مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله در روز دوشنبه ۱۰ ربیع الثانی ۱۴۴۶ق (۲۳ مهر ۱۴۰۳) مانند سال های گذشته بیانات ارزشمندی در جمع اعضای موکب أهالی کربلا که از کشور عراق در بیت معظم له در شهر مقدس قم گرد آمده بودند، ایراد کردند. متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحيم

درآمد

مناسبت سالگرد شهادت حضرت فاطمه زهرا صلوات الله علیها و همچنین سالگرد شهادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها را به مقام رفیع و بلندمرتبه آقا و مولایمان، حضرت بقية الله، مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجه الشریف تسلیت عرض می کنم. نیز این مناسبت ها را به تمام زنان و مردان باایمان در همه جای دنیا، به ویژه شما مؤمنان نیکوکار که در برپایی شعائر اهل بیت صلوات الله علیهم کوشا هستید، تسلیت عرض می کنم.

از خدای عزّوجلّ درخواست می کنم که ظهور حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را تسریع کند تا مشکلات از تمام جهان برطرف شود؛ مشکلاتی که جهان و بشر را غرق و گرفتار کرده است.

شعائر اهل بیت علیهم السلام روی دیگر شعائر خداوند

خدای متعال در قرآن کریم فرموده است: «وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ؛[1] و هرکس شعائر خدا را گرامى بدارد، پس اين از تقواى دل هاست».

اگر تقوا در دل باشد، بر هرکدام از اعضای بدن انسان نمایان خواهد شد، یعنی چشم انسان به حرام نگاه نمی کند، گوشش به حرام گوش نمی دهد، زبانش به حرام صحبت نمی کند، و همینطور پوست، دهان، دست ها، پاها و سایر اعضای بدنش مرتکب حرام نمی شوند. خدای عزّوجلّ در آیه شریفه که به آن اشاره شد می فرماید که تعظیم شعائر خدا از زمره تقواست، به این معنا که این شعائر از تقوای دل ها نشأت می گیرد.

شعائر اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین همگی از شعائر خدای عزّوجلّ هستند و خدا هیچ وسیله و راهی جز محمد وآل محمد صلوات الله علیهم به سوی خود قرار نداده است. اینها تنها راه و وسیله به سوی خدای متعال هستند و راه و وسیله دومی به سوی خدا وجود ندارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در این خصوص فرمودند: «كتاب الله وعترتي أهل بيتي؛[2] کتاب خدا و عترتم اهل بیتم». پس جز این دو هیچ چیز دیگری وجود ندارد. تقوایی که در دل است و بر اعضای انسان و جوارح او گسترش می یابد، همگی از شعائر خدای تعالی نشأت می گیرد، چراکه شعائر اهل بیت صلوات الله علیهم، مخصوصاً شعائر مقدس حسینی، همگی شعائر خدای عزّوجلّ هستند. پس مواکب حسینی و همچنین سایر عزاداری ها و مجالس و هیئات از شعائر خدای تعالی هستند و هرآنچه به هرصورتی تجلیلی از اهل بیت صلوات الله علیهم باشد، از شعائر است، به جز یک مورد و آن اینکه حرامی از محرمات الهی باشد، چراکه حرام در شعائر مقدس اهل بیت صلوات الله علیهم راهی ندارد.

تفکر وهابی ها

اما آنچه بعضی ها از گذشته تا به امروز بر زبان می آورند که فلان شعیره در زمان ائمه صلوات الله علیهم وجود نداشته، این سخن از اهل بیت صلوات الله علیهم نیست، بلکه تفکر وهابی هاست. آیا در زمان ائمه صلوات الله علیهم ضریح امام حسین علیه السلام که از طلا و نقره بود، وجود داشت؟ آیا مناره ها و گنبد طلا هم وجود داشتند؟ آن زمانی که حدیث شریف: «الدعاء تحت قبّته؛[3] دعای زیر گنبدش» صادر شد آیا گنبدی وجود داشت؟ در آن زمان قبر امام حسین صلوات الله علیه یک حجره کوچک با مساحت چهار یا پنج متر یا بیشتر یا کمتر بود. پس کلمه گنبد در حدیث شریف به معنای حیاط و اطراف قبر امام حسین صلوات الله علیه است، یعنی مساحت زمین کربلا، که همان پنج فرسخ در پنج فرسخ را شامل می شود. همچنان که این مقدار در حدیث شریف برای زمین کربلا معین شده است و به معنای تقریباً سی کیلومتر در سی کیلومتر، یعنی نزدیک به نهصد کیلومتر مربع، است. همان طور که در بعضی از احادیث شریفه اشاره شده است این محدوده زمین کربلاست و معنی «زیر گنبدش» در روایتی که ذکر شد یعنی تمام آن مساحت و منطقه.

کربلا بهترین است

بنابراین، تمامی شیعیان در همه جا، و به ویژه ساکنان شهر مقدس کربلا، چه سالخوردگان و چه جوانان و نوجوانان و چه مردان و چه زنان، باید الگوهایی باشند که همه دنیا از آن ها پیروی کنند. همان طور که در حدیث شریفی از امام صادق علیه السلام در کتاب کامل الزيارات آمده است، اگر زمین کربلا نبود، خدای عزّوجلّ زمین کعبه و همچنین شهر مدینه و نجف اشرف و هیچ منطقه ای از مناطق دنیا را خلق نمی کرد. باوجود اینکه رسول خدا و امیرمؤمنان و حضرت فاطمه زهرا و حضرت امام حسن مجتبی صلوات الله علیهم هریک از امام حسین علیه السلام افضل هستند، همان طور که آن حضرت در روز عاشورا فرمودند: «جدّي خير منّي، وأبي خير منّي، واُمّي خير منّي، وأخي خير منّي؛[4] جدّم بهتر از من است، و پدرم بهتر از من است، و مادرم بهتر از من است، و برادرم بهتر از من است».

اما در حدیث شریف دیگری از حضرت امام صادق علیه السلام در کامل الزيارات آمده است: «خلق الله تبارك وتعالى أرض كربلاء قبل أن يخلق الكعبة بأربعة وعشرين ألف عام وقدّسها وبارك عليها، فما زالت قبل خلق الله الخلق مُقَدَّسَةً مُبَارَكَةً؛[5] خدای تبارک و تعالى بيست و چهار هزار سال پيش از خلقت کعبه زمين کربلا را آفريد و آن را مقدس و مبارک قرار داد و پيوسته قبل از خلقت مخلوقات مقدس و مبارک بود». و یعنی زمینی که کعبه روی آن واقع شده، همان زمین کربلاست و پس از آن خدای تعالی زمین را از زیر کعبه گسترش داد.

همچنین در حدیث شریف از امام صادق علیه السلام آمده است که فرمودند: «إنّ أرض الكعبة قالت: من مثلي وقد بني بيت الله على ظهري، ويأتيني الناس من كل فجّ عميق، وجعلت حرم الله وأمنه. فأوحى الله إليها أن كفّي وقرّي فوعزّتي وجلالي ما فضل ما فضّلت به فيما أعطيت به أرض كربلاء إلاّ بمنزلة الإبرة غمست في البحر فحملت من ماء البحر، ولولا تربة كربلاء ما فضّلتك، ولولا ما تضمّنته أرض كربلاء ما خلقتك ولا خلقت البيت الذي افتخرت به، فقرّي واستقرّي وكوني دنيّاً متواضعاً ذليلاً مهيناً، غير مستنكف ولا مستكبر لأرض كربلاء؛[6] زمين کعبه در مقام مفاخرت گفت: کدام زمين مثل من است، و حال آنکه خدا خانه اش را بر پشت من بنا کرده و مردم از هر راه دورى متوجه من مى شوند، و حرم خدا و مأمن قرار داده شده ام؟!! خدای متعال به سويش وحى کرد و فرمود: بس کن و آرام بگير، به عزّت و جلال خودم قسم آنچه را که تو براى خود فضيلت مى دانى در قياس با فضيلتى که به زمين کربلا اعطا نموده ام همچون قطره اى است نسبت به آب دريا که سوزنى را در آن فرو برند و آن قطره را با خود بر دارد، و اساساً اگر خاک کربلا نبود اين فضيلت براى تو نبود و نيز اگر نبود آنچه که اين خاک آن را در بر دارد تو را نمى آفريدم و بيتى را که تو به آن افتخار مى کنى خلق نمى کردم بنابراين آرام بگير و ساکت باش و متواضع و خوار و نرم باش و نسبت به زمين کربلا استنکاف و استکبار و طغيانى از خود نشان مده».

دو امر برای حسینی ها

با این تفاصیل آیا نباید مردم کربلای معلی کوششی کنند و توجه ویژه ای داشته باشند تا الگوی دیگران در پیروی از اهل بیت علیهم السلام باشند؟

من دو توصیه برای حسینیان دارم:

اول: سعی کنید با تشویق و ترغیب و ارتباط با کسانی که در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی می شناسید، در هر مکانی که تا به امروز خالی از عزاداری بوده است به هر شیوه ای مراسم و هیئتی برای برگزاری سوگواری حضرت سیدالشهدا علیه السلام برقرار کنید، حتی از طریق تلفن و سایر وسایل ارتباطی، تا عزاداری حسینی در هر گوشه ای از جهان گسترش یابد.

شیخ محمد حسین کاشف الغطاء رحمة الله علیه که نزدیک به هفتاد سال قبل فوت شد، در یکی از کتاب های چاپ شده اش که در اختیار ماست، آورده است: یکی از کشیش های نصرانی در بغداد به من گفت: شما شیعه ها امام حسین (علیه السلام) دارید اما نمی دانید چگونه از او بهره ببرید. اگر امام حسین (علیه السلام) برای نصرانی ها بود، ما نیز هیچ گوشه ای از زمین را خالی نمی گذاشتیم و عزاداری برای او برپا می کردیم.

بنابراین، برای شیعه ها ضرورت دارد که شعائر مقدس حسینی در تمام جهان گسترش یابد، تا در هر گوشه از زمین شعیره ای از شعائر مقدس حسینی وجود داشته باشد.

امر دوم: افزایش و تقویت تعداد شرکت کنندگان در مجالس و شعائر اهل بیت علیهم السلام، چه از اقوام شما و چه از همکاران شما، و چه از دختران و پسران در دانشگاه ها و مدارس، است. سعی کنید این کار را طبق فرمایش قرآن کریم «بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»[7] انجام دهید، به این صورت که کسانی که در مجالس و شعائر اهل بیت علیهم السلام حضور ندارند و شرکت نمی کنند را تشویق کنید که در این مجالس شرکت کنند، تا عزاداری حسینی از کربلا و نجف و دیگر شهرهای عراق به تمام جهان گسترش یابد.

از خدای عزوجل می خواهم که خدماتتان را از شما و از همگان بپذیرد و شما را سالم و کامیاب به خانه و کاشانه تان برگرداند. امیدوارم آقا و مولای ما امام رضا علیه السلام و خواهرش حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها برای برآورده شدن حوائج دنیا و آخرت همگان شفیع باشند، وصلی الله علی سیدنا ونبینا محمد وآله الطاهرین.

[1]. سوره حج، آیه 32.

[2]. وسائل الشيعه، ج٢٧، ص٣٤.

[3]. مستدرک الوسائل ومستنبط المسائل، ج۱۰، ص335.

[4]. کامل الزیارات، ص٤٥٠.

[5]. همان، ص268.

[6]. همان، ص٤٥٠.

[7]. سوره نحل، آیه 125.