روز دوشنبه 29جمادي الاول 1427 (5/4/85) جمعي از شيعيان قطيف وزائران آستان مقدس حضرت علي بن موسي الرضا با آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي ديدار نمودند.

ايشان در ابتدا فرمودند: مردي بدوي خدمت رسول خدا صلي الله عليه وآله آمد واظهار داشت: من از راه دوري آمده ام مرا چيزي بياموزيد که جامع باشد وبه کارم آيد. رسول خدا صلي الله عليه وآله به او فرمودند: خشمگين نشو. آن مرد چند قدم رفت وبازگشت وخواسته اش را تکرار کرد. اما حضرت دوباره همان سفارش را فرمودند واين کار سه بار تکرار شد. آن مرد با خود گفت: ديگر پرسشم را تکرار نخواهم کرد؛ زيرا رسول خدا جز به نيکي سفارش ام نکرده است(1) [اين سفارش حضرت وصيت کاملي است که مرا از گناهان بسياري باز مي دارد].

مرجع عالي قدر در ادامه افزودند: غضب ريشه بسياري از گناهان ودر عين حال اساس مشکلات اجتماعي وخانوادگي است. مسئله اي به نام طلاق معمولاً از غضب شروع مي شود واندک اندک فاصله ميان زن وشوهر را چنان افزايش مي دهد که به طلاق وجدايي مي انجامد. اختلافات ميان دوشريک، دوبرادر و... نيز معمولاً مقدمه اي به نام غضب دارد.

ايشان خاطرنشان کردند: وقتي مقتضيات واسباب غضب موجود باشد، بسيار دشوار است که انسان غضبناک نشود. اين کار بر اثر تصميم قطعي وتمرين حاصل مي شود وکسي که چنين تصميمي گرفته باشد وتمرين کند، اندک اندک موفق مي شود در موارد غضب هرگز خشمگين نشود ؛ در روايت آمده است که حضرت اميرمؤمنان عليه السلام فرمودند : «من طلب شيئاً ناله أو بَعضه؛(2) هرکس خواهان چيزي باشد به تمام يا بخشي از آن مي رسد».

ايشان خاطرنشان کردند: اتخاذ چنين تصميمي در هرحال ودر همه جا نيکوست ولي در ايام فاطميه، در راه زيارت امام رضا عليه السلام وکريمه اهل بيت سلام الله عليها ودر اماکن مقدسي چون بارگاه ملکوتي آن دوبزرگوار بسيار نيکوتر وشايسته تر است.

در ادامه آيت الله العظمي سيد محمد رضا شيرازي با اشاره به آيه شريفه «وَتِلْکَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ؛(3) واين روزگار است که هر دم آن را به مراد کسي مي گردانيم» اظهار داشت: در اين آيه دوبُعد انذار وبشارت وجود دارد. اين آيه حاوي اين بشارت به تمام مؤمنان است که ايام دشواري وسختي دير نمي پايد وروزي جاي خود را به فرج وآساني مي دهد. از اين رو دل مؤمن بايد هميشه از اميد به رحمت خدا آکنده باشد. مؤمن حتي اگر نعوذبالله در جهنم افکنده شود اميدش به رحمت خدا قطع نمي شود. در دعاي شريف کميل از زبان اميرمؤمنان عليه السلام آمده است: «لأضجن إليک بين أهلها ضجيج الآملين؛ بار پروردگارا، اگر مرا در دوزخ افکني وزبان گفتارم نبندي چون اميدوارم ضجه سر خواهم داد وفرياد خواهم زد».

وي در بخش ديگري از سخنانش به مسئله ظلم پرداخت وگفت: فقط به دژخيماني چون صدام و... ظالم گفته نمي شود. شايد آنان در اوج ظلم باشند، اما بسيارند کساني که در مقياسي کوچک تر همانند صدام ظالمند.

وي دوري از ظلم، ترحم کردن وشفقت ورزيدن به همگان، کمک کردن به نيازمندان، حرمت نهادن به نعمت ها ونيايش ودعا را از جمله اسباب دوام نعمت هاي الهي توصيف نمو د و افزود: وقتي خداي متعال نعمتي را به انسان ارزاني دارد، آن را از او باز

 نمي ستاند مگر آن که سرزدن گناهي موجب سلب نعمت از وي شود.

 

1. کافي، ج2، ص303 (باب الغضب...).
2. نهج البلاغه، حکمت386.
3. آل عمران(3)، آيه140.