مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله به رسم هرساله خود در سالروز شهادت نبی مکرم اسلام، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله (۲۸ صفر الأحزان ۱۴۴۳) با حضور در جمع عزاداران نبوی، به ایراد سخنرانی پرداختند. خلاصه سخنان معظم له به شرح زیر است:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
 
فرارسیدن سالروز شهادت جانسوز رسول خدا صلی الله علیه وآله را خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و تمام ضعفای جهان تسلیت عرض می کنم.

بعد از شهادت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به مسجد ایشان آمدند و خطبه بسیار بسیار مهمی را ایراد کردند که باعث روشنگری بود. ایشان خطبه خود را با کلمه «یا ایها الناس» شروع کردند. پس باید این خطبه به جهانیان رسانده شود و نه فقط به مسلمانان. حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام و اصحاب ایشان نیز برای این منظور به شهادت رسیدند که صدای حضرت زهرا سلام الله علیها به جهان برسد. در هیچ زمانی همانند زمان ما امکانات برای رساندن فرمایشات ایشان فراهم نبوده است. حضرت زینب سلام الله علیها و دیگر اعضای خاندان ولایت آن همه مشقت های فجیع را تحمل کردند که صدای عاشورا را به مردم دنیا برسانند. امروزه با توسعه امکانات ارتباطی این امر به سادگی و گستردگی ممکن است. کاش کسی همت کند و خطبه غرای حضرت زینب سلام الله علیها را به زبان های مختلف دنیا ترجمه کند.

اهل باطل همیشه از دو ترفند بهره می گیرند یا دروغ می گویند یا مغالطه می کنند. سوم ندارد. حضرت زهرا سلام الله علیها هنگامی که وارد مسجد شدند یک آه کشیدند «اجهشت بالبکاء» بغض گلویشان را گرفته بود به طوری که گریه کردند. دروغ های آشکاری که تا به امروز علیه تشیع و اسلام راستین در طول تاریخ بسته اند را اگر گرد آورند، به صدها جلد کتاب می رسد. به همین دلیل حضرت زهرا سلام الله علیها حق دارد که خود را در عین آنکه حاضران مجلس همگی او را می شناختند معرفی کند و بگوید: «انی فاطمة وأبی محمد». مکرر در روایات معصومین علیهم السلام درباره کسانی که به ناحق بر جایگاه شامخ ائمه تکیه زده اند فرموده اند: «ولیتبوّأ مقعده من النار»، یعنی جایگاه و نشیمنگاه خود را در جهنم استوار و قطعی کردند.

ایشان با اشاره به زیارت مقدس اربعین در سال جاری ادامه دادند: در حکومت ملکیین در عراق در دوره ای کوتاه و گذرا به زائران عراقی اجازه سفر به ایران داده نمی شد و حکومت ایران هم متقابلاً ویزای سفر به ایرانیانی که قصد زیارت عتبات را داشتند نداد. نقل شده است که در آن برهه جمعیتی بالغ بر صد هزار نفر رهسپار مرزهای عراق شدند. آن ها را از حدود صد فلس تا پنج دینار جریمه می کردند. عده ای را هم از 3 روز تا 15 روز زندان می کردند و دست آخر هم او را به کشورش باز می گرداندند.

بنده در رویدادی که با چشم خود شاهد آن بودم، به یاد دارم که مأموری در استانداری آن زمان کربلا بود که پس از آنکه مأموران شرطه (پلیس) عراق زائران را برای محاکمه به نزد او می آوردند، مأموران را شدیداً توبیخ می کرد که مگر بیکار بودید که این را آوردید و... . در آن زمان حتی شرطه های عراق هم مرید امام حسین علیه السلام بودند.
در زمان های قبل تر امور زائران را به حدّی تسهیل می کردند که درباره مرحوم محمد حسین کاشف الغطاء نقل شده است که زائران به هنگام مراجعه به او نامه ای دریافت می کردند نه خطاب به مسئول خاصی، بلکه با عنوان «من یهمّه الأمر» [هرکه نامه ام به دستش برسد] که در کار این زائر تسهیل کنید. توقیع های او در همه جا نافذ بود. تلفنش را هم در زیر ورقه ها می نوشت. به ندرت کسانی این نامه ها را دست کم می گرفتند، که آن ها را هم بعدها ایشان پیگیر می شد.

نوری السعید در آن زمان زمامدار عراق بود. مرحوم کاشف الغطاء در زمانه او به نوری السعید تلفن کرد و بی توجهی 3 ـ 4 نفر به نامه هایش را گزارش کرد. آن هم با تعبیری عاری از احترام و با این کلمات «لیش جوازاتکم تمشی، جوازاتنا ما تمشی؛ چرا دستورات شما مجری است، ولی اجازات ما اجرا نمی شود؟!». شما دولت عراق و دولت ایران هر از چندگاهی همچون بچه ها با هم درگیر می شوید، گناه مردم بیچاره چیست که مانع زیارت آن ها می شوید؟ نوری السعید پس از آن تلفن، به وزیر داخلی عراق تلفن کرد و دو دستور به او داد. اول آن 4 کارمند کارشکن را تبعید کند تا شیخ محمد حسین کاشف الغطاء گمان کند آن ها را عزل کرده اند و دوم اینکه به زائران ایرانی امام حسین علیه السلام در هر مسیر و ناحیه ای اگر نامه کاشف الغطاء را در دست دارند اجازه عبور بدهند.

مرحوم آقا شیخ محمد حسین کاشف الغطاء در یکی از آثار خود به نقل از یکی از کشیشان نقل می کند که گفته است شما نمی دانید چگونه از حضرت امام حسین علیه السلام استفاده کنید، اگر امام حسین علیه السلام برای ما بود در همه نقاط جهان، در دشت ها و روستاها پرچم هایی نصب می کردیم و نام حسین را بر آن ها ثبت می کردیم. آری، امام حسین علیه السلام جهانی است و متعلق به جای خاصی نیست.

مرجع عالیقدر فرمودند: در خصوص میزبانی مردم عراق از زائران امام حسین علیه السلام داستان های زیادی تاکنون نقل شده است، همچنین از کسانی که آه در بساط ندارند اما هستی خود را برای زائران حضرت علیه السلام پیشکش می کنند. هزاران مورد این گونه دیده شده است. زائران امام حسین علیه السلام را باید یاری کرد. وای به حال آنان که کمک نمی کنند و در عوض زائران را اذیت می کنند. در روایات آمده است پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله حضرت سیدالشهدا علیه السلام را در کوچکی مقابل خود نشاندند و بی اختیار گریه کردند و فرمودند: «اللهم اخذل من خذله». وای به حال آنکه می تواند حضرت را یاری کند، ولی یاری نکند. بدتر از دسته خاذلان، کسانی هستند که زوار امام حسین علیه السلام را اذیت می کنند از مأمون و هارون و دیگر خلفای جائر اموی و عباسی، تا روزگار حاضر. یکی از علمای کربلا و از اساتید مرحوم بحرالعلوم که در حرم امام حسین علیه السلام درس فقه می گفته است به دست امرای عثمانی دستگیر شد و اعدامش کردند.

داستان امام حسین علیه السلام همواره در حال کشمکش بوده است و در قبال آن هم خدای متعال بهشت و جهنم را آفریده است و حسینی ها را وارد بهشت و دشمنان ایشان را وارد جهنم می کند. مردم در برابر امام حسین علیه السلام بر دو دسته اند. عده ای ناصران و یاران ایشان هستند که اهل بهشت اند. دسته دیگر کسانی هستند که یا از یاری او خودداری می کنند و یا نستجیر بالله کارشکنی می کنند. این دسته اخیر آنگونه که در روایت آمده است به مجازات بزرگی در جهنم گرفتار می شوند. فقط کسانی که به زائران حسینی ظلم کردند را در «مقلات» می اندازند، و بعداً زائران حسینی آن ها را خواهند دید که چگونه در آن ها زیر و رو می شوند.

حج واجب است. هرکس که از آن روی گرداند، یعنی مستطیع باشد و نرود، در جهان آخرت او را مخیر می کنند که با یهودی ها یا نصرانی ها محشور شود. زیارت امام حسین علیه السلام بر خلاف حج است که بنا به اجماع علما ترس از کشته شدن آن را باطل می کند (قاعده خلوّ السّرب) و رفتن به حج کاری حرام شمرده می شود تا حدی که اگر آن فرد کشته شود، نمازهایی که در راه حج خوانده است را هم باید برای او قضا کنند. و اگر کشته نشود، حجش باطل نیست ولی نمازهایش را باید قضا کند.

اما قصه زیارت امام حسین علیه السلام چنین نیست. در طول تاریخ بارها کربلا گرفتار وبا و طاعون می شد ولی هرگز کسی از علما حکم به حرمت زیارت ندادند.

زیارت امام حسین علیه السلام واجب نیست، ولی با این تفاوت که اگر کسی یقین کند که در سفر زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام کشته می شود و به زیارت برود و کشته شود، نمازهایش مقبول است و روح پاکش به اعلی علیین برده می شود.

آیت الله العظمی شیرازی دام ظله در ادامه فرمودند: امسال که مشکلاتی مشابه میان دو کشور ایران و عراق روی داد، آیا اگر فقیهی نامه ای در حمایت زائران می نوشت کسی به آن توجه می کرد؟!

خدا از قضیه امام حسین علیه السلام نمی‌گذرد. خوشا به حال آنانی که در راه زیارت امام حسین علیه السلام سختی کشیدند و بدا به حال آنانی که کمک نکردند. قرض دادن به زائران حضرت سیدالشهدا علیه السلام نصرت ایشان است. هر که بتواند قرض دهد و نکند به خذلان حضرت دچار شده است. قرض گرفتن سنت رسول خدا صلی الله علیه وآله بوده است و آن که استطاعت مالی رفتن به زیارت حضرت را ندارد قرض کند. آنانی که مکنت مالی دارند جا دارد که قرض دهند.

اربعین امسال با این حادثه ناخوشایند سپری شد، کاش که این حادثه دیگر روی ندهد. حیف است کسی بتواند حضرت را یاری کند و از این کار خودداری ورزد و خود را دچار عذاب جهنم کند.

ایشان فرمودند: خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها، چکیده ای جامع از احکام و عقاید و اخلاق اسلامی است. سزاوار است که محتوای این خطبه به گوش مردم دنیا برسد. در کتابی با عنوان «کتاب المقدس تحت المِجهر» نوشته شده است انجیل بیش از 6 هزار بار ترجمه شده، و هر ترجمه هم چه بسا بارها چاپ شده است. آیا ما شیعیان نمی توانیم خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها که جزوه ای بیش نیست را به زبان های زنده دنیا ترجمه کنیم و آن را در شبکه های ماهواره ای دنیا پخش کنیم؟!

منافقان همواره با پیامبر صلی الله علیه وآله بودند. در یک سفر پیامبر صلی الله علیه وآله روزه خود را شکستند اما آن ها پیروی نکردند و بر روزه خود ماندند. پیامبر درباره آن ها ۳ بار فرمودند: «اولئک العصاة؛ آن ها گناهکاران‌اند».

از احکام اسلامی که باید توجه ویژه‌ای در زمانه ما برای آن صرف کرد، طلاق است. امروزه طلاق به نحو فجیعی در دنیا رو به گسترش است. جا دارد که در این باره میانجیگری شود. در مقیاس پایین آمدن آمار ازدواج و کم شدن آن، مشکل دیگری است که باید در اجرای آن، کوشش شود. اگر بالا بودن مهریه مانعی برای ازدواج است چه بسا با میانجیگری و نصیحت کردن برطرف شود. پایین بردن آمار طلاق و افزودن آمار ازدواج از موارد مهمی است که باید به آن توجه شود. تسهیل در ازدواج جوانانی که استطاعت مالی برای ازدواج ندارند از وظایف حاکم اسلامی است. اگر امروزه حاکمان اسلامی در این کار کوتاهی کنند و جوانان به گناه بیفتند، آن گناه برای حاکم نیز نوشته می شود. جا دارد که خود شما در این امر کمک کنید و از طلاق ها جلوگیری کنید و ازدواج ها را آسان نمایید.

مطلب دیگر اینکه همگی باید تلاش کنید که حسینیه‌ای بر حسینیه های دنیا بیافزایید. به خاطر دارم که عده‌ای به نزد مرحوم برادرم حاج سید محمد شیرازی آمدند و گفتند که ما در منطقه خود حسینیه نداریم و توان احداث آن را هم نداریم. آقا یک صد تومان از جیب خودش درآورد و به آن ها دادند. آن ها نیز مابقی مبلغ را در مدتی تهیه کردند و حسینیه ساختند. اکنون این حسینیه که ساختش با آن صد تومان شروع شد، بیش از ۵ میلیارد ارزشگذاری شده است. بر سر در یکی‌ از مساجد قدیمی جمله‌ای ثبت شده است: گمان میکنم خوردم، گمان میکنم پوشیدم. معنای آن را جویا شدیم، گفتند سازنده این مسجد، فقیری بود که از خورد و خوراک خود کم گذاشت و آن را صرف ساختن این مسجد کرد. حاضران در حسینیه ها اغلب به خودکشی، ترور، سرقت و خیلی از جرم های شایع دیگر دست نمی زنند. اینها از برکت این مرکز جهانی است. تمام حسینیه ها در دنیا باید مدرسه شود. تعلیم عقاید و احکام و ضروریات دین واجب است. از این رو در هر جا که حسینیه نیست باید کوشید که حسینیه احداث کرد. دیگر آنکه حسینیه ها را نوعا باید همانند مدرسه انگاشت و در آن ها به تعلیم دین به جوانان اهتمام ورزید. امیدوارم اتفاق ناخوشایندی که در اربعین امسال روی داد دیگر‌ بار روی ندهد، به ویژه از جانب آنانی که خود را شیعه می دانند.
 
وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین