LOGIN
جلسات علمی
shirazi.ir
"در محضر مرجعيت"
 شب دهم
کد 1100
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 15 مهر 1385 - 13 رمضان العظيم 1427
در شب هاي پر برکت ماه رمضان علما، فضلا، طلاب حوزه علميه، شخصيت هاي گوناگون وعموم مؤمنان به ديدار آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در شهر مقدس قم مي روند. طي اين ديدارها گفتگوهاي پر بهايي پيرامون مباحث علمي، فقهي، فرهنگي وتاريخي صورت مي گيرد که حاوي نکات ارزشمند بسياري است ومرجع عاليقدر نيز رهنمودها وسفارش هايي ايراد مي فرمايند.

بسم الله الرحمن الرحيم


جلسه امشب با سالروز وفات حضرت ام المؤمنين خانم خديجه کبري سلام الله عليها مصادف بود. آن حضرت نخستين زني بود که به رسول خدا صلي الله عليه وآله ايمان آورد وثروت وي وياري اش از آن حضرت در پيشبرد اسلام سهم انکارناپذيري دارد. بدين مناسبت آيت الله العظمي شيرازي در ابتداي اين نشست به جايگاه والاي آن بانوي بزرگوار اشاره فرمودند و خاطرنشان کردند: حضرت خديجه سلام الله عليها به مرحله عصمت صغري دست يافتند واين خود گوياي مقام رفيع ايشان است.

در اين جلسه مسئله مبيت در منا مورد مناقشه قرار گرفت وايشان فرمودند: برخي از حاجيان اين امکان را نمي يابند که در مِني بيتوته کنند وبه دليل نبود جا خارج از آن توقف مي کنند. در اين حالت آيا بر اين اشخاص واجب است که از مِني بگذرند يا نيم ساعت به آن جا بروند تا بيتوته در مِني صدق کند؟

مرجع عالي قدر در ادامه افزودند: يکي از اصحاب امام صادق عليه السلام از آن حضرت درباره وقوف در عرفات در حالت اضطرار سؤال نمود. امام در پاسخ او نفرمود که لازم است از عرفات مرور کند. با اين که مي دانيم عرفات رکن است اما مِني رکن نيست.

ايشان خاطرنشان کردند: مسائل حج جداً فراوان است. در روايات شريفه آمده است که يکي از اصحاب به امام معصوم عليه السلام عرضه داشت: ما چهل سال است که درباره موضوعات حج از شما سؤال مي کنيم ولي هنوز مسائل آن به پايان نرسيده است.

در ادامه اين جلسه از ايشان سؤال شد: شخصي نذر کرده که پنج روز آخر ماه شعبان را روزه بدارد. در عين حال قضاي پنج روز روزه از ماه رمضان گذشته بر وي واجب مي باشد که وقت آن نيز مضيق (تنگ) است. در اين حالت کدام يک از روزها مقدم است؟

ايشان در پاسخ فرمودند: در اين حالت بايد روزه اي را که به واسطه نذر واجب شده است مقدم بدارد.

آيت الله العظمي شيرازي در ادامه ماجراي زير را نقل کردند: مرحوم صاحب جواهر اصرار داشت طلاب اشکالاتي را که در جلسه درس به ذهنشان مي رسد آشکارا مطرح کنند. از همين رو جلسات درس ايشان سرشار از بحث ومناقشه بود.

در يکي از روزها استاد (صاحب جواهر) درس خود را به پايان رساند ولي هيچ کدام از طلاب اشکالي مطرح نکردند وسؤالي نپرسيدند. شيخ با تعجب پرسيد: آيا سخنانم وحي منزل بود که هيچ کس بر آن اشکالي وارد نمي کند؟ شاگردان در پاسخ اظهار داشتند: ديشب کک در فضا زياد بود ونتوانستيم مطالعه کنيم. (حشرات وبه ويژه کک در ايام تابستان در کربلا زياد مي شد وبه ياد دارم که در برخي شب ها آسمان را مي پوشاند وهنگام مطالعه به فراواني روي صفحات کتاب مي افتاد ومانع مطالعه مي شد.) مرحوم صاحب جواهر به شاگردان گفت: بله، کک در هوا زياد ومطالعه دشوار بود ولي من مجبور بودم درس امروز را آماده کنم. زيرا برخلاف شما که فقط شنونده ايد من بايد درس را ارائه کنم. از اين رو با خود گفتم چه کنم؟ يادم آمد که بر بام خانه اتاقي داريم که به عنوان انباري از آن استفاده مي کنيم. گفتم خوب است به آن جا بروم ومشغول مطالعه شوم. تنها مشکلي که آن جا داشت اين بود که متروکه وکثيف بود وگرد وخاک در وديوار آن را فراگرفته بود. از همين رو لباس هايم را درآوردم، لنگي پوشيدم، چراغي برداشتم و وقتي وارد آن انباري شدم در را بستم تا کک ها وارد نشوند.

اما مشکل اين بود که آن اتاق غير از آن که کثيف وپر از گرد وخاک بود، فضاي گرمي داشت ودر عين حال لانه جانوران وحشرات ديگر مثل جيرجيرک ها شده بود.

آيت الله العظمي شيرازي پس از بيان اين ماجرا تأکيد کردند: منزلت عظيم وجايگاه رفيع ووالايي که علماي اعلام وسلف صالح بدان دست يافته اند همگي در پرتو تحمل سختي ها ومشقت هاي گوناگون در راه کسب علم حاصل آمده است.

  • نظری برای این خبر درج نشده است.