روز جمعه گذشته (12/12/84) جمعي از دانش آموزان کرجي وخانواده هاي اصفهاني براي ديدار با مرجع عالي قدر وشنيدن رهنمودهايشان در دفتر آيةالله العظمي شيرازي در شهر مقدس قم حضور يافتند.

حضرت آيةالله العظمي سيد صادق شيرازي طي اين ديدار ضمن اشاره به آيه شريفه: «الَّذِينَ ءَامَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَي لَهُمْ وَحُسْنُ مَئَابٍ؛(1) کساني که ايمان آورده وکارهاي شايسته کرده اند، خوشا به حالشان، وخوش سرانجامي دارند» اظهار داشتند: برخي از افراد ممکن است در ابتداي زندگي يا در يکي از مقاطع حيات خود سعادتمند باشند، ولي قرآن کريم در آيه يادشده به ما مي گويد کساني که ايمان وعمل صالح دارند هميشه سعادتمند مي باشند.

ايشان افزودند: ايمان بدين معناست که شخص خدا را بشناسد وبداند که خدا عادل است وپاداش کارهاي نيک نيکوکاران را مي پردازد وجزاي کارهاي ناشايست را نيز ممکن است بدهد. شخص مؤمن مي داند که هيچ کار نيکي از او تباه نمي شود ونتيجه مثبت آن روزي عايد خودش مي گردد وعواقب منفي کارهاي ناپسند نيز خواهي نخواهي به خود شخص باز مي گردد.

منظور از عمل صالح عملي است که انسان آن را پسنديده مي داند ودوست دارد با او به همان شيوه رفتار شود؛ مثلاً فرزندان بايد خود را جاي والدين بگذارند وبه همان سان رفتار کنند که دوست دارند فرزندانشان با آنان رفتار نمايند. همان طور که دوست داريم ديگران در قبال ما با مهرباني وگذشت وانصاف رفتار کنند، ما نيز بايد مهرباني وگذشت پيشه کنيم ودر روابط خود با ديگران انصاف را رعايت نماييم.

ايشان تأکيد کردند: کسي که دو صفت کليديِ ايمان وعمل صالح را در خود جمع کند، در همه حال سعادتمند است وپايان کار او نيز عاقبت به خيري وخوشبختي خواهد بود.

ايشان در ادامه خاطرنشان کردند: دنيا دار مشکلات است وهيچ کس نيست که در اين جهان، اوضاع کاملاً به کام او باشد وهيچ مشکلي نداشته باشد. کسي که ايمان وعمل صالح دارد خوشبخت است، اما خوشبختي او بدين معنا نيست که هيچ مشکلي در دنيا نخواهد داشت. بلکه سعادتمندي چنين شخصي بدين معناست که هرگز مشکلات او را بي تاب وافسرده ودلمرده نمي سازد وبر اراده وبردباري او فائق نمي آيد. بلکه اوست که بر مشکلات گوناگون فائق وچيره است؛ زيرا ريشه سعادتمندي ـ که همانا ايمان وعمل صالح مي باشد ودر وجود او نهفته است ـ همه مشکلات را در نظر او هموار مي سازد.

پس از ايشان حجةالاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي به ايراد سخن پرداخت وبه نکات زير اشاره نمود:

1. انسان نبايد کار نيکي را از ترس تمسخر يا ملامت مردم ترک کند وهنگامي که راه حقيقت را از بيراهه باطل تشخيص داد، نبايد به پسند وناپسند مردم توجه کند وبدون اعتنا به گفته هاي مردم بايد وظيفه خود را انجام دهد واز ملامت کردن ملامتگران نهراسد.

2. براي نمونه زنان مسلمان که فلسفه حجاب وضرورت آن را مي دانند واز بدي هاي ويرانگر بي حجابي وبدحجابي آگاهي دارند، نبايد به خاطر سخنان ديگران حجاب خود را تغيير دهند وبه دليل تمسخر افراد، از عقيده ورفتار صحيح شان دست بردارند.

3. تمسخر افراد ملاک احکام نيست وهيچ حکمي را به سبب تمسخر افراد نمي توان کنار نهاد. تمام پيامبران مورد تمسخر افراد نادان واقع مي شدند، ولي هرگز از تلاش براي هدايت مردم دست بر نمي داشتند ودر عقيده ورفتار خود پابرجا بودند، وبه تمسخر افراد اعتنا نمي کردند.

4. خداي متعال درباره کساني که در عقيده صحيح خود ثابت وپابرجايند مي فرمايد: إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي کُنتُمْ تُوعَدُونَ؛(2) کساني که گفتند: پروردگار ما خداي يگانه است، سپس استقامت به خرج دادند، فرشتگان بر آنان نازل مي شوند که: نترسيد وغمگين نباشيد، وبشارت باد برشما به آن بهشتي که به شما وعده داده شده است. ودر توصيه به استقامت نيز خطاب به پيامبر صلي الله عليه وآله مي فرمايد: فَاسْتَقِمْ کَمَآ أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَکَ؛(3) پس همان گونه که فرمان يافته اي استقامت کن، وهمچنين کساني که با تو به سوي خدا آمده اند بايد استقامت کنند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. رعد(13)، آيه29.

2. فصّلت(41)، آيه30.

3. هود(11)، آيه112.