جمعی از کربلائی های خدمتگزار حسینیِ مقیم کشور سوئد در روز 27 ماه ذی القعدة الحرام 1440ق (1398/5/9) در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند. در آغاز این دیدار معظم له ضمن خوشامدگویی جویای احوال آنان و احوال برادران فعال و همچنین فعالیت های آنان در کشور سوئد شدند.

سپس فرمودند: انسان نه با ابزار، بلکه با امید و آرزو موفق می شود؛ لذا اگر امید و آرزو باشد، حتی اگر ابزار و وسائل وجود نداشته باشد توفیق حاصل خواهد شد. اگر صورت مسئله برعکس باشد و وسایل و ابزار فراهم گردد، اما آرزو و امید وجود نداشته باشد، انسان به توفیقی دست نخواهد یافت.

خدای متعال چنین مقدر فرموده است که امور اجتماعی، به ویژه قضیه مقدس امام حسین علیه السلام با مشکلات همراه باشد تا مردم را به این وسیله بیازماید و اینکه چه کسی یا کسانی این مسیر را می پیمایند و آن را بر خود هموار می کنند و بدان خشنود هستند و چه افرادی از آن روی بر می تابند و از تحمل آن سر باز می زنند.

ایشان در تبیین مطلب افزودند: چند سال قبل گروهی از اعضای یک حسینیه در ایران به چند شهر کشور رفتند تا تبرعات و هدایا و کمک های مردمی را برای حسینیه و خدمات حسینی جمع آوری کنند. یکی از آن افراد می گفت: به هدف خود نرسیدیم، بلکه مورد اهانت و بی حرمتی قرار گرفتیم.

یکی از آنان که سالخورده‌مردی بود و به رحمت خدا رفته است گفت: به امام حسین علیه السلام عرض کردم: من عمر خود را در راه تو صرف کرده ام و در خدمت به قضیه و دستگاه مقدس تو مویم سفید شده است. اگر کارها و خدمات من مقبول درگاه تو هست، خدا را سپاس می گویم و در صورت مردود بودن، همین اندازه بس است و من خدمتم را متوقف می کنم.

پرسیدم: آیا شما را طرد کردند؟

گفت: نه، مگر باید ما را می راندند؟

گفتم: نه، فقط پرسیدم.

سپس گفتم: آیا آب دهان بر صورت شما انداختند؟

گفت: نه، مگر باید توهین و تحقیر به این حد برسد؟

گفتم: نه، ولی پرسیدم و پاسخ او منفی بود.

به او و همراهانش گفتم: گرامی ترین و برترین آفریدگان همه تاریخ که خدای سبحان تمام هستی را به برکت و برای وجودش آفرید، یعنی خاتم پیامبران، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله که خدایش در حدیث قدسی خطاب به او فرمود: «یا أحمد، لولاک لما خلقت الأفلاک؛ اگر به خاطر تو نمی بود هستی را خلق نمی کردم» با همین رفتار مشرکان مکه و بدتر از آن روبرو شدند.

خدای متعال به او فرمان داد که دین اسلام و رسالت الهی خود را در شهر مکه مکرمه به مردم برساند و آن را ابلاغ کند. در هنگام ابلاغ رسالت و معرفی اسلام مشرکان نزد ایشان می آمدند و می گفتند: «از نزد ما دور شو، مبادا که شر و نحوست تو به ما سرایت کند».

برخی از آنان نیز بر چهره نورانی آن حضرت آب دهان می انداختند، اما رسول خدا صلی الله علیه وآله نگفتند: «خدایا، به من اهانت کردند».

ایشان افزودند: همچنین به آنان گفتم: اگر در این راه و مسیر آب دهان هم به صورت شما بیندازند، باید صبر کنید و حتی خوشحال شوید تا در راه خدای عزوجل و مسیر خدمت به امام حسین علیه السلام به ثبات قدم نائل گردید و استوار باشید.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی تأکید کردند: امام حسین علیه السلام همه ما و همه انسان ها را آزمایش و امتحان می کنند. سفارش من به برادران این است که دوستان را بیش از دشمنان تحمل کنند. به جوانان اهمیت بدهید و بکوشید آنان را همه جا، به ویژه زیر پرچم و خیمه امام حسین علیه السلام گرد آورید و بدانید و توجه داشته باشید که امام حسین علیه السلام دروازه بزرگ و وسیع رحمت خدای متعال است.

مسئولان و گردانندگان دستگاه امام حسین علیه السلام باید سختی ها و ناهمواری ها را تحمل کرده و آرامش روحی خود را برنیاشوبند و اعصاب خود را خرد نکنند. این سفارش من به تمام خادمان قضیه حضرت سیدالشهدا علیه السلام است.

ایشان در پایان سخنان خود فرمودند: از خدای متعال مسئلت دارم که این نعمت و توفیق خدمت به دستگاه امام حسین علیه السلام را از شما نگیرد و شما نیز این را از خدای متعال بخواهید و به یاد داشته باشید که در دعاهای ماه مبارک رمضان می خوانیم: «إلهی ولا تستبدل بی غیری؛ پروردگارا کسی را در این راه جایگزین من مفرما».