آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز چهارشنبه 7 آذرماه 1386 در ديدار با بانوان عضو جلسه قرائت قرآن وابسته به حسينيه کربلايي هاي اصفهان، همت والا را، در کسب سعادت ومقامات معنوي مؤثر توصيف وخاطرنشان کردند: در روايت شريف نبوي آمده است که خداي عزوجل به حضرت موسي عليه السلام وحي کرد پيش از ترک مصر، پيکر حضرت يوسف عليه السلام را از قبر درآورد وبا خود به ارض مقدس در شام ببرد. از اين رو موسي درباره قبر حضرت يوسف پرس وجو کرد وپيري به او گفت: اگر کسي نشان قبر يوسف پيغمبر را بداند فلان زن است. حضرت موسي در پي او فرستاد. وقتي آن زن آمد به او فرمود: جاي قبر يوسف عليه السلام را مي داني؟ گفت: آري. فرمود: آن را به من نشان بده تا هرچه بخواهي به تو بدهم. زن گفت: نشان نمي دهم مگر اين که خودم حکم کنم. موسي فرمود: بهشت از آنِ تو خواهد شد. گفت: نه خودم بايد حکم کنم. خداي متعال به حضرت موسي وحي فرمود: اين که حکم کردن را به او واگذاري بر تو گران نيايد. موسي به او فرمود: حکم از آنِ توست. زن گفت: حکم من اين است که در بهشت وقيامت هم درجه تو باشم.(1)

مرجع عالي قدر در ادامه بياناتشان افزودند: قرآن کريم ما را به بهره گيري از قصه ها فراخوانده وفرموده است: «لَقَدْ کَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ؛(2) در سرگذشت آنان [پيشينيان] براي خردمندان عبرتي است». يکي از نکاتي که خردمندان از اين قصه عبرت آميز دريافت مي کنند، اين است که انسان بايد در درگاه الهي همتي بلند داشته باشد تا خداي متعال نيز او را موفق سازد. البته روشن است که دستگاه خداي متعال نظام وحساب سنجيده ودقيقي دارد وهر چيز در آن حساب شده وبر اساس حکمت وميزان است. اگر آن زن، زني بود که نسبت به واجبات ومحرمات بي اعتنا وداراي سوء خلق بود وچنين خواسته اي از موسي مطرح مي کرد، نه حضرت موسي مي پذيرفت ونه حکمت بالغه الهي اجازه چنين کاري را مي داد. در حقيقت اين زن شروط لازم را فراهم کرده بود وعمري با تقوا واخلاق وعبادت وطاعت زيسته وبه جايي رسيده بود که چنين چيزي از خدا بطلبد.

ايشان همچنين سفارش کردند: بکوشيد نزد خانم حضرت فاطمه زهرا وحضرت زينب کبري سلام الله عليهما مقامي والا داشته باشيد واز آنان آبرو کسب کنيد. اين امر مقدمات چندي دارد که از همه مهم تر دو مطلب است:

1. فرهنگ ديني؛ يعني دانستن حلال وحرام، اصول دين، مسائل شرع، اهتمام به عباداتي چون نماز، روزه، خمس، حج، طهارت و... .

2. پايبندي به تقوا؛ بدين معنا که آيا در وقت ناراحتي وخوشحالي، شخص به يک اندازه خدا را در نظر دارد؟ آيا خوشحالي وخشم بسيار باعث مي شود از حدود شرع الهي پا را فراتر نهد؟ يا در همه حال هيچ چيزي را بر فرمان خدا مقدم نمي داند. اين قبيل امور ملاک تقواي حقيقي است. بکوشيد در کسب اين دو مهم از يکديگر پيشي بگيريد واز خدا واهل بيت عليهم السلام ياري بخواهيد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. کافي، ج8، ص155 (حديث الذي أضاف رسول الله بالطائف).

2. يوسف(12)، آيه111.