شب هاي ماه مبارک رمضان ـ ماه رحمت وامان وماه نزول قرآن ـ فرصت مناسبي براي مذاکرات علمي وخوشه چيني از محضر عالمان بزرگوار است. شماري از فضلا همچون سال هاي گذشته در شب هاي اين ماه نزد آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله مي روند واز مطالب علمي ونکات قرآني وفقهي واصولي ايشان بهره مي برند.
در نشست اين شب برخي مسائل و فروع روزه، قضا و فديه براي کساني که روزه گرفتن برايشان ممکن نيست مورد مناقشه قرار گرفت. معظم له فرمودند: چهار نفر از کساني که نمي توانند ماه مبارک رمضان را روزه بگيرند ـ طبعا در صورت تمکن ـ پس از پايان يافتن ماه مبارک رمضان بايد فوراً فديه بپردازند و علاوه بر اين قضاي روزه خود را هم بايد به جا آورند. اين چهار تن عبارتند از: زني که به کودک خود شير مي دهد و شير او کم است، شخصي که به واسطه بيماري زياد تشنه مي شود و نمي تواند تشنگي را تحمل کند (ذوالعطاش)، کسي که به جهت پيري نمي تواند روزه بگيرد يا براي او مشقت دارد، و زن بارداري که زاييدن او نزديک است.
اما مسافر و مريض فقط بايد روزه هايي را که نگرفته اند قضا کنند.
يکي از فضلا پرسيد: زن بارداري که زاييدن او نزديک است و ماه مبارک رمضان را روزه نمي گيرد اگر نتواند تا ماه رمضان سال آينده قضاي آن را به جا آورد حکمش چيست؟
معظم له جواب دادند: بايد دو فديه بپردازد.
سؤال شد: شخصي به کسي مبلغ معيني قرض داد ولي بر قرض گيرنده شرط کرد هنگام بازپرداخت به اندازه ارزش مالي (و با مد نظر قرار دادن تورم) آن را پس بدهد. حکم چنين قرضي چيست؟
ايشان پاسخ دادند: قاعده «العقود تابعة للقصود» فقط در دو مورد جاري نمي شود:
اول: قرض، تا مبادا ادله ربا تأويل شود.
دوم: خمس.
در اين حالت اين به خود عرف باز مي گردد که تشخيص دهد آنچه قرض دهنده خواسته است همان ارزش مالي پيشين است يا سود و بهره حرام است.
از معظم له سؤال شد: خانه اي وقف اقامه عزاداري حضرت سيدالشهدا عليه السلام شده است و اکنون به دلايل متعددي استفاده از آن مقدور نيست. آيا مي توان آن را فروخت؟
ايشان فرمودند: اگر استفاده کردن از آن به قدري کم باشد که هيچ تلقي شود، طبيعتاً فروش آن با اجازه متولي اشکالي ندارد.
