جمعي از شهروندان سعودي در قالب کاروان «حملة النور الرضوي» از منطقه احساء، روز شنبه 27جمادي الاول 1427ق (3/4/85) در دفتر حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي با ايشان ديدار کرده، به بيانات ارزشمندشان گوش فرادادند.

مرجع عالي قدر در ابتدا فرمودند: منقول است دو برادر در زمان حضرت امام موسي بن جعفر عليه السلام به قصد زيارت مکه از وطن خود خارج شدند. طي راه اختلاف وبگومگويي ميانشان ايجاد شد واز هم جدا شدند. يکي از آن دو در حال طواف بود که قاصد امام نزد وي آمد واو را نزد ايشان برد. در آن ايام امام صادق عليه السلام تازه به شهادت رسيده بودند ومنصور دوانيقي در پي امام موسي بن جعفر مي گشت تا ايشان را نيز به قتل برساند. از اين رو امام از مدينه خارج شده بود وبه صورت پنهاني در مکه مي زيست. وقتي نزد امام رسيد حضرت سراغ برادرش را گرفت وبدون آن که آن شخص از ماجراي اختلافشان سخن بگويد، حضرت تمام ماجرا را بيان کرد وپس از آن فرمود: به سبب همان اختلاف، مشيت الهي بر آن تعلق گرفته که هردوي شما بميريد. تو در ميان راه به ديدار عمه ات رفتي وخداي متعال به سبب همين صله رحم بيست سال اجل تو را به تأخير انداخت ولي برادرت پيش از رسيدن به خانه اش خواهد مرد.

راوي مي گويد: يک سال بعد همان شخص را ديدم وسراغ برادرش را گرفتم گفت: قبل از رسيدن به خانه درگذشت ولي آن شخص را تا 20سال بعد هم مشاهده کردم.

مرجع عالي قدر پس از نقل اين ماجرا اظهار داشتند: کار نيک به ويژه نيکي به پدر ومادر وصله رحم اجل را به تأخير مي اندازد وکار ناپسند به ويژه عقوق والدين وقطع رحم موجب نزديک شدن اجل انسان مي شود. اين قاعده درخصوص همه اعمال نيک وبد ودرخصوص همه افراد، صادق است.

ايشان افزودند: انسان بايد نسبت به انجام هرکار نيک حريص، ونسبت به هرکار ناپسندي خوددار باشد. چراکه گفته اند: صنايع المعروف تقي مصارع السوء؛(1) کارهاي نيک انسان را از بلاها ومرگ بد نجات مي دهد. ممکن است بلايي سر انسان بيايد ولي انسان نداند که اين بلا نتيجه کدام يک از اعمال ناپسند اوست.

ايشان تأکيد کردند: يکي از راه هاي موفقيت در اين زمينه اتخاذ تصميم قطعي است. چنين تصميمي کار را آسان مي کند وراه را براي انسان هموار مي سازد.

آيت الله شيرازي در بخش ديگري از سخنانشان فرمودند: خود انسان بهترين ملاک براي افعال نيک وبد است. هرکاري که صدور آن را از ديگران نمي پسنديم خودمان نيز نبايد انجام دهيم وهرکاري که انجام آن را از ديگران توقع داريم بهتر است که خود نيز انجام دهنده آن باشيم.

پس از اين ديدار حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي به سخنراني پرداخت واظهار داشت: مدارا، تواضع وحمل رفتارهاي ديگران بر صحت از صفات مؤمنان است. چنين صفاتي از بسياري از ناهنجاري هاي اجتماعي جلوگيري مي کند. چه بسيار مشکلات واختلافاتي که به صرف اندکي مدارا يا گذشت به وجود نمي آيد، يا به آساني رفع مي شود. شايد برخي از اوقات تجاهل وخود را به ناداني زدن ونشنيده گرفتن بسياري از سخنان، به صلاح طرفين باشد واز وقوع ناهنجاري ها جلوگيري نمايد. فراموش نکنيم که در جامعه هرگونه انساني اعم از فهميده، بداخلاق، صالح وغيرصالح وجود دارد وزندگي کريمانه اقتضا مي کند که آدمي در برخورد با انسان هاي گوناگون اصل مدارا را مدنظر قرار دهد. به دليل اهميت بالاي اصل مدارا است که در روايات پيشوايان دين مورد سفارش اکيد قرار گرفته است. روايت شده است که رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: أمرني ربي بمداراة الناس کما أمرني بأداء الفرائض؛(2) پروردگارم همان گونه که مرا به اداي فرائض فرمان کرده، به مداراکردن با مردم نيز امر کرده است».

پايان بخش اين ديدار، ذکر توسل به حضرت زينب کبري سلام الله عليها ومصائب آن حضرت بود که فضاي معنوي جلسه را دوچندان نمود.

1. کافي، ج4، ص28 (باب أن صنايع المعروف...، حديث1).

2. کافي، ج2، ص117 (باب المداراة، حديث4).