. بعدها عراق را سرزمین «سواد» نامیدند و آن به دلیل سرسبزی خیره کننده آن بود. همه خاک این سرزمین با زراعت و درخت و خانه ها و باغ ها پوشیده شده بود.

اوضاع عراق در گذشته

جوانان عزیز تاریخ عراق را پس از امیرمؤمنان علیه السلام نیز بخوانید. قریب به هزار سال پیش در همین عراق امروز بر روی نهر دجله از شهر موصل تا بغداد چهل سد بنا شده بود. چنین چیزی در عراق امروز تا حتی پنجاه سال پیش هم بی سابقه است. نزدیک به شصت سال پیش هنوز بقایای تعداد اندکی از این سدها وجود داشت. پیداست که بنای این سدها به ویژه در هزار سال پیش کار ساده ای نبوده است، همان طور که امروزه نیز این کار دشوار است. وظیفه این سدها پوشش دادن آب زراعی زمین های موصل تا بغداد بود.

نیز نقل شده که در میان بصره تا بغداد همواره صدای خروس ها به گوش می رسید. مرغ و خروس طبعاً در خانه ها یافت می شود. پس معلوم می شود که میان این دو شهر روستاها و شهرهای فراوان و نزدیک هم بوده است. با این حساب کسی که از بغداد عازم بصره می شده، در طول مسیر همواره صدای خروس به گوشش می رسید. طبعاً جایی که این اندازه آباد و سرسبز باشد طبیعت مساعدی برای زندگی دارد و آب و هوای آن تازه و فرح بخش خواهد بود و به طبع آن بیماری ها در آن کمتر می شود و فقر از آن دیار برچیده خواهد شد.

حکومتداری علوی در عراق

عراق امروز و عراق فردا بی اندازه نیازمند حکومتی است که از حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام الگو بگیرد. تنها چنین حکومتی است که می تواند ظلم هایی را که در پنج دهه اخیر تا به اکنون بر مردم عراق گذشته جبران کند. ملت عراق هزاران و بلکه ده ها هزار قربانی داد و ده ها هزار تن از فرزندان آن در معرض انواع شکنجه ها قرار گرفتند. قطعاً مسئولیت رهایی از این همه ظلم و تباهی مسئولیتی است همگانی که همگی در آن سهیم اند. بر هر مرد و زن و عالم و کارمند و استاد و طلبه و معلم و شاگرد و عشایر غیور و همه صنوف این ملت لازم است که دست در دست یکدیگر برای تحقق این هدف تلاش کنند.

ملت عراق ـ که مراتب تشکر و قدردانی ام را به ایشان اعلام می کنم ـ در مناسبت اربعین حسینی، تلاش ها و ازخودگذشتگی هایش را در همه زمینه ها بروز داد. با این حساب هرگز شایسته این اوضاعی نیست که متأسفانه امروزه درگیر آن است. عراق هیچ گونه نقص و کمبودی ندارد، پس چرا باید امروزه اوضاعش این گونه باشد؟

در پی گله کردن از این و آن نیستیم. بلکه این مسئولیتی است که بر عهده همه است. همگی باید برای اصلاح و بهبود شرایط عراق تلاش کنند، تا زمانی فرا رسد که عراق همانند عراق زمان امیرمؤمنان علیه السلام نمونه فاخر و ارزنده ای در تاریخ گردد.

آری، حضرت امیرمؤمنان علیه السلام امروزه ظاهراً در میان ما نیست، اما سیره و تاریخ او موجود است. حضرت امام حسین علیه السلام نیز هدف خود را احیای سیره رسول خدا و حضرت امیرمؤمنان صلوات الله علیهما وآلهما معرفی کرد.

دو کار مهم

پس همگان در تحقق این دو کار باید بکوشند:

اول: برافراشتن پرچمی برای حضرت امام حسین علیه السلام در هر وجب از خاک جهان؛

دوم: کار و تلاش و اهتمام و همکاری برای اصلاح و آبادانی عراق تا اینکه دوباره عراق نمونه ای ارزنده در تاریخ شود و کشورهای اسلامی و غیر اسلامی از آن درس بیاموزند.

از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم همگی را موفق گرداند، وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.