جمعي از زائران آستان مقدس حضرت ثامن الحجج عليه آلاف التحية والثنا در قالب کاروان «نورالرضا» از منطقه سيهات عربستان، روز شنبه 5جمادي الثاني 1427(10/4/85) خدمت حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي رسيدند.

ايشان ضمن اشاره به حديث شريف امام صادق عليه السلام که مي فرمايند: انظُر الي من هو دونَکَ ولا تنظُر إلي من هو فَوقُکَ في المقدُرَةِ فإنّ ذلک أقنعُ لَکَ بما قسم لک؛(1) هميشه به زيردست خود بنگر وبه کساني که در توانگري وثروت از تو برترند نگاه مکن، چراکه اين کار تو را به قسمت الهي خشنود مي سازد» اظهار داشتند: اين سخن کوتاه ولي ژرف امام، از کلمات جامع وحکيمانه اي است که براي هرکس در هر شرايطي موجبات خرسندي وسعادت را فراهم مي سازد.

ايشان افزودند: خداي متعال آسايش را مربوط به آخرت ونعمت را در بهشت مقرر فرموده واين دنيا را دار مشکلات قرار داده است. هر انساني هرقدر توانگر واز نعمت هاي گوناگون برخوردار باشد، همچنان مشکلاتي دارد ودر زندگي خود کاستي هايي احساس مي کند. خداي متعال اراده کرده که اين دنيا با مشکلات فراوان توأم باشد تا بدين وسيله بندگان مورد آزمون قرار گيرند ودر بحران ها ودشواري ها گوهر خويش را نشان دهند.

ايشان خاطرنشان کردند: مشکلات دنيا بر هرکس فشار وارد مي کند واين فشار چه بسا به قدري شدت يابد که شخص را به مرز انتحار برساند. انسان مي تواند با راهکارهايي چون دعا، صدقه وصله رحم برخي از اين فشارها را کاهش دهد، ولي با بقيه مشکلات چگونه بايد برخورد کرد؟ امام صادق عليه السلام در اين روايت، بهترين درمان ممکن براي اين قبيل فشارها وتنش هاي روحي را بازگو کرده وفرموده اند: «هميشه به پايين تر از خود بنگريد».

آيت الله العظمي شيرازي در توضيح سخنان خود فرمودند: ترديدي نيست که فقر مشکل بزرگي است ومشکلات فراوان ديگري را نيز به همراه دارد وشايسته است که انسان براي حل مشکل فقر خود تلاش کند. اما اگر اين مشکل چنان که بايد وشايد وبه صورت کامل حل نشد، آيا سزاوار است که انسان اعصاب خود را بفرسايد وخداي ناکرده به سلامتي، ايمان يا خانواده خود آسيب برساند واين امور مهم را قرباني کند؟! چنين کسي اگر اندکي تأمل کند در اطراف خود همسايگان وخويشاوندان بسياري را خواهد ديد که از نظر مالي به مراتب وضعيتي بدتر از او دارند. همين امر باعث مي شود تحمل مشکلات برايش آسان تر شود. شخصي که از يک بيماري رنج مي برد نيز چنين است. براساس روايات، بيماري، زکاتِ بدن است ونيز در روايات آمده است: «لا خير في بدنٍ لا يألم؛(2) بدني که دچار بيماري ودرد نشود، خيري در آن نيست. کسي که دچار بيماري شديد شود، وبه رغم مراجعه به پزشکان، صدقه، دعا وتوسل بيماري وي بهبود نيابد وبه درازا کشد، نبايد نااميد شود. چنين شخصي اگر به بيماراني که وضعيتي بدتر دارند بنگرد نگرش وي کاملاً دگرگون مي شود. کساني که از همسايه، فرزند، همکار يا همنشين بداخلاق رنج مي برند وهر گرفتار ديگري وقتي به فرودست تر از خود بنگرد، بار مصيبتش سبک تر خواهد شد.

چندي پيش يکي از مؤمنان دچار درد شديدي شد وامکان درمان براي وي وجود نداشت. مي گفت: به ياد اين کلام امام صادق عليه السلام افتادم وبا خود گفتم: اگر نابينا بودم تحمل اين درد برايم دشوارتر ومشکلم بسيار پيچيده تر بود. وقتي لحظاتي در اين مسأله انديشيدم آن درد جانکاه را فراموش کردم. ساعتي بعد يادم افتاد که مدت ها بود از درد جانکاهي رنج مي بردم که لحظه اي مرا آسوده نمي گذاشت. پس از آن شدت درد بسيار کمتر وتحمل آن آسان تر شد.

ايشان يادآور شدند: مشکلات هيچ گاه تمام نمي شود مشيت الهي بر اين تعلق گرفته که مردم با اين مشکلات آزموده شوند. خداي متعال مي فرمايد: «وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ؛(3) شما را به بد ونيک مي آزماييم وسرانجام نزد ما باز مي گرديد». هيچ کس نيست که در زندگي با مشکلات کوچک وبزرگ دست به گريبان نباشد. حقا که کلام اهل بيت عليهم السلام نور است؛ زيرا علاج واقعي اين مشکلاتِ کوچک وبزرگ انديشيدن به حال کساني است که مشکلات بزرگ تر وبيشتري دارند. اين امر نه تنها از شدت رنج انسان مي کاهد بلکه چه بسا مشکل را به طور کامل حل مي کند. علاوه بر اين باعث مي شود انسان به ياد نعمت هاي الهي، زبان به شکر وسپاس بگشايد ودري از ايمان به روي او گشوده شود. افزون بر همه اينها چنين کسي مهار اعصاب خود را به تنش ها ومشکلات نمي دهد وآسيب روحي نخواهد ديد.

مرجع عالي قدر ايام فاطميه، بيستم جمادي وزادروز فرخنده حضرت زهرا ونيز فرصت هاي زيارتي را ايام مناسبي براي خودسازي خودسازي وايجاد تحولات روحي دانستند وبه زائران سفارش کردند: بکوشيد از اين فرصتِ مناسبِ زماني ومکاني بهره برداري کنيد وهميشه در مشکلات، به فرودست تر از خود بنگريد.

پس از ايشان آيت الله سيد رضا شيرازي نيز به سخنراني پرداخت وبه نکات زير اشاره کرد:

1. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمودند: «الله الله في القرآن، لا يسبقنکم في العمل به غيرکم؛(4) شما را به خدا کسي در عمل کردن به قرآن برشما پيشي نگيرد».

2. قرآن کريم مجموعه اي از ارزش هاي والاي اخلاقي است که بايد ملاک کار مؤمنان قرار گيرد. ما نبايد خود را با ارزش هاي جامعه پيرامون ومقبولات روزگار خود وفق دهيم، بلکه بايد ارزش ها وتعاليم والاي قرآن را در وجود خود وجامعه پياده نماييم.

3. براي نمونه يکي از ارزش هاي قرآني راستگويي است که پس از پيشوايان معصوم، ابوذر غفاري مصداق روشني از اين ارزش است. رسول خدا صلي الله عليه وآله فرموده اند: تاکنون آسمان برکسي راستگوتر از ابوذر سايه نيفکنده است. ارزش والاي ديگر، عفو است که نمونه روشن آن را در مالک اشتر مشاهده مي کنيم که وقتي يکي از مردم نادان به او جسارت کرد، بيدرنگ به مسجد رفت وبراي وي طلب آمرزش نمود.

4. ارزش هاي قرآني سنگ بناي جوامع متمدن امروزند؛ براي نمونه قرآن کريم مي فرمايد: «وَأَمْرُهُمْ شُورَي بَيْنَهُم؛(5) وکارشان ميان آنان براساس مشورت است». غربي ها در حالي که جوامع ما از ديکتاتوري واستبداد رنج مي برند، با اجراي اصول قرآني ساده اي چون آزادي ومشورت، سعادت نسبي جوامع خود را تضمين کرده اند.
 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. بحارالانوار، ج67، ص173 (باب52ـ اليقين والصبر علي...، حديث28).
2. مستدرک الوسائل، ج2، ص65 (1ـ باب استحباب احتساب المرض و...).
3. انبيا(21)، آيه35.
4. نهج البلاغه، نامه47.
5. شوري(42)، آيه38.