همه ساله در مناطق شيعه نشين علاوه بر ماه مبارک رمضان، دست کم در دهه اول محرم ودهه آخر صفر آيين هاي خاص سوگواري برپاست ومبلغان فراواني به انجام وظيفه مي پردازند. تا جايي که مي توان گفت اين آيين ها جزء سنت هاي شيعيان ايران وعراق وديگر کشورها شده است. اما متأسفانه دهه فاطميه اول ودوم همچون صاحب آن با نوعي بي مهري ومظلوميت روبروست وچه بسا در بسياري از نقاط حتي مراسم سوگواري نيز برگزار نشود.

در اين ميان مبلغان ونيز گروه هاي تبليغيِ بسياري به نحو خودجوش در پيِ پر کردنِ اين خلأ وخدمت به ام الأئمه حضرت زهراي مرضيه برآمده اند. يکي از اين هيئت هاي ويژه ايام فاطميه، روز شنبه 6 جمادي الاول 1427ق (13 خرداد 85ش) خدمت مرجع بزرگوار حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي آمدند وبه بيانات ارزشمندشان گوش فرا دادند.

مرجع عالي قدر طي اين ديدار فرمودند: يکي از علماي پيشين سيد محمدباقر حجت طباطبايي (متوفاي 1331ق) نام داشت که از نسل صاحب رياض واز علماي بزرگ وکوشا بود. وي در هنگام جواني روزي به همراه والد ارجمندش به زيارت مشاهد مشرفه کاظمين عليهم السلام مشرف شد. علما وشخصيت هاي مذهبي کاظمين وبغداد که از آمدن اين دو بزرگوار با خبر شدند نزد آنان گرد آمدند ودرباره يکي از علماي عامه که تهمت هاي ناروايي را متوجه شيعيان کرده بود سخن گفتند. در آن زمان تمام کشورهاي اسلامي به جز ايران تحت سيطره دولت عثماني بود وگويا آن عالم سني نظر سلطان عبدالحميد پادشاه عثماني را به ديدگاه هاي خود جلب کرده بود وشيعيان را در نظر وي مردمي مشرک توصيف نموده بود که خلفا وصحابه واز جمله عايشه همسر پيامبر صلي الله عليه وآله را لعن مي گويند. کار به جايي رسيده بود که پادشاه تصميم گرفت که از همه شيعيان بخواهند در ميادين عمومي حاضر شوند وشهادتين خود را در ملأ عام بازگويند.

آنان از پدر سيد محمد باقر خواستند به شبهات وايرادات بي اساس آن عالم سني پاسخ گويد واو نيز اين کار را به فرزند دانشمندش حواله داد. سيد محمد باقر شبهات وي را در قالب منظومه اي در پانصد بيت پاسخ داد که انصافاً زيبا وخواندني است. در گذشته طلاب علوم ديني تمام يا بخشي از اين منظومه عقايدي را حفظ مي کردند. مي توان گفت اين منظومه يک دوره کامل از اصول شيعه ـ البته با ملاحظه اصل تقيه ـ مي باشد. مرحوم سيد محمد باقر حجت اين منظومه را الشهاب الثاقب نام نهاد وبراي پادشاه فرستاد. اين منظومه نظر وي را جلب کرد وباعث شد پادشاه از تصميم خود بازگردد. به عبارت ديگر اين کتاب مصيبت بزرگي را از شيعه دفع کرد واز کشته شدن هزاران نفر از شيعيان جلوگيري نمود.

آيت الله العظمي شيرازي در ادامه افزود: صاحب اين کتاب ارزشمند ماجرايي با حضرت زهرا سلام الله عليها دارد که شنيدني است. اين ماجرا را مرحوم والد ـ البته با واسطه ـ از صاحب خودِ قصيده نقل مي کردند. مرحوم حجت گفته بودند: من واقعاً متحير مانده بودم که راجع به مسئله امامت ودشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام چه چيزي بگويم که از يک طرف پادشاه آزرده خاطر نشود واز سوي ديگر مخالف حق نباشد. مثلاً درباره عايشه چه بگويم که هم مادرمان حضرت زهرا سلام الله عليها خرسند باشند وهم پادشاه را قانع کند. چراکه ناصبيان همه جا مي گفتند که شيعيان، عايشه را ناسزا مي گويند ولذا واجب القتل مي باشند. در نهايت شبي اين بيت به خاطرم رسيد وبه گمان خود با گفتن آن شاهکار کرده بودم:

اي أمّ إني وأبيک لأبي من ان أسبَّ زوج جدنا النبي

يعني اي مادر، به پدرت قسم مي خورم که من از جد خودم خجالت مي کشم که همسر وي را ناسزا گويم.

همان شب حضرت زهرا سلام الله عليها را در عالم رويا ديدم که به من فرمودند: عايشه در حق تو چگونه مادري کرده است که درباره وي چنين مي گويي؟ از خواب برخواستم واين بيت را به اين نحو اصلاح کردم:

فيا حميرا سَبّکِ محرمٌ لأجل عينٍ الفَ عينٍ تکرم

اي حميرا دشنام گفتن به تو روا نيست چه بسا به حرمت يک شخص، هزار کس مورد تکريم واقع شوند.

مرجع عالي قدر پس از بيان اين ماجرا افزودند: در حقيقت حضرت زهرا سلام الله عليها به ايشان فرمودند: ضرورتي ندارد او را با تعبير «يا ام؛ اي مادر» خطاب کني. شايد بود ونبود اين کلمه در ميان آن کتاب پانصد بيتي نمي توانست تأثير مثبت يا منفي به جا بگذارد اما حضرت زهرا سلام الله عليها تا اين اندازه باريک بيني ونازک کاري به خرج داده بودند.

ايشان در پايان خاطرنشان کردند: هرکدام از شما به نوبه خود تلاش هاي فکري، جسمي، ومالي بسياري را متحمل مي شويد. اين ها همگي در دورکردن رذايل نفساني از انسان ورشد او نقش دارند. سختي هايي که در اين راه متحمل مي شويم نزد خداي متعال به شمار مي آيد وهمگي عنايت است.

اهل بيت عليهم السلام وحضرت حجةبن الحسن عجل الله تعالي فرجه الشريف به ما وعده «رعايت» وحفاظت داده اند، ولي نبايد توقع داشته باشيم که همه چيز هم اکنون درست شود. اين دنيا دارِ امتحان است وهمه ما بايد مورد آزمون واقع شويم. اميدوارم به برکت آن انوار مقدس عليهم السلام همه ما از اين آزمون ها سربلند بيرون آييم.