آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز سه شنبه 30 مردادماه 1386 در جمع شماري از زائران سعودي عضو کاروان حضرت رقيه سلام الله عليها نيک خواهي در حق ديگران را از مراتب بالاي ايماني توصيف کردند.

ايشان با اشاره به حديث شريف نبوي«لايؤمن أحدکم حتي يحبّ لأخيه ما يحبّ لنفسه؛ تا وقتي هر چه براي خود مي پسنديد براي ديگران نيز نپسنديد، به [حقيقت] ايمان دست نخواهد يافت» خاطران نشان کردند: ايمان درجات متفاوت دارد و نفي ايمان در اين حديث شريف نبوي به معناي نفي مراتب بالا و والاي ايماني است. شايسته است که زنان و مردان مؤمن در عمل به اين حديث شريف هر چه براي خود دوست دارند، همان را نيز براي ديگران بپسنديد. براي نمونه کسي که دوست دارد از سوي ديگران مورد احترام واقع شود، ديگران عيوب و لغزش هايش را ندانند، يا بدون آن که خواسته اش را بيان کند، طرف مقابل آن را برآورده سازد، بايد خود نيز در قبال ديگران چنين باشد و ضمن احترام نهادن به آنان، از لغزش هايشان چشم بپوشد و حاجتِ صاحب حاجت را پيش از آن که چيزي بر زبان آرد برآورده سازد.

همسري که از ناحيه همسر خود رفتار احترام آميز و محبت انتظار دارد خود نيز بايد با احترام و مهر با وي رفتار کند. و به همين سان خويشاوندان و دوستان و همه افراد... چرا که مؤمنان همان گونه که در قرآن و روايت بدان تصريح شده است مانند يک پيکره اند.

ايشان تأکيد کردند: عمل کردن به اين حديث شريف نبوي، ترقي به درجات بالاي ايماني و مراتب والا را در بهشت به دنبال خواهد داشت. پس همه زنان و مردان مؤمن بايد همت و عزم خود را به پايبندي به اين صفت معطوف دارند و آن که عزم خود را جزم کند البته موفق خواهد شد.

شايان ذکر است پس از ايشان آيت الله سيد محمد رضا شيرازي در جمع زائران بياناتي ايراد داشت و به بيان اهميت پايبندي به تقواي الهي در انديشه و گفتار و کردار، آراستگي به اخلاق اسلامي و اهميت خدمت به مردم در زمينه هاي اجتماعي، اقتصادي، ديني و فرهنگي پرداخت.