با فرارسیدن ماه مبارک رمضان مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شب های این ماه عظیم به بیان معارفی در خصوص این ماه مبارک می پردازند که به صورت زنده از طریق شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی پخش می شود. مشروح شب یازدهم بیانات معظم له به شرح زیر می باشد:

 

ام المؤمنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها پس از ازدواج با رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وآله با رنج و محنت و آزارهای فراوانی رو به رو شد. پس از بعثت آن حضرت، این مصیبت ها و رنج ها رو به فزونی نهاد؛ چراکه مشرکان رفتار و برخورد بسیار بدی با رسول خدا صلی الله علیه وآله داشتند و حتی خویشاوندان نزدیک آن بانوی بزرگوار او را ترک کردند. این در حالی بود که حضرت خدیجه سلام الله علیها پیش از ازدواج با حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله نه فقط از سوی زنان حجاز، بلکه از سوی مردان آن سامان نیز محترم بود. در سرزمین حجاز هیچ فردی از میان زنان و مردان وجود نداشت که همانند ایشان مورد احترام همگان باشد.

حضرت خدیجه سلام الله علیها پس از بعثت رسول خدا صلی الله علیه وآله و به دلیل اینکه بعد از امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهما السلام به رسول رحمت ایمان آورد و مسلمان شد رنج فراوانی دید و زنان و مردان مکه او را ملامت کرده و با نیش زبان خود آزارش می دادند. این آزارها به چند دلیل صورت می گرفت و به این علت ها ملامتش می کردند:

نخست اینکه مردها به خواستگاری زنان می رفتند، اما حضرت خدیجه سلام الله علیها برعکس عمل کرد و خود به خواستگاری رسول خدا صلی الله علیه وآله رفت و از آن حضرت درخواست ازدواج کرد؛

دوم اینکه مهریه خویش را خود بر عهده گرفت. حضرت خدیجه سلام الله علیها مبلغ کلانی، یعنی چهار هزار دینار طلا معادل چهل هزار درهم توسط جناب ابوطالب علیه السلام برای پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرستاد تا آن را به عنوان مهریه او بپردازد.

در روایات آمده است که رسول الله صلی الله علیه وآله برای جلوگیری از رسم شدن مهریه بالا و سنگین، چهارهزار دینار را به عنوان مهریه حضرت خدیجه سلام الله علیها ندادند، بلکه پنجاه دینار طلا از مبلغ ارسالی را به پانصد درهم به عنوان نقره نه طلا تبدیل کردند و به عمویشان حضرت ابوطالب علیه السلام دادند تا به حضرت خدیجه سلام الله علیها باز دهد. از همان زمان «مهرالسنة» مورد عمل قرار گرفت و امیرمؤمنان علیه السلام و دیگر امامان معصوم تا امام حسن عسکری علیهم السلام همین مقدار را مبنا قرار داده و به آن پایبند بوده و عمل میکردند. در روایات مؤید این مطلب آمده است: «لم یتجاوز مهرالسنة؛ بیش از مهرالسنه نمی دادند».

شخصیت های بزرگ مکه و حجاز کارگزاران تجارت حضرت خدیجه سلام الله علیها بودند و به جهت کار برای او به کسب درآمد می پرداختند، ولی همگی حتی خویشاوندان حضرتش او را بایکوت و با او قطع رابطه کردند و حضرت ام المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها تمام این مشکلات را بر خود هموار و آن را تحمل می کردند.

مطلب دیگر هم به شعب ابوطالب برمی‌گردد که حضرت خدیجه سلام الله علیها درآن جا رنج ها و سختی ها و آزارهای فراوانی دید. مشرکان، بنی هاشم را تحریم و آنان را از شهر مکه بیرون کردند. وضعیت چنان بود که اگر یک نفر از آنان به شهر مکه می رفت و او را در شهر می دیدند خونش را می ریختند و در واقع خون آنان هدر اعلام شده بود. شعب ابوطالب در پشت کوه های مکه در صحرایی قرار داشت و بنی هاشم در آن جا زندگی می کردند. ساکنان شعب که برای حفظ جان خود از گزند مشرکان به آن جا پناه برده بودند برای تأمین نیازهای اولیه زندگی خود چیزی نداشتند.

بنا به نقل منابع و کتاب های تاریخ آنان حدود چهار سال در آن جا بدون داشتن سایه بانی که از گزند خورشید و گرما و باران در امان باشند روزگار سپری می کردند، به غذا دسترسی نداشتند و همچنین پول و امکاناتی نداشتند.

از آن همه ثروت حضرت خدیجه سلام الله علیها اندک پولی مانده بود که رسول خدا صلی الله علیه وآله با واسطه و هزینه کردن از آن پول، اندک غذایی تهیه می کردند و در اختیار ساکنان شعب می گذاشتند. پول حضرت خدیجه سلام الله علیها تمام شد و توان تهیه غذا برای او فراهم نبود. حضرت این وضعیت و ده ها و صدها مورد دیگر را تحمل کرد. در هیچ جای تاریخ و سندی نیامده است که حضرت خدیجه سلام الله علیها از وضعیت و شرایط خود کوچک ترین گله یا شکایتی به رسول خدا صلی الله علیه وآله کرده یا در این زمینه سخنی گفته باشد. تمام این رفتارها و مشکلات فقط و فقط به این جهت بر او تحمیل می شد که با رسول خدا صلی الله علیه وآله ازدواج کرده بود.

یاور نبی

زمانی که آیه شریفه: «فَاصْدَعْ بِمٰا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ اَلْمُشْرِکِینَ؛ پس آنچه را بدان مأموری آشکار کن و از مشرکان روی برتاب» بر آن حضرت نازل شد، بنا به نقل روایات و تفاسیر حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله به کوه صفا رفتند مشرکان را به پذیرفتن اسلام دعوت کردند، سپس به کوه مروه رفتند و مجدداً دعوت خود را اعلام کردند. ابوجهل که دعوت پیامبر صلی الله علیه وآله را می دید سنگی به سوی آن حضرت پرتاب کرد که به پیشانی ایشان خورد و آن را شکست و خون از پیشانی حضرت بر صورت و محاسن ایشان جاری شد و مشرکان همچنان به پرتاب سنگ به سوی حضرتش ادامه دادند.

پیامبر صلی الله علیه وآله مردم را ترک کردند و به سمت کوه ها روانه شدند و مشرکان هم ایشان را دنبال می کردند، اما ایشان را ندیدند و حضرت از دید آنان پنهان شدند. چنان که برخی منابع تاریخی و روایات نقل کرده اند از پشت سر پیامبر صلی الله علیه وآله تا قدم های ایشان خون راه افتاده بود و حضرت بر اثر خونریزی دچار ضعف شدند و گوشه ای بی رمق افتادند.

یکی از مشرکان، امیرمؤمنان علیه السلام را دید و به او گفت: محمد [صلی الله علیه وآله] کشته شده است.

این نحوه سخن بیان کننده «مستقبل محقق الوقوع» است که به صیغه و ساختار ماضی بیان شده و بدین معناست که وی زنده نخواهد ماند.

بایسته یادآوری است که امیرمؤمنان علیه السلام از مسئله آگاه بودند و هنگام ولادت آیه قرآن خواندند و چیزی بر ایشان پوشیده نبود، اما بنا بود به ظاهر عمل کنند. حضرت علی بن ابی طالب علیهما السلام به سوی خانه رسول خدا صلی الله علیه وآله روانه شدند و ماجرا و قضیه رسول خدا صلی الله علیه وآله را به اطلاع حضرت خدیجه سلام الله علیها رساندند و قدری نان و آب برداشتند و همراه حضرت خدیجه سلام الله علیها سراغ پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله رفتند. امیرمؤمنان علیه السلام به ایشان فرمودند: شما در دامنه کوه دنبال رسول خدا صلی الله علیه وآله بگرد و خود حضرت به بالای کوه رفتند و رسول الله صلی الله علیه وآله را با زحمت پیدا کردند و آب و نان به حضرت دادند. ام المؤمنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها به جهت این که همسر پیامبر خدا بود زندگی سخت و سراسر مشکلات داشتند. از این رو خدای عزوجل ایشان را بسیار ارج نهاد و گرامی داشت.

به مادرمان تأسی کنیم

تاریخ مهم حضرت خدیجه سلام الله علیها باید از سوی زنان مؤمن و مسلمان سراسر جهان مورد تأسی قرار گیرد. این قشر بزرگ جامعه باید و باید حوادث زندگی و تاریخ آن بانوی فداکار و بزرگوار را بخواند و با الگوگرفتن از تحمل و شکیبایی و بردباری و مقاومت ایشان، در دفاع از اسلام و اهل بیت علیهم السلام بکوشند و مشکلات موجود در این مسیر را بر خود هموار و آن را تحمل کنند.

باید توجه داشت هرکسی وظیفه دارد که در راه خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام مشکلات را تحمل کند و بدانیم که پاداش و اجر بر اساس میزان مشقت و سختی عمل است.

اگر بانویی در راه خدمت به اسلام و اهل بیت علیهم السلام و اهداف والای آنان می کوشد، سزاوار است که پدر، شوهر، برادران و خواهران، فرزندان و خویشاوندانش او را در ادامه دادن به مسیر و فعالیتش تشویق و یاری کنند. تأسی به حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها در مرتبه بعد از تأسی به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قرار دارد و وظیفه همگان است و تمام خانم ها وظیفه دارند در راه خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام بکوشند و هر سختی و مشکلی را در این راه بر خود هموار کنند.

 

وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین