مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله طبق رسم هرساله در آستانه ماه محرم الحرام ۱۴۴۶ در جمع صدها تن از مبلغان دینی حاضر شدند و بیانات ارزشمندی را ایراد نمودند. متن زیر گزیده ای از این فرمایشات است. ایشان بیانات خود را اینگونه آغاز کردند:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین وصلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین

در آستانه دو ماه عزای محرم الحرام و صفر الأحزان دیگری هستیم. فرارسیدن این دو ماه را به مقام رفیع و منیع ولایت کبرای الهیه و امامت عظمای الهیه، مولانا بقیة الله الأعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف و شما حضار گرامی و تمام زنان و مردان مؤمن در سراسر دنیا تعزیت عرض می کنم. امیدوارم خدای متعال در ظهور منتقم امام حسین علیه السلام، حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف تعجیل بفرماید.

مصیبت عاشورا بزرگ ترین مصیبت هاست که حتی فرشتگان الهی و ساکنان زمین و آسمان برای آن عزاداری کرده اند. اگر انسان هزار سال از خدای متعال عمر بگیرد و در رابطه با امام حسین علیه السلام سخن بگوید، این مطالب تمام شدنی نیست. بنده به صورت مختصر در این رابطه مطالبی را بیان می کنم.

رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وآله در زمان ولادت امام حسین علیه السلام درخواست نفرین کردند و فرمودند: «اللهم اخذل من خذله؛ خدایا، خوار کن کسی را که او را خوار کند».

این نفرین در روز غدیر نیز در حق امیرمؤمنان علیه السلام صادر شد اما در آن روز دعا بر نفرین مقدم شد و فرمودند: «اللهم انصر من نصره واخذل من خذله؛ خدایا، یاری کن هرکس را که علی را یاری کند و خوار کن کسی را که علی را خوار کند».

معظم له ادامه دادند: واژه «خذلان» به معنای یاری نکردن در صورت توانایی بر آن است. به اصطلاح علما این جریان یک قضیه حقیقیه است. در لحظه تولد امام حسین علیه السلام کسی به آن حضرت ظلم نکرده بود، اما این نفرین در طول تاریخ و تا روز عاشورا جریان یافت و تا قیامت ادامه دارد و هرگاه چنین اتفاقی رخ دهد، نفرین پیامبر صلی الله علیه وآله جریان می یابد.

یاری نکردن مراتب متفاوتی دارد و هر مقداری را شامل می شود. خذلانی که ازسوی خدای متعال صادر شود نه تنها شامل دنیا، بلکه شامل آخرت نیز می شود. امروزه باید مصادیق یاری نکردن امام حسین علیه السلام و ترک آن را تشخیص دهیم و در برابر آن موضع صحیح اتخاذ کنیم.

گرامی داشتن تمام انواع شعائر مقدس امام حسین علیه السلام در روزگار ما مصداق یاری رساندن به آن حضرت علیه السلام است که نباید در قبال آن کوتاهی صورت گیرد.

هرچیزی که عرفاً تجلیل و تعظیم آن حضرت باشد، از شعائر ایشان است و لزومی هم ندارد که در زمان معصومان علیهم السلام وجود داشته باشد.

آیت الله العظمی شیرازی دام ظله در بخش دوم سخنانشان فرمودند: قرآن کریم بارها از تعبیر «أیها الناس» استفاده کرده و تمام بشر را مخاطب قرار داده است. این به آن معناست که قرآن برای تمام انسان هاست. رسول خدا صلی الله علیه وآله نیز در روز غدیر از واژه «معاشر الناس» استفاده کرده اند و این به آن معناست که خطاب ایشان با تمام انسان هاست.

همینطور امیرمؤمنان و حضرت زهرا و سایر ائمه علیهم السلام نیز چنین تعبیرهایی دارند، پس باید سخنان این بزرگان به تمام دنیا برسد.

انتقال معارف معصومان علیهم السلام به جهان بر عهده تمام مکلفین در سراسر دنیاست که باید به مقدار توان به آن بپردازند. پرداختن به این مطلب در زمان کنونی واجب کفایی است.

ایشان افزودند: در زمان فعلی معرفی عاشورا و امام حسین علیه السلام به دنیا واجب است و اگر شخصی می توانست در این زمینه نقشی ایفا کند و چنین نکرد، خذلان کرده است و دچار نفرین رسول خدا صلی الله علیه وآله و خذلان خدای متعال می شود.

امام حسین علیه السلام فرمودند: «أرید أن آمر بالمعروف وأنهی عن المنکر وأسیر بسیرة جدي وأبي علي بن ابي طالب؛ می خواهم به معروف امر کنم و از منكر بازدارم و به سيره جدم و پدرم على بن ابی طالب عمل کنم». ایشان به عمد و با هدف در این جمله خود نام امیرمؤمنان علیه السلام را آوردند، چراکه در آن زمان سال ها ایشان مورد نفرین قرار گرفته بودند، در حالی که سیره ایشان نجات بخش است.

ایشان ادامه دادند: از جمله موارد خذلان امام علیه السلام خذلان فرهنگی است، به این معنا که سیره آن حضرت باید به دنیا برسد. این کار را از طرق مختلفی همچون: رسانه ها، فضای مجازی، نشریه ها و...، می توان محقق کرد.

خذلان شعائر نوع دیگری از خذلان امام حسین علیه السلام است. هرکس اگر در این زمینه کوتاهی کند، خذلان کرده است و دچار نفرین رسول خدا صلی الله علیه وآله می شود.

هرکس در قبال شعائر امام حسین علیه السلام از روی قصد کوتاهی کند، گرفتار خذلان خدای متعال و آثار تکوینی الهی می شود. قضیه امام حسین علیه السلام ماجرایی استثنایی و حساس است که باید در قبال آن محتاط بود.

مطلب حائز اهمیت دیگر، توسعه شعائر حسینی در سراسر دنیاست. تمام انسان ها باید با امام حسین علیه السلام و شعائر آن حضرت آشنا شوند. اگر شخصی بتواند شعائر امام حسین علیه السلام را در گوشه ای از عالم اقامه کند و چنین نکند، خذلان کرده است.

مرجع عالیقدر در بخش پایانی سخنانشان اظهار داشتند: فرهنگ اهل بیت علیهم السلام تنها عزاداری را شامل نمی شود و باید ایام شادی و سرور آنان نیز گرامی داشته شود.

غدیر و عاشورا دو بال اسلام است. غدیر نماد تولی و عاشورا نماد تبری از دشمنان اهل بیت علیهم السلام است که باید به هردوی آن ها بها داده شود.

خدای متعال در قرآن کریم فرموده است: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ؛ پس هر كه هموزن ذره‏ اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد * و هر كه هموزن ذره‏ اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد».

مثقال مصدر میمی و ذراتی که در تابش نور آفتاب دیده می شود یکی از مصادیق مثقال هستند. یاری رساندن به امام حسین علیه السلام نیز به هر مقداری که باشد در پیشگاه خدای متعال محفوظ و مأجور است و عکس آن نیز صادق است.

اگر انسان نیرویی که از آن بهره مند است را در راه امام حسین علیه السلام صرف نکند، آن را در راهی صرف می کند که بهره ای برای او ندارد، این مطلب عصاره ای از فرمایشات اهل بیت علیهم السلام است.

حضرت زینب سلام الله علیها به امام سجاد علیه السلام عرضه داشتند که هرچه امامان کفر با شعائر امام حسین علیه السلام مقابله کنند، شعائر ایشان بالنده تر می شود.

اربعین حسینی مقوله ای است که باید سال به سال پررنگ تر و پرشورتر انجام شود و باید تدابیری سنجیده شود که حتی صد میلیون نفر و بیشتر از مذاهب و ادیان مختلف به آن مشرف شوند. از اکنون باید در هر نقطه ای از دنیا در این زمینه تسهیلاتی در نظر گرفته شود.

امیدوارم خدای متعال همگان را از عنایت خاص خود بهره مند کند تا در حق امام حسین علیه السلام خذلانی از ما صادر نشود.

وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین