همايش بزرگ مبلغان استان اصفهان در شهر مقدس قم برگزار شد.

طي اين مراسم که ديشب (4دي ماه1387) در دفتر آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي برگزار گرديد، مرجع عالي قدر بيانات مهمي ايرادداشتند.

ايشان در ابتداي بياناتشان ضمن تبريک مناسبت هاي فرخنده عيد سعيد غدير نزول آيه هل اتي، مباهله و خاتم بخشي اميرمؤمنان صلوات الله عليه، توفيق بزرگداشت شادي ها و احزان اهل بيت عليهم السلام را از درگاه باري تعالي مسئلت نمودند و به ويژه بر غدير و عاشورا به عنوان دو رکن تشيع تأکيد کردند.

ايشان يادآور شدند: در سال هاي گذشته چنين جلسه اي با حضور آيت الله العظمي سيد محمد شيرازي و آقازاده ايشان آيت الله سيد محمد رضا شيرازي قدس سرهما برگزار مي شد ولي اين دو بزرگوار امروز در ميان ما نيستند. ما هم روزي بايد برويم و اين جهان را ترک کنيم. روزي که از اين جهان مفارقت مي کنيم هر قدر در زمينه عاشورا و غدير کوشيده باشيم به همان اندازه مايه چشم روشني و شادي ما خواهد بود و هر قدر در اين زمينه کوتاهي کرده باشيم مايه حسرت ما خواهد بود. از سوي ديگر نمي توانيم تصور کنيم کارشکني در اين خصوص چه فاجعه اي است و چه عواقب ناگواري در پي دارد و در آخرت چنين کساني چه روزگار سياهي دارند.

معظم له خاطر نشان کردند: در زيارت حضرت قمربني هاشم اباالفضل العباس عليه السلام ـ که از ناحيه معصومين عليهم السلام به طرق گوناگون و سند صحيح وارد شده ـ آمده است: «فجزاک الله عن رسوله وعن فاطمه وعن أميرالمؤمنين والحسن والحسين أفضل الجزاء بما صبرتَ و احتسبتَ وأعنتَ؛(1) [يا اباالفضل] خداي تبارک و تعالي از جانب پيغمبر خدا، حضرت زهرا، اميرالمؤمنين، وامام حسن مجتبي و حضرت سيدالشهدا صلوات الله عليهم اجمعين به پاس صبر، نيت مخلصانه، و ياري گري ات [تا آخرين نفس] به تو بهترين پاداش ها را عنايت کند».

در اين فقره بر سه نکته فوق العاده برجسته در شخصيت حضرت اباالفضل عليه السلام تأکيد شده است:

1. صبر و بردباري در شدايد. 2. نيت خدايي داشتن و سختي ها را براي خدا به جان خريدن و قصد قربت کردن. 3. کمک و ياري مستمر حضرت به امام و برادر بزرگوارشان حضرت سيدالشهدا عليه السلام تا آخرين لحظات.

شايسته است که ما چنين فضائلي را از آن حضرت بياموزيم و به کار بنديم. طي اين هزار و اندي سال بسياري از مؤمنان روش حضرت اباالفضل عليه السلام را سرمشق خود کرده و صبرها و احتساب هاي خالصانه و مستمري از خود نشان داده اند که ان شاء الله در قيامت شاهد نتيجه درخشان چنين اعمال نيکي خواهيم بود.

يکي از اين شيعيان که معاصر شيخ طوسي، سيد رضي و سيد مرتضي و از شاعران اهل بيت عليهم السلام بود حسين بن حجاج نام دارد که قصائد فراواني در حق اهل بيت عليهم السلام دارد و آکنده از مظاهر تبري و تولي است. از جمله:

قصيده غديريه او معروف است که در آن مي گويد:

«يا صاحب القبة البيضاء في النجف من زار قبرک واستشفي لديک شُفي؛

اي صاحب قبه سپيد در نجف (اشاره به گنبد سپيد و گچي حضرت که در آن زمان منحصر به فرد بود) هرکس قبر تو را زيارت کند و از تو شفا بخواهد البته شفا خواهد يافت.»

از آن جا که عباسيان قصد جان او را داشتند، خود را پنهان کرد و گفته اند بيست سال از همگان حتي خانواده خود محروم بود.

عطيه، مفسر قرآن و شاگرد ابن عباس و جابر بن عبدالله انصاري سال ها از سوي حجاج مورد تعقيب و آواره بود. در نهايت او را که پير شده بود در شيراز دستگير کردند و حجاج دستور داد ريش او را کندند و چهارصد ضربه شلاق به او زدند.

کميل بن زياد رضوان الله عليه نيز وقتي حجاج قصد جانش را کرد فرار کرد. حجاج بر بستگان و خانواده او فشار آورد و چون ممکن بود اين طاغوت جلاد همه را هلاک کند، کميل خودش را تسليم کرد ولي در برابر حجاج سر فرود نياورد و قدرت و صلابت روحي ويژه اي از خود نشان دارد.

کساني که در کربلا در رکاب امام خود شمشمير مي زدند همگي از روحيه بسيار والايي برخوردار بودند و در حقيقت با کمک روح خود بود که مي جنگيدند، نه جسم شان.

مرجع عالي قدر با تأکيد بر ضرورت تأسي به حضرت اباالفضل عباس عليه السلام فرمودند: ما هيچ گاه به مقام والاي حضرت اباالفضل نمي رسيم و هيچ کس نمي تواند به چنين مقامي دست يابد. ولي مي توانيم مثل بسياري از شيعيان در مسير ايشان قرار بگيريم و راه ايشان را ادامه دهيم و دست کم از پويندگان اين مسير باشيم.

ايشان در بخش ديگري از بياناتشان تأکيد کردند: ماجراي حضرت سيدالشهدا عليه السلام به گونه اي است که اراده تکويني خداي متعال بر اين تعلق گرفته است که اين ماجرا زنده بماند و هر روز زنده تر شود و هر جا با مشکل و مانعي مواجه شود از جاي ديگر و به نحو ديگر توسعه يابد.

يک روز بود که فقط در مدينه تني چند از بني هاشم براي امام حسين عليه السلام گريه مي کردند و کل عزاداري امام حسين عليه السلام منحصر در همين چند مجلس بود ولي بعدها اين مجالس به تمام نقاط و سرزمين ها گسترش يافت. پيرمردها نقل مي کنند که پهلوي اول تمام مسائل مرتبط با روضه امام حسين عليه السلام را ممنوع کرد. امروز از پهلوي اول اثري برجا نيست ولي شما بگوييد روضه امام حسين عليه السلام امروز در کجا نيست؟! امروزه در کنار کاخ سفيد و کاخ کرملين در مسکو روسيه، مجلس روضه سيدالشهدا عليه السلام بر پاست و اين ماجرا تا اين اندازه جهانگير شده است.

ايشان ماجراي سيدالشهدا عليه السلام را آزموني بزرگ براي خلائق توصيف و خاطر نشان کردند: اين امتحان هم چنان ادامه دارد و ما بايد به هوش باشيم. تمام انبيا براي زيارت آن حضرت از پروردگار متعال اذن مي گيرند و حتي وجود مبارک حضرت ختمي مرتبت نيز که افضل از سيدالشهدا عليه السلام هستند براي زيارت ايشان از باري تعالي اذن مي گيرند.

آيت الله العظمي شيرازي خدمت به دستگاه سيدالشهدا و به ويژه فعاليت هاي تبليغي در ماه هاي محرم و صفر را بسيار ارزشمند توصيف و خاطر نشان کردند:

مرحوم سيد عبدالهادي شيرازي مرجع بزرگ جهان تشيع سال ها هم مباحثه اي به نام سيد جعفر شيرازي داشتند. پس از وفات او، مرحوم سيد عبدالهادي شيرازي ماجرايي نقل کردند که بسيار درس آموز است. ايشان فرمودند: يک شب در همان اتاقي که با سيد جعفر مباحثه مي کرديم وجود مقدس حضرت سيدالشهدا و قمر بني هاشم عليهما السلام را در خواب ديدم که حضرت امام حسين عليه السلام به برادر بزرگوارشان فرمودند: نام فلان واعظ را از فهرست روضه خوانان حذف و نام سيد جعفر شيرازي را به آن ليست اضافه کن.

مرحوم سيد عبدالهادي شيرازي از اين خواب بسيار شگفت زده شد و فرداي آن روز از هم مباحثه اي خود پرسيد: روضه خوان شده اي؟ سيد جعفر گفت: نه. وقتي ماجراي خواب ديشب را بيان کرد هر دو به گريه افتادند و مرحوم سيد جعفر شيرازي گفت: ديشب که شب اول محرم بود براي عرض تسليت به حرم مطهر حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام رفتم. در بازگشت به اين حديث شريف فکر مي کردم که مي فرمايد: هر کس براي سيدالشهدا عليه السلام گريه کند يا ديگري را بگرياند بهشت، پاداش اوست. با خود گفتم من که بحمدالله براي حضرت بسيار گريسته ام ولي متأسفانه تا کنون توفيق گرياندن نداشته ام و اساساً روضه خواندن بلد نيستم. گفتم خوب است از روي کتاب براي زن و بچه ام روضه بخوانم. در راه از دوستان سراغ مقتل سيدالشهدا عليه السلام را گرفتم. يکي از رفقا جلاء العيون علامه مجلسي را به من داد و من از روي آن براي خانواده ام روضه خواندم.

مرحوم سيد عبدالهادي شيرازي انساني است که به گفته ميرزا مهدي شيرازي که سال ها با ايشان معاشرت داشت، يک مکروه از ايشان مشاهده نکرده بود. ديدن چنين خوابي از سوي چنين مرد فوق العاده اي براي ما حاوي درس ها و عبرت هاي بسيار است و ما را نسبت به وظيفه مهمي که بر دوش داريم هشيار مي سازد.

بعدها همه اطرافيان سيدعبدالهادي شيرازي اصرار کرده بودند و نام آن واعظ را که اسمش از ليست حذف شده است بدانند، اما ايشان حاضر به افشاي نامش نشدند. حق هم همين بود که نام ايشان گفته نشود. اما اين هم براي ما که اهل علم هستيم هشدار دهنده است. به هوش باشيم که مبادا بعد از يک عمر خدمت گزاري به دستگاه سيدالشهدا عليه السلام، اين توفيق عظيم از ما سلب شود و فرجام بدي در پيش داشته باشيم.

اميدوارم خداي تبارک و تعالي به برکت خود سيدالشهدا عليه السلام توفيق صبر، احتساب و استقامت را در اين مسير روزي مان فرمايد.

1) بحارالانوار، ج98، ص216 (باب 18 ـ زياراته صلوات الله عليه المطلقه...).