آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز دوشنبه 31تير1387 در جمع شماري از زائران سعودي (کاروان العقيله) درباره اهميت خودداري از گناهان مربوط به زبان فرمودند: چشم، دست و بقيه اعضاي بدن انسان گناهان ويژه اي دارند و هر يک از اعضاي پيکر انسان ممکن است انسان را اهل بهشت يا دوزخ کند. ولي در اين ميان زبان نقشي به مراتب بيشتر از ديگر اعضا دارد. آفت ها و لغزش هاي زباني بيش از لغزش هاي ديگر اعضاست. کسي که مهار زبان خود را به دست نگيرد و آن را آزاد بگذارد، هم چنان که در روايات پيشوايان دين آمده است از اهل جهنم خواهد بود. در روايت آمده است شخصي نزد رسول مکرم اسلام صلي الله عليه وآله آمد و از آن حضرت وصيتي طلب کرد. پيامبر به او فرمودند: زبانت را نگاه دار. آن مرد دوباره وصيت و نصيحتي طلبيد. حضرت فرمودند: زبانت را نگاه دار. براي بار سوم به پيامبر عرضه داشت: به من وصيتي بفرماييد: حضرت فرمودند: زبانت را نگاه دار، واي بر تو، آيا چيزي جز زبانِ مردم، آنان را [جهنمي مي کند و] با بيني به روي آتش مي افکند؟(1)

کسي که مهار زبان خود را به دست نگيرد و آن را آزاد بگذارد، هم چنان که در روايات پيشوايان دين آمده است از اهل جهنم خواهد بود

مرجع عالي قدر در ادامه افزودند: کسي که تصميم بگيرد زبان خود را از در افتادن به حرام نگاه دارد، شايد اين کار در ابتدا برايش دشوار باشد، ولي خداي متعال روز به روز اين کار را برايش آسان مي سازد و ياري اش مي فرمايد. به طوري که پس از گذشت چندي اين کار هيچ دشواري برايش در بر نخواهد داشت و به صورت عادت و طبيعت ثانويه او در خواهد آمد. از آن جا که بدي و خوبي بستگي فراواني به عادت دارد، استمرار اين کار آن را به عادت تبديل خواهد کرد شايسته است که هر يک از ما در برخورد با همسر، فرزندان، خويشاوندان و... زبان خود را از چيزهايي که مورد پسند خداي متعال نيست نگاه داريم.

ايشان خطاب به زائران بارگاه مطهر رضوي يادآور شدند: شما در اين سفر که مصداق طاعت الهي است قرار داريد و دل هايتان به خدا و اهل بيت عليهم السلام رو کرده و آمادگي بسياري براي طاعت خدا داريد. اين فرصت را غنيمت بشماريد و از خدا بخواهيد شما را به نگاه داشتن زبان از بدي ها توفيق دهد.

حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي نيز طي اين ديدار درباره اهميت اعمال خير، خدمت به خلق و برتري آن بر هر عبادت ديگر سخن گفت.

وي خاطر نشان کرد: از امام باقر عليه السلام روايت شده است که فرمودند: در ميان بني اسرائيل مرد ثروتمندي مي زيست که خدا فقط يک فرزند به او داده بود که او را بسيار دوست مي داشت. وقتي آن فرزند به سن ازدواج رسيد مقدمات ازدواج آن فرزند را با دختر عمويش فراهم کرد. ولي شخصي در خواب به او گفت: فرزندت در شب زفاف خواهد مرد. در پي ديدن اين رؤيا آن مرد بسيار اندوهگين شد و درباره اين ماجرا به کسي چيزي نگفت و دائم براي ازدواج فرزندش امروز و فردا مي کرد. تا اين که بر اثر فشار همسرش و نيز خانواده دختر تن به اين کار داد و ضمن استخاره از خدا، با خود گفت: شايد اين رؤيا از شيطان باشد. به هر حال در شب زفاف مشغول نماز و نيايش شد و منتظر ماند تا ببيند چه اتفاقي مي افتد. صبح فرزندش را در نهايت سلامت مشاهده کرد و خدا را سپاس گفت. شب بعد همان شخص به خوابش آمد و گفت: خداي عزوجل به خاطر رفتار نيکي که فرزندت در شب زفاف با مرد سائلي انجام داد بلا را از او دفع کرد. صبحگاه آن مرد به فرزندش گفت: فرزندم، در شب زفاف در حق سائلي کار نيکي انجام دادي؟ فرزندش گفت: چطور؟ گفت: دوست دارم بدانم و بدين واسطه بر خود ببالم. بايد موضوع را به من بگويي. گفت: آري، وقتي غذاي مهمانان را داديم، مقدار زيادي از غذا اضافه ماند. من نزد همسرم رفت. در اين هنگام شخصي زنگ خانه را به صدا درآورد و گفت: صاحبخانه از چيزهايي که خدا روزي تان کرده به ما هم کمک کنيد. برخاستم و او را به داخل خانه و نزد غذاها بردم و او مشغول خوردن شد. وقتي کاملا سير شد از او پرسيدم: همسر و فرزند داري؟ گفت: آري: گفتم: هر قدري مي خواهي برايشان غذا ببر. او نيز به اندازه اي که مي توانست با خود غذا برد و رفت. پدر با شنيدن اين ماجرا حمد الهي را به جا آورد و ماجراي خوابش را به او گفت.(2)

کسي که تصميم بگيرد زبان خود را از در افتادن به حرام نگاه دارد، شايد اين کار در ابتدا برايش دشوار باشد، ولي خداي متعال روز به روز اين کار را برايش آسان مي سازد و ياري اش مي فرمايد

او در ادامه افزود: بي ترديد عبادت از اهميت بسياري برخوردار است ولي از آيات شريفه بسياري چون «الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبي لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ؛(3) کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته کرده اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامي دارند» و نيز روايات فراواني ـ مانند روايت پيشين ـ يافت مي شود که عمل صالح کارايي و ثمر بخشي بيشتري دارد. چرا که «صالحات» غير از عبادت است و به عملي اطلاق مي شود که خير است و براي مردم و حتي حيوانات داراي نفع است. از همين روست که مولاي متقيان فرمودند: «در مورد بندگان خدا و سرزمين هاي او از خدا بترسيد [و حقشان را پاس داريد]؛ چرا که شما حتي در خصوص زمين ها و جانوران مسئوليد(4)».

او درباره اهميت والاي خدمت به خلق خاطر نشان کرد: روايات پيشوايان دين به روشني گوياي اين معناست که بهترين چيز براي دور کردن بلا و رسيدن به مقامات والاي اخروي عمل صالح است که همان خدمت کردن به همه مردم ـ اعم از مسلمان و غير مسلمان ـ مي باشد. در حديث شريف نبوي آمده است: «خصلتان ليس فوقهما من الخير شي‌ء: الإيمان بالله والنفع لعباد الله؛(5) دو خصلت است که بالاتر از آن چيزي نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به بندگان خدا».

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. الکافي، ج2، ص 115 (باب الصمت وحفظ اللسان، حديث 14).

2. مستدرک الوسائل، ج7، ص172(باب 8 استحباب الصدقة عند توقع البلاء، حديث2).

3. رعد(13)، آيه 29.

4. نهج البلاغة خطبه167.

5. کراجکي، معدن الجواهر، ص 25 (باب ذکر ما جاء في اثنين).