آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله چهارشنبه گذشته در جمع اعضا وزائران سعودي کاروان «نور الرضا» ضمن تأکيد بر اهميت زيارت وشرايط آن اظهار داشتند: سفرهايي که به منظور زيارت وعرض ارادت به اهل بيت عليهم السلام صورت مي گيرد سفرهايي با فضيلت است واز نعمت هاي عظيم الهي به شمار مي رود.

ايشان قبولي اعمال از جمله زيارت را منوط به توجه قلبي وپايبندي به تقوا دانستند وفرمودند: هرچه تقوا والتزام زائر به واجبات ومحرمات الهي بيشتر باشد، زيارت براي وي برکات معنوي افزون تري دربر خواهد داشت واز عنايات اهل بيت بيشتر بهره مند خواهد شد. بنابراين کليد بهره مندي از الطاف امامان معصوم در حقيقت در دست ماست واعمال ما دخالت ونقش مستقيمي در اين مطلب دارد.

معظم له خاطرنشان کردند: تقوا مراتبي گوناگون دارد وقبولي اعمال رابطه تنگاتنگي با تقوا دارد. خداي متعال در بيان اين معنا فرموده است: «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛(1) خداي متعال فقط اعمال انسان هاي با تقوا را مي پذيرد».

ايشان در پايان سفارش کردند: هرقدر مي توانيد ميزان توجه وپايبندي خود را به تقواي الهي و اوامر خداي متعال افزايش دهيد تا ان شاءالله با دستان پر و زادوتوشه اي معنوي بازگرديد.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي به ايراد سخن پرداخت واظهار داشت: منظور از «زينت» در آيه شريفه: «يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ؛(2) اي فرزندان آدم، زينت خود را هنگام رفتن به مسجد با خود برداريد» زينتي که به ذهنمان متبادر مي شود يعني نظافت جسمي، پوشاک تميز واستعمال عطر وجز آن نيست بلکه مقصود زينت باطني است که به قلب وعقل اختصاص دارد.

وي تصريح کرد: يکي از بارزترين مصاديق زينت باطني اين است که هنگام ملاقات با پروردگار به گناه وستم وغفلت آلوده نباشيم. در حديث شريفي از وجود مبارک مولاي متقيان علي عليه السلام آمده است: «إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَتَعالي أَوحي إلَي المَسيحِ عيسَي بنِ مَريَمَ عليهماالسلام: قُل لِلمَلَأِ مِن بَني إسرائيلَ لا تَدخُلُوا بَيتاً مِن بُيُوتي إلاّ بِقُلُوبٍ طاهِرَةٍ وَأَبصارٍ خاشِعَةٍ وَأَکُفٍّ نَقيَّةٍ، وَقُلْ لَهُم إِنّي غَيرُ مُستَجيبٍ لِأَحَدٍ مِنکُم دَعوَةً وَلِأَحَدٍ مِن خَلْقي قِبَلَهُ مُظلِمَةٌ؛(3) خداي تبارک وتعالي به حضرت عيسي بن مريم عليهماالسلام وحي فرمود: به بني اسرائيل بگو جز با دل پاک، ديده خاشع ودستان پاکيزه به خانه هاي من وارد نشويد وبه آنان بگو من دعاي کسي را که به يکي از بندگانم ستم کرده باشد، مستجاب نخواهم کرد».

1. مائده(5)، آيه27.

2. اعراف(7)، آيه31.

3. مستدرک الوسائل، ج5، ص270 (61ـ باب وجوب ترک الداعي الظلم و...، حديث2).