LOGIN
بیانات
shirazi.ir
ديدار گروهي از معلمان وفرهنگيان تهران با مرجع عالي قدر
کد 946
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 13 اردیبهشت 1385 - 5 ربيع الثاني 1427

 

روز سه شنبه 4ربيع الثاني 1427 (12ارديبهشت ماه 85) جمعي از بانوان فرهنگي استان تهران خدمت حضرت آيةالله العظمي سيد صادق شيرازي رسيدند وبه بيانات ارزشمند ايشان گوش فرا دادند.

ايشان طي اين ديدار با اشاره به آيه شريفه «مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا؛(1) کسي که کار نيکي انجام دهد، بهتر از آن را پاداش مي گيرد» اظهار داشتند: خداي متعال در عبارت فوق ـ که مقطعي از يکي از آيات شريفه است ـ وعده مي دهد که هرکس کار خيري انجام دهد نتيجه وپاداشي به مراتب بهتر از آن عايدش مي شود. گاه نتيجه مثبت يک کار خير بي درنگ به انسان مي رسد، به طوري که آدمي درمي يابد اين پاداش، نتيجه فلان کارِ نيکِ اوست وگاه نتيجه کار خير اندکي به درازا مي انجامد.

ايشان در توضيح معناي فوق فرمودند: آورده اند که در زمان انبياي سلف قحطي شديدي بروز کرد وچندين سال به طول انجاميد. در آن ايام زني تنها لقمه ناني که داشت در دهان گذاشت تا بخورد. در اين هنگام نيازمندي نزد او آمد واز گرسنگي شِکوه کرد. آن زن با خود گفت: چه خوب است در چنين زمانه دشواري صدقه بدهم. از اين رو لقمه را از دهان خود گرفت وبه آن نيازمند داد. آن زن بچه کوچکي داشت که در صحرا هيزم جمع مي کرد. همچنان که آن کودک در بيابان بود گرگي به او حمله کرد واو را به دندان گرفت وگريخت. وقتي مادر صداي فرياد کودکش را شنيد، ناخودآگاه به دنبال گرگ شروع به دويدن کرد. در اين هنگام خدا به جبرئيل فرمان داد تا آن کودک را از دهان گرگ برهاند. سپس جبرئيل به آن زن گفت: اي بنده خدا، اين لقمه به جاي آن لقمه(2) (يعني به پاس لقمه اي که در آن تنگنا وسختي به آن نيازمند دادي، کودکِ تو را از کام گرگ نجات داديم).

ايشان فرمودند: نجات يافتن جان کودک وشنيدن صداي فرشته به مراتب ارزشمندتر از يک لقمه نان است ولي همچنان که در آيه مذکور گفته شد خداي متعال وعده داده است که به انسان نيکوکار بهتر از آنچه انجام داده پاداش دهد.

ايشان تأکيد کردند: از همين رو انسان بايد هميشه درپي کارهاي پسنديده باشد وهرکار خيري که از دست او برمي آيد در قبال ديگران، اعم از خانواده، دوستان، بيگانگان يا حتي حيوانات انجام دهد؛ زيرا خداي متعال به وعده خود عمل خواهد کرد وپاداشي دوچندان به او خواهد داد.

ايشان اعمال خير را داراي درجات ومراتبي چون «خوب» و«خوب تر» دانستند واظهار داشتند: يکي از بالاترين مراتب خوبي مسئله حلم است. حلم آن است که انسان به کسي ستم کند يا زور بگويد وشخص در عين اين که مي تواند مقابله به مثل کند وپاسخ دهد، بردباري به خرج دهد. «صبر» و«حلم» از جهاتي به هم نزديکند ودر عين حال با هم تفاوت دارند. فرق صبر وحلم اين است که صبر به امور تکويني وخارج از اراده انسان مربوط است. کسي که در برابر مرگ عزيزان، بيماري، بلاهاي ناخواسته ومانند آن بردباري به خرج دهد وبي تابي نکند، صبر کرده است. اما حلم به مواردي ارتباط مي يابد که از توان واراده انسان خارج نيست وبا اين که مي تواند پاسخ طرف مقابل را بدهد از اين کار خودداري نمايد.

ايشان درپايان خاطرنشان کردند: در اهميت ووالايي صفت حلم همين بس که خداي متعال در وصف حضرت ابراهيم خليل الرحمان ـ عليه وعلي نبيناوآله السلام ـ با صفت «حليم» از ايشان ياد مي کند.

 

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

 

1. قصص(28)، آيه84.

2. ثواب الاعمال وعقاب الاعمال، ص140 (ثواب الصدقه...).