آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز جمعه گذشته در ديدار با شماري از زائران حرم مطهر رضوي عليه السلام (کاروان النور الرضوي ـ عربستان) ضمن تأکيد بر جنبه هاي معنوي وفوق العاده ي زيارت مراقد مطهر اهل بيت عليهم السلام خاطرنشان کردند: زائران آستان مقدس علي بن موسي الرضا عليه السلام وخواهر بزرگوارشان حضرت معصومه سلام الله عليها بايد بيش از هميشه نسبت به اوامر ونواهي الهي پايبند باشند وهيچ معصيتي را کوچک نشمارند وهيچ يک از طاعات را بي اهميت وخرد تصور نکنند. مولاي متقيان علي عليه السلام فرموده اند: «إنَّ اللهَ أَخفي أَربَعَةٍ في أَربَعَةٍ: أَخفَي رِضاهُ في طاعَتِهِ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَيئَاً مِنْ طاعَتِهِ فَرُبَّما وافَقَ رِضاهُ وَأَنْتَ لا تَعْلَمُ، وَأَخفي سَخَطَهُ في مَعصيَتِهِ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَيئاً مِنْ مَعصيَتِهِ فَرُبّما وافَقَ سَخَطُهُ مَعْصِيَتَهُ وَأَنتَ لا تَعْلَمُ، وَأخفَي إِجابَتَهُ في دَعوَتِهِ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَيئاً مِنْ دُعائِهِ فَرُبَّما وافَقَ إجابَتَهُ وَأَنتَ لا تَعْلَمُ و...؛(1) خدا چهار چيز را در چهار چيز پنهان کرده است: خشنودي خود را در طاعت خويش قرار داده است، پس هيچ يک از طاعات وي را کوچک نشمار، زيرا چه بسا خشنودي وي در آن باشد وتو خبر نداشته باشي؛ وخشم خود را در نافرماني کردن از او قرار داده است، پس هيچ يک از انواع معصيت را خرد نشمار؛ زيرا شايد خشم وي در آن باشد وتو نداني. و اجابت خود را در دعا قرار داده است، پس هيچ دعايي را خرد مشمار زيرا شايد اجابت او در آن دعا باشد وتو بي خبر باشي و...».

ايشان در ادامه درخصوص برخي از آداب زيارت فرمودند: از جمله اموري که در حين زيارت شايسته است انجام دهيم عبارتند از: قرائت قرآن کريم، اقامه نماز، رعايت رفتار نيک وويژگي هاي والاي اخلاقي از جمله بردباري، حلم وگذشت در مواجهه با مردم. هم چنين شايسته است که زائر امام رضا عليه السلام بابت تقصيرهايي که در حق خداي سبحان، اهل بيت عليهم السلام، خويشاوندان وهمه مؤمنان مرتکب شده است به درگاه باري تعالي تضرع وتوبه کند ونيکي هايي که در حق ديگران انجام داده است براي او عجب نياورد.

ايشان تأکيد کردند: هيچ يک از گناهان را کوچک نشماريد. معصيت هايي چون دروغگويي، غيبت، سخن چيني، تهمت، تجسس، بدگماني به ديگران وديگر گناهاني که ممکن است آدمي در پي وسوسه شيطان بدان دچار شود، همگي معصيت خداست وهيچ کدام را نبايد خرد وبي اهميت تلقي کرد. همان طور که هيچ کار نيکي اعم از دعا، تکبير، حمد خدا، ذکر لا اله الا الله، تسبيح حق، صله رحم، هديه خريدن براي خويشاوندان ودوستان و... را نبايد کوچک شمرد؛ زيرا چه بسا خشنودي خداي سبحان در چنين طاعاتي نهفته باشد. پس بکوشيد هيچ يک از طاعات يا گناهان را سبک وکوچک نشماريد وبه همه اوامر ونواهي الهي التزام کامل داشته باشيد.

در اين ديدار آيت الله سيد محمد رضا شيرازي نيز بياناتي درباره اهميت وفضيلت زيارت مراقد مطهر چهارده معصوم صلوات الله عليهم وفرزندانشان ايراد وخاطرنشان کرد: زيارت بارگاه نوراني رسول خدا ونيز مراقد اهل بيت عليهم السلام توفيقي عظيم، وکليد بسياري از خيرات وبرکات است. ولي نکته اي که بايد مدنظر داشت اين است که حضور افراد مختلف در چنين مکان هاي مقدسي يکسان نيست وزائران مراتب ودرجاتي گوناگون دارند. همان طور که خداي متعال فرموده است: «هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللّهِ؛(2) هريک از آنان درجه ومقامي [متفاوت] در پيشگاه خدا دارند».

وي افزود: اين درجات ومراتب به عوامل متعددي بستگي دارد. بدين منظور لازم است که زائر معرفت کافي نسبت به امام داشته باشد. علاوه بر اين خود نيز بايد داراي قابليت باشد يعني عقل وقلب واندام وي پاک باشند. عامل مهم ديگر اميد است. زائر بايد با دلي پر از اميد به رحمت خدا واستجابت دعا، با پروردگارش مناجات کند وباور داشته باشد که وقتي به اهل بيت عليهم السلام توسل مي کند، خداي متعال حاجاتش را بر مي آورد واز سر تقصيراتش مي گذرد.

وي نيت را از ديگر عوامل قبولي زيارت توصيف کرد وگفت: نيت يا همان انگيزه ومحرک دروني، نقش مهمي در هر عمل دارد. تا جايي که در روز قيامت که باطن افراد واعمال هويدا مي شود، افراد بر اساس نيت هاي خود برانگيخته مي شوند. خداي متعال فرموده است: «يَوْمَ هُم بَارِزُونَ لَا يَخْفَي عَلَي اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ؛(3) روزي که ايشان سراپا آشکار باشند وچيزي از آنان بر خدا پوشيده نباشد [ندا آيد که:] امروز فرمانروايي از آنِ کيست؟ [پاسخ مي آيد:] از آنِ خداي يگانه قهار است».

نيز در حديث شريفي از امام صادق عليه السلام آمده است: در روز قيامت بنده اي را به پيشگاه الهي مي آورند که نماز گزارده است ومي گويد: خدايا براي خشنودي تو نماز گزاردم. به او گفته مي شود: نه، بلکه نماز خواندي تا مردم بگويند: چه خوب نماز مي خواند. پس او را به آتش افکنيد. بنده ديگري را مي آورند که قرآن آموخته است ومي گويد: پروردگارا براي خشنودي تو قرآن خواندم. به او گفته مي شود: نه، بلکه قرآن خواندي تا مردم بگويند چه صوت زيبايي دارد. او را به آتش افکنيد. بنده ديگري را مي آورند که با مشرکان نبرد کرده است. او عرضه مي دارد: پروردگارا، براي جلب رضاي تو جنگيدم. ولي به او گفته مي شود: نبرد کردي تا بگويند چقدر شجاع است. او را به دوزخ بريد. بنده ديگري را حاضر مي کنند که انفاق کرده است. عرضه مي دارد: خدايا براي تو انفاق کردم. به او مي گويند: مالت را انفاق کردي تا بگويند: چه سخاوتمند است. پس او را به آتش اندازيد.(4)

بنابراين شايسته است در همه اعمال بالاترين وخالص ترين نيت ها را داشته باشيم وفقط خشنودي خدا را مدنظر قرار دهيم.

1. وسائل الشيعه، ج1، ص116 (28ـ باب عدم جواز استقلال شيءٍ من العبادة...، حديث291).

2. آل عمران(3)، آيه163.

3. غافر(40)، آيه16.

4. بحارالانوار، ج69، ص301 (باب116ـ الرياء، حديث44).